..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Edwarda

Za późno. Zginęło na wieki Wink

Trudno niech będzie, powtórzę Yellow_Light_Colorz_PDT_04

Macie szczęście, że ogólnie Was lubię.

Tam było głównie o tym, że jestem lepiej wykształcona i więcej zarabiam niż mąż. I gdyby nie problem abeby to sama z siebie bym chyba tego nie napisała. Tym bardziej mi przykro, że tak wyszło....

I jeszcze jedna myśl biorąc pod uwagę "zasługi" dla naszej obecnej sytuacji materialnej to patrząc okiem "sprawiedliwości" do końca życia powinnam wypominać mężowi co jest moje a co jego. I po rękach kazać się całować. Bo ja to, tamto itp.
Czy to, że ma pracę jaką ma i wypłatę jaką ma jest wystarczającym dowodem, aby cały czas przekonywać go o własnej wyższości i własnym "wkładzie" finansowym? Porównywać ty to ja tamto? Bez sensu!!!

Może gdybym patrzyła w taki sposób to przez całe życie mogłabym mieć żal do siebie, świata, męża, że tak właśnie wyszło, że pomimo tego, że on jest starszy to patrząc po ludzku ja więcej osiągnęłam.

Ale swoimi postami chciałam pokazać (przede wszystkim abebie), że coś INNEGO jest ważne w życiu, trzeba drugą osobę zrozumieć, pokochać, przyjąć taką jaką jest (kochać pomimo czegoś, a nie za coś!). Kochać pomimo wad i razem pracować dla wspólnej przyszłości, że warto wychodzić z własnego egoizmu i żyć dla drugiej osoby, dla nas.
U nas w domu nie ma moje, twoje. Nie wyobrażam sobie wypominania. Ja zapomniałam co było kiedyś moje, dziś to nic nie znaczy, to jest wszystko nasze, dla nas!!!.
I myślę, że to jest część klucza do sukcesu. I BARDZO KOCHAM SWOJEGO MĘŻA I JESTEM MU WDZIĘCZNA ŻE JEST PRZY MNIE

PS. Ale przecież nawet patrząc jedynie pod kątem materialnym mogło być na odwrót, gdybym to JA (tak jak moja przyjaciółka) weszła do domu, który wybudował mój mąż??

Gagusia

Niania

oj oj oj dziewczyny....

mój prawie mąż - jest też trudnym przypadkiem po przejściach. i tak jak takie przypadki mam wady. ale wiem co biorę - zrobiłam bilans - wiem że minusy będę kochać tak samo jak plusy mojego M.
wiem że potrafię go całego kochać bo sama jestem też po przejściach i też z wadami - i to wielkimi. i skoro on mnie z nimi kocha i chce mojego dobra, a ja chce jego... to - bierzemy ślub Yellow_Light_Colorz_PDT_02

Abeby mąż na jedna wadę rzeczywiście paskudną - problem z pracą. bo tonie tyle chodzi kto więcej zarabia, co by był pracowity. i tu Cię rozumiem.

ale mówi się że z miłości i akceptacji można z niczego zrobić wszystko......

