..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

krówka

ja tez nie kumam. Wszyscy to nie mama. Wiadomo jest wyjatek matka patologia na maxa i potęgę co pije i ćpa i robi wszystko zeby zaszkodzić dziecku wtedy od takiej kazdy lepszy co ma trochę miłosci i empatii.

Busola

a ja kumam Wesoly

- jest olbrzymia różnica między dziećmi co nie miały kontaktu z innymi osobami, tylko mama a z takimi co były przyzwyczajone do bycia z różnymi ludźmi. I chodzi też o samopoczucie mamy. Każdy po prostu musi dopasować swoje wybory do swojej sytuacji życiowej, finansowej, kondycji psychicznej i zdrowia dziecka i zawsze coś jest kosztem czegoś.
Mi się dobrze siedziało z dzieckiem w domu, ale mimo to nie chciałabym z nim być i nie pracować przez więcej niż rok. Może jakby mi ktoś nadal za to płacił Mruga

to pewnie bym skorzystała, ale akurat z finansowego punktu widzenia u nas nie da się wyżyć z jednej pensji. Więc wróciłam do pracy. Pracowałam 7 godzin, a nie 8 przez dość długo i to już było dużo - jak byłam godzinę wcześniej w domu.
Teraz cieszę się na myśl o nowym macierzyńskim, a jednocześnie nie chcę iść na zwolnienie żeby siedzieć ze starszym (no nie chcę, chcę pracować) - a tu już kwestia finansowa odpada - bo by mi przecież płacili. I nie chodzi o karierę, bo nic mi to bycie w pracy to nie kariera. No i zakładam, że da radę żebym ja była z młodszym w domu, a starszy chodził do przedszkola. Jemu jest dobrze bawić się z dziećmi - ostatnio chętnie szedł do żłobka i mówił, że on "nie chodzi do żłobka", tylko, że "idzie do kolegów" Wesoly

. - 2,5 roczny chłopczyk, a już potrzebuje kontaktu z innymi dziećmi.

Ptysiak

Skąd wiadomo, że ten rok z dzieckiem jest optymalny? Dla mnie idealnym rozwiązaniem byłoby zostanie z nim jak najdłużej się da + możliwość pracy w domu.
Ja spotkałam się z myśleniem, że nie wypada za długo siedzieć z dzieckiem w domu - przecież tyle matek daje radę pogodzić pracę z opieką, a tej pewnie się nie chce iść do pracy, a w domu i tak nic nie robi. A kobiety, które na stałe zostają gospodyniami domowymi to już w ogóle dziwne zjawisko Mruga

Karafka

krówka

to już są wg mnie dyskusje o wyższością świąt Wielkiejnocy nad Bozym Narodzeniem. Nie ma idealnego rozwiazania. Jak sie dobrze dzieje to zawsze jest dobrze a jak źle to trzeba szukać innego wyjścia. W pracy róznie bywa i różne są prace. Czasem jest tak, ze mozna odpocząć w pracy niż "być" w domu a jeszcze za to zapłacą. Czasem jest tak ze dojazdy i bycie poza domem i szukanie niani na 12 h plus koszty dojazdu do pracy to wiecej niz daje pensja z pracy. Jeszcze w tym wszystkim są szkolenia za które trzeba płacić samemu i darmowe nadgodziny w pracy i w domu.

Nie ma złotej rady na wszystko i na to tez nie znajdziemy. Kazdy musi wybrać sam.

Nie znam osobiscie matki co chciałaby spedzac 24h z dzieckiem chyba ze dziecko niepełnosprawne i wymaga opieki. Ja jak moge ide do ludzi albo podrzucam dziecko i wychodzę, jeszcze dorabiam wiec musze oddac dziecko w dobre rece.
U nas nie ma opieki nad maluchami wiec są nianie biora 2 zł lub 3 zł za 1h mniej niz ja zarabiam średnio. Do tego musze zawiesc i odwieść i doliczyć ten czas. Czasem nie ma sie wielkiego wyboru.

Jak sie ma jeszcze sytuację, ze po macierzyńskim nie ma miejsca w naszej pracy to już inaczej trzeba mysleć o wszystkim.

