..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ika

U nas chyba bunt przeszedł...na razie jest odreagowywanie na pojawienie się brata....ostatnio ma okropny nawyk fuczenia na nas jak kot, zwróci się mu uwagę to wystawia kły i fuczy

Nie wiem jak go tego oduczyć bo czasami mam ochotę nim potrząsnąć.

Jak miał bunt to było jak u Ciebie...nie te skarpetki tamte, dobra to masz tamte co chciałeś...łeee, łeeee nie tamte nie tee...to które...te? nie, łeeee...no i bądź ty mądry

strzyga

moja mama nauczyła mojego strzelać. Jak coś idzie nie po jego myśli z czyjegoś powodu np. każe mu pozbierać zabawki po zabawie, iść spać/myć się itp itd. to wystawia 2 palce /kciuk i palec wskazujący/ jak broń - celuje i udaje, że strzela.

A bunt to ja zwyczajnie olewałam, nauczył się już, że nic nie zyska a co najwyżej jak przekroczy bariere dżwięku to wyleci do drugiego pokoju bez możliwego powrotu bez uprzedniego uspokojenia się. Pare razy zarobił klapa w tyłek, no ale to nie jest db metoda wychowawcza (aczkolwiek doraźnie pomogła). Teraz próbuje sprytniej np. "nie lubie mamy. lubie tate" "ok. to nie lub, ale zebrać zabawki i tak musisz"

do mojej mamy puszczał text "babcia mnie nie kocha" jak mu kazała coś zrobić Mruga

.

No i zaczął teraz etap "dlaczego"..................

Agrafka

ika

No to Agrafko u mnie to był bunt na bank bo po pierwsze już tak nie robi od trzech - czterech miesięcy przynajmniej, a po drugie jak tak robił to przy każdej drobnostce dzień w dzień po parę razy dziennie. No już taki zmęczony przez tyle czasu być nie mógł. Ale nic mu nie pasowało, miałam wrażenie że robi to tylko po to żeby albo mnie wkurzyc albo pokazać że to on tu rządzi

oczywiście za każdym razem płakał przy tym niemilosiernie i odgrywał taką tragedie jakbym go biła rurą od odkurzacza conajmniej, później zapominał o co płakał na początku i w sumie już wpadał w histerie i sam nie wiedział czego chce.

Edwarda

El, fajnie, że wyciągnęłaś, bo sama się sobie dziwię, że pedagog (czyli ja) uwierzyłam, że ADHD można nabyć Laughing

Aż mnie głowi boli i wstyd na całą wieś Mruga

Usprawiedliwia mnie jedynie fakt, że nie pracuję w zawodzie.
Ale cieszy mnie, bo widzę, że przez te kilka lat wiedzę nieźle uzupełniłam Mruga

emma

No mój młodszy ma nowy bunt. Był pierwszy etap pt nie te buty, nie ta bluzka. Teraz ma wyższy stopień: chce cukierka, chce się myć z bratem, chce iść na dwór. I potrafi tak wyć 5 minut i dłużej. Wczoraj wył aż się zmęczył i poszedł spać. Zmęczenie oczywiście nasila wszystko.
Ika twój fucze, ciesz się Mruga

mój ryczy jak lew. Najchętniej na kuzyna, który reaguje na to płaczem. Albo przychodzi wali go w głowę lub ramię i śmieje się jak z Omenu albo coś w tym stylu. Ewidentne go bawi, że to zrobił Najchętniej bym to olała by nie wzmacniać, ale jak olać gdy kuzyn płacze.

ika

Haha minę jak mały Omen też dobrze znam i śmiech z piekła rodem...
Jak lew też czasami ryczy...w końcu to mój Lewek mały nie ?? Mruga

El

Liczba dwucyfrowa w zliczaniu histerii włącza się u nas tak gdzieś koło 12:00-13:00 Mruga

Ale wstajemy między 5 a 6 rano. Moja reakcja jak na razie zależy mocno od zapasu czasu: jak zapas jest, to Wampirzydło buczy do oporu nie niepokojona przez kogokolwiek. Po prostu leży na schodach i buczy. Sąsiedzi do niej machają, przechodzą nad nią i idą dalej. Problem bywa z psami, bo nie każdy da radę przez leżące Wampirzydło przeskoczyć.
A jak mam napięty grafik i muszę być gdzieś na czas - po prostu biorę Wampirzydło pod pachę i niosę jak paczkę. Mała ewidentnie nie przepada za tym, więc bunt kończy się po maksymalnie 10 krokach i na pytanie, czy mam znów brać pod pachę, czy poda mi rączkę i grzecznie pójdziemy razem - rączka trafia w moją dłoń.
Nie wiem tylko, czy taka forma zachowania wobec dziecka (niepożądane zachowanie = dyskomfort) jest właściwa pedagogicznie, bo - ekhm - tak to ja się zachowuję wobec opornych koni... a dziecko to nie koń. Edwardo, pomożesz?

