..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

chermenegilda

jaaaciee.. mój pierwszy temat... Wybaczcie, jeśli już gdzieś taki jest, ale szukałam i nie znalazłam, wiec postanowiłam wmontować go tam, gdzie na czuja najbardziej mi pasuje Wesoly

Zastanawiam(y) się, jak to jest z pieszczotami przed ślubem, bo z jednej strony jasne, że nikt wyraźnej granicy nam nie narysuje i wszystko powinno się opierać na naszym rozeznaniu, indywidualnym, wzajemnym i jakim tam jeszcze. Nie zamierzam zadawać pytań w stylu: "co sądzicie, dokąd się możemy posunąć" itp., bo to już nie ten etap, nie mamy wszak po 15 lat (a szkoda, szkoda;). Chciałam tylko zapytać, jakie były Wasze relacje przed ślubem i z czego się w związku z nimi cieszycie, a czego żałujecie. Będę Wam bardzo bardzo wdzięczna za odpowiedzi:)

PS
jeśli temat jest w kiepskim miejscu, to wklejcie go gdzieś indziej, nie chcę robić zbędnego bałaganu;]

Niania

wg kościoła - można dotąd dkąd nie wzbudza to podniecenia - czyli u stęsknionej siebie pary - w sumie nie wiele moża, nawet za duży całus może być nie teges.

ja nie jestem dobrym przykładem, bo ja załuję że się cackałam

bakteria

Oj, chermenegilda... Wiesz, każdy z nas na tym forum pewnie ma inne poglądy i doświadczenia, zwłaszcza że poruszany temat już czasami bywał wałkowany w różnych miejscach.
Ja mogę powiedzieć tak: z całego serca się cieszę, że okres narzeczeństwa już za nami. Tzn. jeśli chodzi o relacje erotyczne, bo cała reszta była fajna. Jednak wiele się nam grzechów gromadziło, wiele trudnych i czasem lekko destrukcyjnych rozmów za nami (no bo moje poglądy to mniej więcej poglądy KK, a poglądy mojego M. na wielkim skrzyżowaniu mijają się z poglądami KK), łez, wyrzutów sumienia i innych tragedii. Pewnie gdybym umiała "trzymać rączki przy sobie" i jeszcze ukochanego skutecznie zniechęcać do różnych tam pieszczot, to moralnie byłoby w porządku.
Ale - jak sądzę - mam i miałam spory temperament, pobudzany jeszcze bestialsko przez obecnego mojego męża. A więc ciężko było wyznaczać granice i się ich trzymać. Mogę więc powiedzieć, że moralne rozterki wypalały mnie, męczyły i raniły. Jednocześnie potrzeba bliskości narzeczonego nieraz wygrywała i wtedy czułam się jak między młotem a kowadłem, bo nie bardzo umiem powiedzieć, co jest złego w okazywaniu miłości przed ślubem.
Ogólnie - cieszę się, że ten czas już za nami. W małżeństwie lepiej czuję się w kwestiach tego, na co sobie pozwalamy.
Poza żałowaniem zbolałej duszy i serca, muszę jednak przyznać, że wszystkie etapy bliskości przed ślubem pozwoliły nam nie przeżyć szoku w noc poślubną, a pierwszy raz poszedł jako tako (bo umieliśmy się podniecić, znaliśmy swoje ciała i ich reakcje, ale oczywiście trochę bólu było). Nie było skoku od buziaka to stosunku, co bardzo sobie cenię i co nam z pewnością pomogło (fizycznie i psychicznie).
Relacje przed ślubem to dla mnie w ogóle jest wielce niejasna kwestia, która wielu parom skutecznie zatruwa piękne chwile w związku. Ja wiem, że trzeba to jakoś ustalić i czegoś się trzymać, ale dojrzałam także to tego, by móc powiedzieć: są gorsze grzechy Wesoly

Bo kiedyś bym tak na pewno nie powiedziała.
"Kochajcie się i róbcie, co chcecie"

milunia

Mnie też nachodzi nutka żalu, że "zmarnowałam" piekne lata mojej młodości przez moralne dylematy i poczucie winy, trzeba było grzeszyć na całego. A z drugiej strony, tym co najbardziej mnie wstrzymywało przed "grzeszeniem" to był lęk przed zajściem w ciąże...
Ja również tak jak Jola nie za bardzo rozumiem kościelnej retoryki zakazującej robić cokolwiek co by człowieka podnieciło. Dla mnie to takie teoretyczne bajania, nijak się mające do rzeczywistości, jeszcze bardziej nic npr.