W tym wszystkim matka i dziecko musza byc zadowolone a jeszcze budzet rodzinny:)

Busola

Byłam potępiana za powrót do pracy przez kobiety z pokolenia mojej mamy. Co dziwne one wszystkie same pracowały Wesoly

.

krówka

ja jak byłam w pracy to mi się pytały kobiety ile ma dziecko. Mówiłam ze 1,5 roku były w szoku ze je zostawiłam "same" w domu. Przeciez jestem z nim w domu a do pracy chodzę jak mi się uda coś poszukać dorywczego. We wrzesniu pojdzie do przedszkola jak bedzie miec ponad 2,5 roczku. Juz teraz jest odpieluchowany, sporo mówi, uczymy go samodzielności. Zobaczymy jak bedzie. Kazda decyzja ma swoje plusy i minusy.
Na naszą decyzje miały wpływ nasze wybory i zyciowa konieczność. Nie planowałam tego wręcz przeciwnie chciałam wracać do pracy. Na chorobowe ciązwe tez nie chciałam iść ale od samego poczatku byłam w ciazy zagrozonej wiec musiałam się poddać i isć do domu.
Naszą decyzje z trudem zaakceptowała moja rodzina a zwłaszcza mama, gdzie ona sama była na wychowawczym. Rodzina męza przyjeła to jak naturalność rzeczy wrecz sama mnie namawiała na takie rozwiązanie, kiedy ja jeszcze nie podjęłam ostatecznej decyzji

heidi

Finansowo też trzeba dobrze popatrzeć, bo czasem z jednej pensji wyżyć trudno, ale niekiedy z kosztami opieki i dojazdów jeszcze trudniej... Teraz coraz rzadziej można liczyć na babcie. Moja mama i teściowa pracują, mama 150km ode mnie, teściowa - 30km. Właściwie jestem sama i nawet teraz moje wyjście np. do dentysty to duże wygibasy organizacyjne. Teraz chyba młode mamy mają trudniej, bo więcej babć jeszcze pracuje i często w innym mieście... A opieka nad dzieckiem też słono kosztuje...

Jeszcze mnie wkurza gadanie niektórych, jak to łatwo pogodzić dziecko i pracę, a takie rzeczy często słyszę. Tyle że osoby, które to mówią, miały np. niepracującą babcię na miejscu lub zarabiały tak dużo, że zatrudnienie opiekunki na pełen etat nie stanowiło żadnego problemu. Sama odczuwam presję, żeby być najlepszą mamą dla synka, mieć dom wysprzątany na błysk, codziennie ugotowany zdrowy obiad i do tego robić karierę w korporacji na pełen etat, nie oddającym przy tym dziecka obcej kobiecie/nie posyłając do żłobka. Tyle że to niewykonalne...

Sama myślę o posłaniu dziecka za rok do żłobka. Na krótko, może jakieś 2,5h dziennie, jeśli dobrze pójdzie, bo muszę skończyć studia. I oczywiście zaraz podnoszą się głosy, że jak to, że choroby, że obce kobiety, brudne dzieci i nie wiedzieć co jeszcze. I myślenie, że skoro nie zarabiam co najmniej 5 tysięcy na rękę, to byłam całkiem głupia decydując się na dziecko, bo tak miałabym kulturalnie macierzyński i lekką ręką mogłabym wydawać 1,5 tys. miesięcznie na opiekunkę. I to też mnie wkurza, bo decyzja o dziecku jest ostatnią rzeczą, której mogłabym żałować

Przy dziecku widzę te same schematy, co z urlopem w ciąży - jak to, co robisz, spręż się i wszystko dasz radę zrobić - tylko jeszcze trzeba wziąć pod uwagę swoje zdrowie psychiczne.

Ogólnie teraz wiele rzeczy mnie wkurza... Każdy wie lepiej, jak wychowywać, jak pracować, kiedy mieć dzieci, ile, gdzie, jak i kiedy, i co z tym fantem zrobić. Tak jakby pieniądze zarabiały się same, a dom sprzątał się sam.

Sama jestem zadowolona z "siedzenia" w domu, ale muszę skończyć studia. A gdy skończę, będę próbowała pracować w domu Mruga

koszatniczka

krówka

heidi jak ja to znam. Babcie albo pracują albo same wymagają opieki. U nas tak jest i jak tu byc biznes babą. Do pracy mogę iśc do marketu po studiach zeby miec kasę, bo innej nie ma w miescie. Do pracy poprzedniej nie wrócę, bo nie mam do czego juz Smutny

Moge dojezdzac do duzego miasta i zostawić sporo na dojazdy i nianię, a jeszcze jakiaś firma "Czysty dom" i katering.
Wszystko mozna załatwić i miec, mozna sie zorgaznizować i miec jak sie chce oczywiscie te i inne bajki słyszałam nie raz.
Moze kiedys było łatwiej jednak sporo babc siedziało w domu, młodzi mieszkali blisko albo w tym samym domu. Praca była bardziej stabilna i bardziej elastyczna. Teraz albo jestes w pracy na 100% albo ciebie juz nie potrzebują.

