..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Bystra

Pytania dotyczą pierwszego dziecka.

Czy w pierwszych dniach po powrocie ze szpitala ktoś wam pomagał w obsłudze noworodka - przewijanie, kąpiel, przystawianie do piersi itp.? Mam na myśli mamę, teściową, wynajętą pielęgniarkę/położną itp.
Czy wystarczył wam instruktaż ze szkoły rodzenia albo to, co pokazała wam położna w szpitalu i radziliście sobie sami?
Czy radziliście sobie jakoś inaczej - filmy instruktażowe na youtube, książka (jaka), itp.?

W Holandii to mają fajnie - przez 10 dni po powrocie do domu przychodzi na 10h położna, która instruuje, pomaga przy dziecku, może pójść po zakupy czy ugotować też, ach...

Dona

do pomocy mialam tylko meza (w 1 pokoju nie dało rady ugoscic zadnej tesciowej ani mamy)
Mialam to "szczescie" ze wyszłam ze szpitala po 13 dniach od porodu (młody miał zapalenie płuc) wiec wiekszosc problemów piersiowych zaliczyłam w szpitalu, gdzie połozne były na miejscu....Mi bardzo pomogły polozne które prowadziły szkołe rodzenia przy tym szpitalu, a w ciagu dnia pomagały i instruowały jesli chodzi o karmienie.

Z ksiazek bardzo przydatna była "Warto karmic piersią" Gugalskiej.
No i połozna która przychodzi na wizyte domowa tez dała od siebie pare dobrych rad.

fiamma75

Pierwszą kąpiel zaprezentował nam mój brat.
Co do przystawiania musiałam sobie sama radzić. Korzystałam z ksiażki "Warto karmić piersią" i gazet dzieciowych.
Przewijał mąż - szybko się nauczył.
Mama nam pomagała w kwestiach okołodomowych, tak ze mieliśmy czas uczyć się obsługi noworodka.
Położną środowiskową mieliśmy beznadziejną.

walecznaS

Mi mama gotowała obiady Wesoly

Czasami coś ogarnęła w mieszkaniu, pomogła na spacer się wybrać.

Pozostałe rzeczy - sami.

Położna to głównie przyszła, aby wypytać się o różne rzeczy żeby coś wpisać w swoich papierach a po drugim porodzie to też poinformowała mnie, że warto już udać się do ginekologa porozmawiać o antykoncepcji

strzyga

jak położna środowiskowa do nas dotarła to mały miał już dobre 5 tygodni

byłam w szpitalu ok. tygodnia, bo miałam złe wyniki, potem pierwsza noc u dziadków - wspomniam źle, bo nie chciałam, żeby mały ich budził, więc sama prawie nie spałam, także następnego dnia się zaraz zebrałam do domu, bo stwierdziłam, że inaczej się wykończę. Od samego początku radziałam sobie sama.

na początku bałam się kąpać małego (nie wiem dlaczego, to był wewnętrzny lęk po prostu z niczym nie związany, no może chęcią zwlania tego na męża), co jednak nijak się miało do rzeczywistości, bo sama go kąpałam.

nie czytałam żadnych książek, wszystko brałam na intuicję. jak byłam w szpitalu mama kupiła mi kilka gazet dzieciowych.

tyle

kukułka

karmienie: Gugulska już tu wspomniana i rady fiammy. Kąpiel:instynkt plus pamięć po kąpieli mojej 6 lat młodszej siostry jako noworodka-dla mnie przeżycie więc pamiętalam. Sprzątanie obiady pranie-sami. Wg mnie im więcej sami tym lepiej. Nikt się nie wtrąca,nie ma tragedii i braku organizacji jak mężowi się kończy urlop.

ika

U mnie chyba zaproszę mamę na pierwszą kąpiel, bo ja już pozapominałam co i jak się robi. Mam to szczęście, że mam brata 7-letniego i jestem wprawiona w opiece nad nim. Mąż też ma dużo młodsze rodzeństwo, więc przebieranie pampersów, pieluch i taka codzienna pielęgnacja nie stanowi problemu. Mimo wszystko przy pierwszej kąpieli poproszę mamę albo tatę o pomoc.
Bystra jeśli masz kogoś, kto może Ci pomóc i pokazać co i jak, to chyba warto poprosić niż się zastanawiać, czy na pewno robisz dobrze i martwić na zapas.

Jadzia

My też osiem dni spędziłyśmy w szpitalu, więc miałam czas na oswojenie się z dzieckiem. Wiadomo, że chciałam być jak najszybciej w domu, ale z perspektywy czasu widzę, że ten czas w szpitalu dużo mi dał (bardziej w sensie psychicznego oswojenia się).
Po powrocie nikt mi nie pomagał, oczywiście z wyjątkiem męża, który od początku jest odpowiedzialny za kąpiel (ja tylko pomagam). Wspierał mnie też psychicznie podczas karmienia, no i przez te pierwsze miesiące przejął obowiązki zakupowe (co chwilę trzeba było po coś jeździć - po hektolitry wody mineralnej i soku jabłkowego dla mnie, herbatkę na laktację, a to dla małej pampersy, a to jakiś kosmetyk, o którym wcześniej nie pomyśleliśmy itp.). Przeważnie takie maluszki dużo śpią (mnie niestety trafił się egzemplarz nie lubiący spać Mruga

