..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

milunia

Ja brałabym poprawkę na lata różnicy między rodzeństwem liczone "latami szkolnymi", bo według tego organizowane jest życie dziecka - pierwsza komunia, pójście do gimnazjum, matura.
Między nami jest rok i troche ponad miesiąc różnicy, bo ja jestem ze stycznia a brat z grudnia, ale rocznikowo to zawsze były 2 lata Confused

On 2 lata wcześniej skończył podstawówkę, 2 lata wcześniej zrobił mature, 2 lata wcześniej poszedł na studia.

Tak czy inaczej, jeśli zdecyduje sie na dzieci, to chciałabym żeby miedzy nimi tez była jak najmniejsza różnica wieku. Mój brat był dla mnie najlepszym przyjacielem i kompanem zabaw, rozumielismy sie i nadawaliśmy na tych samych falach. Brat męża jest od niego młodszy o 4 lata i niestety, dla nich to była juz za duża różnica na wspólne zabawy - efekt jest taki że nie mają ze soba prawie kontaktu.

walecznaS

A ja mam dużo lepszy kontakt (i zawsze tak było) z bratem o 4 lata młodszym niż z tym młodszym o 3.
To zależy od CHARAKTERU człowieka i od sposobu WYCHOWYWANIA przez rodziców. Takie jest moje zdanie.
Mam też brata młodszego o 9 lat i z nim też lepszy kontakt niż z tym, który urodził się zaraz po mnie.
A teraz gdy jesteśmy wszyscy dorośli - ten o 3 lata młodszy ożenił się, ma dziecko, zamieszkał w sąsiednim bloku, trochę to poprawiło relacje (ja też zmądrzałam, odpuściłam sobie denerwowanie się itp.) ale i tak co myślimy o sobie to myślimy. Ale to był ukochany synek rodziców, kto przeżył takie coś to wie jak jest.

brunette

między mną i bratem jest 9 lat różnicy.to zdecydowanie za dużo!Gdy ja szłam do zerówki on zaczynał technikum. Zero porozumienia- on dla mnie ten ważniak,ja dla niego przyczepa. Dopiero kiedy zaczęłam LO,czyli można by powiedzieć zaczęłam być dorosła nasze kontakty się wyrównały. Moje kuzynki są w odstępie 2 lat i były chowane prawie jak bliźniaczki a i teraz świetnie się dogadują. Z obserwacji bliższego i dalszego otoczenia widzę,że te 2-3 lata to tak optymalnie Wesoly

Bo tak jak Bystra napisała,5 lat może okazać się trudną dla dzieci różnicą do przeskoczenia.Chociaż dla rodziców zapewne lepiej mieć już jedno odchowane Wesoly

channel

Po przezyciu wielu lat ( hihihijestem panią w srednim wieku) posiadaniu rodzeństwa 4 (prawie)5 lat starszej siostry i siostry młodszej o 14 lat, dwójki wlanych nastoletnich dzieci (12 i 17 lat), obserwacjach rodzinnych ( rodziny własnej i męża) stwierdzam iz różnica wieku miedzy rodzeństwem jest mało istotna. Zgadzam się z Waleczną, ze to czy rodzeństwo sie ze sobą dogaduje i "ma dobre" stosunki zalezy od wychowania (czyli od rodziców) i cech osobowosciowych dziecka. Mozna dorzucić jeszcze chyba płeć: łatwiej dogadaja się (?) dzieci z dużą róznicą wieku tej samej płci, niż płci przeciwnej.

Osobiście mam świetne relacje z moimi siostrami, a i moje dzieci nie walczą ze sobą. W sytuacjach konfliktowych zawsze trzymaja sztamę przeciwko nam

Maria

Mysle, ze roznica wieku nie ma znaczenia a wlasnie wychowanie gdy dzieci sa juz starsze i w zyciu doroslym (dogaduja sie, kochaja, wspieraja). Dopoki dzieci sa male to mimo wszystko 3i 5 latek maja wieksza szanse na dobra zabawe i prawdziwa sztame niz np 6 latek i roczniak. 6 latek raczej bedzie wolal pobawic sie z kolegami, przy malej roznicy wieku dzieciaki chetniej beda bawily sie razem. Im beda starsze tym mniejsze bedzie znaczenie wieku, ale na poczatku latwiej dla mamy gdy brzdace same soba sie zajma choc na chwile Wesoly

t_a_S

U mnie różnica będzie prawie 3 lat, ale jakoś i tak mnie to przeraża.

Czy jest może jakaś książka przygotowująca dziecko na przyjście rodzeństwa, bo ja córce tłumaczę, że jest dziecko i wogóle, ale tak jakby to do niej nie docierało.

Gagusia

Nie martw się, na pewno dociera, tylko pewnie musi sobie przyswoić i poukładać tę abstrakcyjną wiadomość. Pokazuj jej rosnący brzuch, pozwól położyć rękę, jak młode kopie i nie tłumacz za dużo. My mówiliśmy, że u mamusi w brzuchu mieszka dzidziuś, że jak już się nie będzie mieścił w brzuchu to wyjdzie na zewnątrz i wtedy będzie z nami i będzie jadł mleczko od mamusi. I że nie będzie nic umiał, tylko wszystkiego będzie się musiał nauczyć. Na początku też wydawało się, że nic nie dociera, a potem nagle zaczął opowiadać nam dokładnie to samo Wesoly

A książki jakieś są, ale obejrzyj najpierw, bo jest np. o Kamyczku, który będzie miał siostrzyczkę i tam jest napisane, że najpierw jej nie lubił itp a potem było fajnie. Dla mnie bez sensu, po co podsuwać taki pomysł o nielubieniu młodszego rodzeństwa?
Oczywiście wmawianie, że będzie super, też nie jest dobre, żeby nie było rozczarowania

giga

A dla mnie te książki są ok - mówią o uczuciach jakie mogą się pojawić. Można pokazywać zdjęcia z usg z wcześniejszych lat starszaka albo swoje własne. Dzieci dużo rozumieją i wiele wiedzą (a nam się wydaje, że nie wiadomo skąd)
Myśmy mówili dużo tym, że młodsze rodzeństwo płacze, że mama i tata będą często zajęci i nie będą mogli być na już ale też mówiliśmy o przywilejach starszego brata. Nie przedstawialiśmy zbyt różowo tej sytaucji ale... bardzo realnie.

Aniąt

Zgadzam się z Gagusią, po co podpowiadać dziecku, że ma rodzeństwa nie lubić... I tak do tego samo dojdzie, jeżeli tak wyjdzie...

kukułka

ja myślę że też warto angażować potem starsze do pomocy by czuło sie ważne. Można zacząć już teraz. Np przynosić łyżki mamie i tacie, wrzucać śmieci do kosza itp. Zwykle domowe czynności. Mój syn je uwielbia i czasem aż pomaga bardziej niż trzeba. Widzi mokry stół to sie upomina o ścierke póki jej nie dostanie. Przy rodzeństwie może podawać pieluchy itd

Aniąt

kukułka, zgadzam się.

Karafka

o wy matki, takim malym dzieciom juz kazac stol scierac?? nieladnie

mk,

a co Kasik niech się przyzwyczajają

kukułka

ale jemu nikt nie każe. Widzi że sie w domu tak robi to on też chce. Jak zobaczył że ja teraz leże i nie sprzątan co rano to bierze i sam chce sprzątać Mruga

fresita