Brakuje polityki prorodzinnej i nikt mi nie wmówi ze teraz jest jakaś polityka dla rodzin, bo to są strzępy. U mnie w miescie brak złobka, miejsca w przedszkolach są ogranicznone i nie sposób sie dostać. Nie ma ich dla wszystkich chetnych Smutny

Nie wiem czy syna przyjmą do placówki, bo dzieci jest 2x tyle co miejsc.

fiamma75

Wiem, krówko, że jesteś rozgoryczona, ale teraz jest lepiej niż np. 6-9 lat temu i mam czego zazdrościć młodym mamom. Choćby rocznego rodzicielskiego. Wy nie pamiętacie pewnie, ale 9 lat temu wracałam do pracy po mac. i urlopie wypoczynkowym a dziecko miało dopiero 5 mies!.W tej chwili u mnie na osiedlu miałabym dostęp do tańszego i bliższego przedszkola (żłobka nadal nie ma).

Z wyrazami potępienia spotykałam się ze strony matek będących na wych. zwł. tych tzw. ideowych.

A w ogóle to zgadzam się z Karafką.

Łączenie macierzyństwa z pracą bywa trudne, bywa łatwe a zazwyczaj to przeplatanka lepszych i gorszych chwil, ale pod warunkiem, że nie odczuwa się presji, żeby być najlepszym, żeby dom na błysk oraz że nie pracuje się w korpo czy u walniętego prywaciarza, który traktuje cię jak własność.
Najtrudniej jest, gdy małe dzieci chorują jedno po drugim i są miesiące, gdy nie wychodzisz z chorób (albo wychodzisz na krótko). Pamiętam jaki to był koszmar (przy jednym dziecku tego się tak nie odczuwa, owszem się trzęsie, ale to nie to samo).

PS. Zapomniałam dopisać a dlaczego zawsze mama?
U mnie w pracy - był kiedyś pan na wychowawczym, inny pan jak weszły tylko rodzicielskie był pół roku na rodzicielskim i świetnie sobie radził. Znowu inna znajoma z pracy była pół roku na mac a drugie pół - rodzicielski wziął mąż Wesoly

Itka

krówka

Itka mozna wiele planować a zycie swoje niesie. My chcielismy miec dzieci z malą róznicą wieku a tu nic z tego. Chcielismy to i tamto wyszło inaczej. Z pracą i powrotem do pracy tez wyszło inaczej.

Ja gdybm mogła pracować na swoim dawnym miejscu to bym wróciła ale sie nie da. Mam do wyboru praca w sklepie Biedronka ideowo zeby pracować. Do kropo tez mogę iść ale dojazdy i praca 24 h dyspozycja to nie dla nas albo w prywatne rece na um.o dzieło lub zlecenie. Maz nie pojdzie na rodzicielski ani na wychowawczy, bo ma poki co dobrą prace i dlatego mamy taki "luksus" poki co.

Wszystko trzeba dokładnie przemysleć i przeanalizować na chłodno i bez emocji. My to analizowaliśmy bardzo długo. Ja chciałabym isc do pracy choć na 1/2 etatu lub 3/4 ale takich opcji u mnie w miescie brak. Brak tez pracy dla kobiet. Dziecko potrzebuje róznych opcji i trzeba iść za dzieckiem. Nie da sie wszystkiego zaplanowac i przewidzieć.

Kazdy musi podjąć decyzje sam.
Masz racje fiamma ze teraz jest ten rodzicielski i to jest super opcja, brawo dla polityków ze to wprowadzili...

Karafka

krowko, moze trzeba rozwazyc przeprowadzke do innego miasta, takiego z wiekszymi mozliwosciami dla ciebie i opieki nad dzieckiem?

Itka

Pewnie że tak Krówko, życie może zweryfikować nasze plany. Pragnienia jednak można mieć Wesoly

. Trzeba mieć też nadzieję że w końcu w naszym kraju coś sie poprawi, choć czasem ciężko o to. Ja też nie chciałabym dużej różnicy między dziećmi i tez nie wiadomo jak to pogodzić z pracą. A jeszcze planować sobie można a kto wie jak to z płodnością będzie.