, więc mama ma czas, żeby dojść do siebie. Myślę więc, że rodzice, jeśli nie mają jakiś wyjątkowych problemów z dzieckiem, są w stanie sobie spokojnie poradzić (nawet z obiadami - ja na początku bardzo uważałam, co jem, więc wstawiałam piersi z kurczaka przyprawione bazylią do piekarnika plus gotowana mrożona marchewka i ziemniaki, mąż robił zaopatrzenie, a ja gotowałam). Aha, fajnie jest, gdy mąż chociaż na tydzień może wziąć urlop i pomóc żonie.

walecznaS

Maria

Slyszalam glosy krytyki, ze zapraszam rodzicow do domu od razu po porodzie (musieli przyleciec) a okazalo sie ze to mi doslownie uratowalo zycie, nigdy nie zapomne tego, co dla mnie zrobili, bo robili wszystko. Ja tylko siedzialam (nazwijmy to tak Mruga

) na sofie karmiac dzien caly bo przez 3 tyg moglam zrobic tylko na pare krokow na raz. Przy okazji mi duzo pokazali.

Natalka

Jak co prawda ,,praktykę" w przewijaniu, kąpaniu i karmieniu miałam sporą ( mam trójkę rodzeństwa urodzonego po moich 10.urodzinach, a najmłodsza jest ode mnie młodsza o 21 lat), mimo to jak urodziłam coś mi się schrzaniło w kręgosłupie ( miałam skoliozę za młodych czasów) i wykąpać po prostu nie dałam rady:) Moja mama poinstruowała więc męża jak to się robi. I udzieliła innych bezcennych rad, jeśli chodzi o karmienie, gdyby nie ona, pewnie bym nie dotrwała nawet do pierwszego tygodnia po porodzie ( od którego mniej więcej przestało już mnie boleć). Także jeśli można skorzystać z pomocy bardziej ,,doświadczonej" osoby, polecam to wykorzystać! Wesoly

okoani

Nikt Nam nie pomagał (sami tak chcieliśmy) - mąż wziął 2 tyg. urlopu i wszystko przy dziecku robiliśmy razem (gotowaniem i sprzątaniem zajmował sie tylko On, bo ja dopiero po 12 dniach od porodu mogłam się normalnie poruszać). W czasie ciąży sporo czytałam na temat opieki nad noworodkiem, co nieco podpatrzyliśmy w szpitalu, do tego doszła intuicja i jakoś sobie poradziliśmy. Patrząc z perspektywy czasu, to była słuszna decyzja, bo nikt się do Nas nie wtrącał, nie zamęczał "dobrymi radami", a my mogliśmy na spokojnie oswoić się z nowym członkiem rodziny.

edit: walecznaS - tak mi się przypomniało, że pare razy teść albo szwagier podrzucali Nam coś na obiad Kwadratowy

Moi rodzice mieszkają daleko, dlatego nawet jakby chcieli pomóc/wtrącać się, to nie za bardzo mogli

Za to na długo zapamiętam odwiedziny teściów w dniu wypisu ze szpitala - ja bladozielona, słaba leżałam z małą na łóżku, a Oni jakoś nie wpadli na to, że taka wizyta powinna być krótka i siedzieli ok. 2h (gdzie ja już byłam pópłrzytomna z bólu szwów i głodu). Mało nie skrzywdziłam po ich wyjściu męża Kwadratowy

walecznaS

Gdyby mi ktoś miał przesiadywać i wtrącać się do wszystkiego to też bym nie chciała. Moja mama wpadała ugotować obiad (co drugi dzień), gdy mąż wracał z pracy to już jej nie było albo wychodziła po krótkiej rozmowie z nim, abyśmy mogli być sami...
Ona na szczęście z tych nie wtrącających się Mruga

Bystra

Dzięki za wypowiedzi i proszę o dalsze.

Niestety, nie możemy liczyć na pomoc kogoś "doświadczonego" na miejscu, a w pierwszych dniach żadnych gości z noclegiem nie chcę (teściowa by była chętna, ale mamy zbyt różne poglądy na wiele kwestii). Mąż będzie ze mną 2 tygodnie po wyjściu ze szpitala, ale boi się, że za bardzo się będę stresować tą początkową obsługą noworodka, bo nie mam doświadczenia, a on nie będzie mi w stanie pomóc, bo też nie ma. Chyba pozostają książki (polecicie coś z instrukcją w obrazkach?) albo zapłacenie komuś, żeby przyszedł ze 3 razy i pokazał.

Kryśka

W szpitalach często jest system rooming-in, dzieci są przy matkach. Czyli juz podczas pobytu w szpitalu przynajmniej kilkanaście razy trzeba bedziesz przewinąć dziecko, wiec się nauczysz. Na naukę czyszczenia pępka pielęgniarki kładły duzy nacisk - kazda matka miała osobne szkolenie i musiała podpisac, że ją pouczono Mruga

Co do kąpania - kąpały pielęgniarki ale jak sie przyjrzysz jak się to robi to załapiesz.
Największy problem może byc z karmieniem - w razie awarii poszukaj namiarów do doradcy laktacyjnego.
U nas w szpitalu po porodzie naturalnym przebywało sie min. 1,5 doby, po cc - min. 3.
[/i]