..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

novva

Nie skojarzyłabym macierzyństwa (rodzicielstwa w ogóle) z dzieciństwem sama z siebie

Uwielbiam czytać Młodemu "Kubusia Puchatka" i "Kota Filemona" - rozkoszuję się tym, jak pisała Gagusia, zaśmiewam się w głos, wygłupiam się, czuję się beztrosko i tak ma być. Z jednej strony jestem bardziej skrępowana (to pejoratywne określenie, ale nie o to mi tu chodzi), różne rzeczy tracę, ale z drugiej - uwalniam się od wielu niepotrzebnych zmartwień, żeby skupić się na tym, co najważniejsze. Uczę się cały czas układać hierarchię wartości, znajdować równowagę między potrzebami moimi i innych ludzi. Niełatwe i nieróżowe.

Nie, nie wracam do dzieciństwa (poza jakimiś anegdotami z przeszłości). Chyba raczej cały czas dorastam. I, paradoksalnie, częściej myślę o swojej śmierci - myślę o tym, jak wychować dzieci, żeby okazały się samodzielnymi, dobrymi ludźmi, którzy poradzą sobie beze mnie bez problemu; może stworzą dobre rodziny; może coś dobrego zrobią w świecie, nie musi to zresztą być spektakularne.

Tak patetycznie wyszło

mk,

kukułka

też mam podobne myśli jak novva i mk z tym żeby dzieci dały kiedyś sobie radę i były kimś dobrym

fresita

jak to kiedys ktos madrze powiedzial"wasze dzieci daja wam szanse bycia takim rodzicem, jakiego wy chcielibyscie miec" i ja sobie te maksyme wzielam do serca Wesoly

Edwarda

Bardzo mądre fresito! Podoba mi się to hasło Wesoly

Aniąt

Fresito, też mi się podoba ten tekst Wesoly

A co do powtórnego dzieciństwa, to uważam, że jednak chwilami staję się znowu dzieckiem, oglądając z dziećmi bajki, czytając książeczki czy bawiąc się pluszakami i samochodami. Moja córeczka to nawet rysuje kontury i prosi, żebym je kolorowała, całkiem tak, jak ja jej rysuję kolorowanki Wesoly

Bycie wychowawcą to jedna strona bycia rodzicem, nie wykluczająca według mnie bycia kumplem do zabawy.