W "Miłujcie się" przeczytałam świadectwo pary która pierwszy raz pocałowała się na ołtarzu podczas ceremonii ślubnej i była z tego strasznie dumna.

okoani

Karafka

Jola:

chermenegilda

Dzięki Wam wielkie za odpowiedzi Wesoly

Teraz ja może coś nastukam o nas. W sumie mamy już dość określone podejście do naszej relacji narzeczeńskiej, tzn. odłożyliśmy na bok bajki o zupełnym braku podniecenia, bo inaczej musielibyśmy się trzymać w odległości metra od siebie, ale też, pomimo pewnej różnicy światopoglądowej, zamierzamy z seksem poczekać do ślubu (choć czasem w mej łepetynie się kołacze: "oby do lipca, oby do lipca"

). Od strony moralnej wygląda to tak, że cherme - jako wychowanka tzw. Oazy, mająca za sobą epizod animtorski - miała tak nawbijane w głowe tych pierdół o "czystym pocałunku", "braterskim dotyku" i innych takich, że przez dłuższy czas zatruwała skutecznie atmosferę, co mój Miły z cierpliwością niesamowitą (respect) znosił. On z kolei jest zdecydowanym liberałem i filozofem z natury, powołania i czego tam jeszcze, więc tym bardziej szacun dlań, ze ze mną wytrzymał okres dostosowywania się i docierania...
Muszę przyznać, że już w czasach oazowych bunt mój był ogromny i cholera jasna mnie brała, gdy na oazie miałam prowadzić 7 czy 8 spotkanie z kolei dla gromadki dziewczynek (TYCH SAMYCH) na temat czystosci i tego, że nie mogą być wyzywające, ubierać obcisłych bluzek, malować się itp... No jednym słowem porzadna katoliczka powinna człapać na płaskim bucie, w czarnych rajtuzach, kiecce do ziemi (szerokiej!!) tudzież w golfie z długim rękawem o 3 rozmiary za dużym... inaczej nie powinna odchodzić od konfesjonału, bo gorszy mijanych mężczyzn, którzy (chyba rozumu wyzbyci) nie będą mogli sobie potem poradzić z nieczystymi myślami na jej temat...
Tak czy inaczej chwała Bogu, że ten etap dalekości (bo bliskością trudno to nazwać) mamy za sobą. Przeczytałam chyba wszystko, co w sieci znalazłam na ten temat, od adonai po forum ekumeniczne i, machnąwszy ręką, uznałam, że będziemy robić po swojemu i na czuja, coby nie przegiąć i tez nie musieć wchodzić w małżeństwo nie umiejąc się nawet pocałować.

I jak już tak krytykuję, to jeszcze sobie pojeżdżę. Otóż szlag jasny mnie trafia na książki o. Knotza, że o p. Pulikowskim nie wspomnę. Jak słyszę o "mistycznym zjednoczeniu" robi mi się słabo. Gorzej, niż gdy słucham tekstów pieśni naszych blondwłosych "piosenkarek". Ale że to już było wałkowane na forum milion razy, więc nie będę się rozwodzić. Zalatują mi panowie obaj niezdrową atmosferą oazowoą w każdym razie;]

papa, lecę na 20 do OP ;>

brunette

chermenegilda,róbcie to,co chcecie,a sumienie wam samo powie,czy jest ok. Ja tam dobrym przykładem nie jestem,bo nie trzymałam się zasad KK. Ale nigdy nie żałowałam-jedyne,czego żałowałam,to tego,że załować nie umiałam... Poza tym przez tę bliskość przed ślubem dotarliśmy się i potem nie było frustracji-można rzec,że wyszaleliśmy się i teraz potrafimy czekać kiedy trzeba Mruga