abeba · Gość

czy sobie zdajecie sprawę jaką zrobiłyście mi przykrość????? przeryczałam u terapetury, przeryczałam wieczór z meżem. kot mnie nie cieszy, pracować nei mogę.
Edward nie chodziło mnie o to że nie obchodzi w ogóle. Nie obchodzi - bo nie mam zamiaru sie wtrącać, interweniować ani nawet nic radzić skoro Tobie jest dobrze. Wiesz dlaczego tak napisałam? z zazdrości! Bo naprawdę to co napisałaś tylko pogorszyło mój stan! Piszesz, że wychodziliście, jak zrozumiałam z podobnego punktu co my, i 14 mcy po slubie macie mieszkanie, samochód, staracie sie o dziecko i w ogóle jest super. I co ja mam wtedy poczuć? No cieszę sie że Wam jest dobrze, ale i po prostu zazdroszczę bo masz wszystko tak, jak mi sie marzy. My jestesmy prawie rok po i mamy tylko pralkę i kilka wiklinowych mebelków! Piszesz że macie tak bo sie kochacie i ufacie Bogu. Jak mi ma to pomóc? z ufaniem Bogu mam ogromne problemy, też nie raz o tym pisałam. Czyli odpada. I kochacie sie - czyli my, którym uidzie gorzej, sie pewnie nie kochamy! Wiesz jakie to przerażające usłyszeć od obcych ludzi (Ty, juka,..) że sie nie kochamy?
Podważyłyście to co jest sensem mojego życia. Na jakiej podstawie??????
Na podstawie tego że 4-5 mcy temu powiedziąłam mu w twarz coś okropnego. NIKT nie wziął pod uwagę że ja tu napisałam, ze kiedyś tak powiedziałam i zrozumiałam że tak nie powinnam, zę wiem że musze znaleźć inne ujście dla emocji. I co? wszystkie zaczęłyście mi udowadniać to co wiem - ja wiem że nie powinnam była tego robić. A mimo to oberwalam, mąż mi to wybaczył a Wy nie umiecie, tylko kopiecie leżącego.
Dlaczego gdy juka pisze że każda matka ma czasem ochotę wyrzucić dziecko przez okno to jest to zrozumiane, porozumiewawcze emotikonki, pocieszanie fiammy itp. Nikt sie nei oburza. A jak ja straciłam cierpliwośc do mezą to święte oburzenie! Do małego dziecka można stracic cierpliwośc ale do męża nigdy? Dośc, wiem że tego nie rozumiecie, może nei wycxhowałyscie sie w takich warunkach jak ja.
Ale sedno w tym, że ja nie powinformowałam o tym z dumą tylko właśnie jako o błezie z którego wyciagnęłam wniosek:

Edwarda

Niania

abeba · Gość

Niania

ja tam pozwalam

sama mam temperamencik - ale licze do 10 czy 100 zanim coś powiem, albo staram się (często nie wychodzi) gdzieś indziej ulokować złe emocje - w lesie, w kuchni na garnkach się wyżyć czy pobić ścianę poduszką, najbardziej pomaga mi płacz a potem taka zaryczana idę i mówię mojemu co leży mi na sercu (te łży to też efekt uboczny mają - mała manipulacja

)

mateola

Abebo, ja doskonale wyczuwam, jak odbierasz moje wypowiedzi. Dlatego nieraz sie wstrzymuję i nie piszę nic.
I dlatego, jak już napiszę, to dosadnie i bez głaskania.
Jak myślisz, dlaczego nazywam Cię Młodszą Siostrą?
Żeby się naprawdę podnieść, trzeba najpierw spaść na dno. A to boli. Można to odwlekać...

Powodzenia w terapii. Trzymaj się.

novva

Przerażona jestem, jak to wszystko czytam. Ale najbardziej przeraża mnie stan, w jakim jest abeba. Czegoś takiego jeszcze nigdy chyba nie pisałaś, w każdym razie nie tak mocno...
Wydaje mi się, że jesteś już za bardzo przytłoczona tym wszystkim i czujesz się strasznie bezradna i zmęczona. W gruncie rzeczy cała dyskusja (czy raczej kłótnia?) rozwinęła się na bazie jednego zdania, a przecież Tobie nie tyle przecież chodzi o to, żeby Twój Mąż schudł, ale żeby zaczął podzielać Twoje troski i Twoje spojrzenie na świat, żebyś nie musiała sama dźwigać tego wszystkiego. Nie robi tego (a może niewystarczająco, nie tak, jakbyć chciała?), a w Tobie wzbiera gniew , jak widać zabójczy i dla Ciebie, i dla Waszego związku. Żaden ze mnie psycholog, więc mogę się mylić. Nie wiem, co Ci powiedzieć i nie mam jakichś szczególnie rewelacyjnych pomysłów, więc nie będę się nimi popisywać. Może tylko jedno - nie tylko mateoli zależy na Tobie i na tym, żeby Ci w miarę możliwości pomóc. Myślę, że dziewczyny chciały dobrze, a wyszło tak sobie. Ale wina nie jest tylko po ich stronie, bo wina przy nieporozumieniach zawsze rozkłada się na wszystkich.
Ponieważ niczego mądrego nie wymyśliłam, myślę o Tobie ciepło i modlę się za Was... W jakiś dziwny sposób stałaś mi się bliska i wiele bym dała, żeby umieć Ci jakoś pomóc. Ale może jest tak, że jeśli w chęci pomocy wchodzi się za głęboko w czyjeś życie, to wynikają z tego tylko problemy?
No, nie kłócić mi się tu więcej, dziewczyny!

Edwarda

Edwarda