Maria

bakteria

Ha! Czyli mamy sporo wspólnego - i ja mam za sobą oazowy epizod, a nawet coś więcej. Animatorowanie, a nawet moderowanie. Wspominam całkiem nieźle, no ale w postrzeganiu seksu to mi to sporo namieszało.
Mąż mój poglądy ma jak Twój narzeczony

Sporo nas łączy

(a, no i teraz ten sam gin

)

Maria

Jadzia

Nam się zdarzył kilkakrotnie petting i pieszczoty przed ślubem. Piękne były właśnie dlatego, że były zakazanym owocem, i że mimo tego czekaliśmy z seksem do ślubu. Ta decyzja była bardzo dobra i warto było się trochę pomęczyć, żeby pójść na całość już po ślubie. Ale nie ukrywam, że dłuższe narzeczeństwo mogłoby nas wykończyć, więc wzięliśmy ślub stosunkowo młodo i to też była błogosławiona decyzja. Mruga

bakteria

hermiona

heh my nie uniknęliśmy i pieszczot i pettingu i wyrzutów sumienia i wszystkiego co jest z tym związane.. To było straszne miotanie się... Okropne rozterki. Ale nie byłam w stanie przez tak długi czas bycia razem (5 lat bez tygodnia do ślubu:) powstrzymywać siebie i nas przed okazywaniem sobie uczuć w ten sposób. Moje doświadczenie małżeńskie jest krótkie Mruga

ale już wiem, że nie żałuje tego co robiliśmy. Żałuję tylko tego, że nie wzięliśmy ślubu wcześniej

ach gdyby nie kochana teściowa pewnie trzeba byłoby czekać do przyszłego roku a tego bym już fizycznie i psychicznie nie zniosła.

chermenegilda

Jolu, bratnia duszo Wesoly

Mario, szlag mnie trafia przez retorykę, przez przeładowanie teoretyczne, przez kwiecistość w stylu "mistycznego zjednoczenia". Ja nie mówię, że seks czymś takim nie może czy też nie powinien być. Właśnie powinien. Ale przeładowanie go takim idealizmem pierońskim - mnie przynajmniej - przeszkadza bardziej niż pomaga chociażby w myśleniu o tej sferze życia. Budzi we mnie poczucie winy i gorszości, bo ja tak nie umiem seksu traktować. Nie znaczy to, że traktuję go instrumentalnie, mechanicznie i takie tam. Nie. Po prostu nie jest to moja retoryka. Zalatuje mi fruwaniem pod sufitem i zerową zbieżnością z realem. A oaza w wielu kwestiach mi pomogła i pozwoliła wyjść na jaką-taką prostą, ale z drugiej strony gdy zaczęłam studia w mej małej łepetynie nie mogło się pomieścić, że np. u koleżanki z roku nocuje jej chłopak. Bo właśnie - nabity miałam łeb tym doszukiwaniem się brudu na każdym kroku. Pomijam relacje koleżanki z jej chłopakiem, bo nie o to tu chodzi Mruga

A po drugie czy też kolejne, spróbuj powiedzieć osobie pół-wierzącej czy jakoś koło tego, że seks po ślubie, bo tylko wtedy może on być mistycznym zjednoczeniem z błogosławieństwem Boga... no szczerze mówiąc, jakby mi ktoś z np. animatorów na oazie tak odpowiedział na pytanie, to chybabym wyszła

A co do pieszczot - myślę, że w tym wszystkim najważniejsza jest intencja, że nie chcemy teraz współżyć ani robić nic, co miałoby być "posmakiem" trudnym do odrzucenia. Dlatego też npr jest dla mnie problematyczny - co zresztą przewijało się nie raz, nie da na forum - w sensie prokreacyjno-antykoncepcyjnym.

PS aż musiałam zedytować posta z wrażenia Razz

Hermiona, gratulejszyn i wszystkiego najpiękniejszego Wam życzę!! teraz dopiero się skapnęłam, żeś Ty świeżo poślubiona Shocked

wyłączyłam się na trochę z forum i przegapiłam takie rewelacje, no no;]