emma

To się nazywa metoda behawioralna. Wesoly

Bardzo krytykowana w pewnym momencie. Ale ja bym jej tak nie demonizowała, bo stosujemy ją wszyscy i przez całe życie. Premia za dobrą pracę, brak za niskie efekty pracy to wzmocnienie pozytywnie,podobno lepsze. Ale ból brzucha po zjedzeniu za dużej ilości słodyczy to naturalne wzmocnienie negatywne. Mruga

Wzmocnienie negatywne jest gorsze, bo osoba może nie skupić sięna tym by nie robić zle ale by nie zostać nakryta, jak np przy łamaniu przepisów przechodzenia przez jezdnię.
To co powiedziałam pewnie teoretyk pedagogiki by wyśmiał, bo nie są to poprawne przykłady i technika jest dużo bardziej skomplikowana, ale na nasze matczyne potrzeby starczy. Mruga

El

Próbowałam wzmocnienia pozytywnego w codziennym życiu, ale mi się dzieciątko kochane wycwaniło i zaczął się szantaż - "wrzuć monetę*", to umyję zęby/podam rączkę/oddam kamień. I zaczęło to przypominać klasyczne przekupstwo. Teraz wypośrodkowuję ilość pochwał i represji (matko, jak to brzmi), tylko właśnie ta represja tak mi jakoś nie pasuje. A nie potrafię wpaść na inny zamiennik.

* - u nas nagrodą była zazwyczaj hojna pochwała, buziaki, krótka niezapowiedziana zabawa, a za szczególne osiągnięcia - żelek z sokiem owocowym.

sylwuska90

Słyszałyście o książkach Adele Faber, Elaine Mazlish: "Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły", "Rodzeństwo bez rywalizacji", "Wyzwoleni rodzice, wyzwolone dzieci" i inne z tej serii. Mam ostatnio na nie faze Mruga

a czytając ten wątek od razu pomyślałam o poleceniu Wam tych książek (tak chodzi mi po głowie, że pewnie gdzieś pisałyście o tym w jakimś wątku, bo to popularne książki, ale nie mogłam tego znaleźć).
To niesamowite książki, autorki ukazują różne metody, postępowania z dzieckiem, a także są tam relacje rodziców, autentyczne przypadki.
Już staram się stosować te metody z moją córką (choć jest jeszcze mała) i przyznam, że nie raz się udało osiągnąć zamierzony cel. Moja mała też w okresie buntu.. nie jest on jakiś tam wielki. Sprowadza się on do typowych obrażonych min z byle powodu, protestowaniu, czasem (ale na szczęście rzadko) potrafi dłuuugo płakać żeby coś osiągnąć ( a wtedy to cierpliwości naprawdę brak).. Rozumiem Was!
P.S. z chęcią utworzyłabym z Wami nowy wątek odnośnie tych książek i zawartych tam metod wychowawczych, w którym mogłybyśmy się dzielić, radzić itp. ktoś w ogóle miał styczność z tymi książkami?

agu

"Dlaczego" to jest masakra. Odpowiadam odruchowo... Ale jak kiedyś zaczęłam ją pytać dlaczego, to usłyszałam "NIE!!! Ty jesteś mama a ja jestem Dlaczego."

El

Na szczęście Wampirzydło jest dla mnie bardzo "czytelne" i naprawdę łatwo ocenić, czy właśnie mam bunt-bunt (gdy dziecko samo nie bardzo ogarnia swoich emocji, wtedy przysłowiowego kija w życiu nie użyję), bunt-test (czyli sprawdzanie co można i ile można, z wręcz naukowym podejściem dziecka; tu jest zazwyczaj zero reakcji, a w sytuacjach awaryjnych kij wchodzi po kilkukrotnej nieudanej marchewce) czy bunt-zabawa (czyli standardowe popisywanie się, bo jest jakaś widownia - czyli najlepszym sposobem zero reakcji lub odwrócenie uwagi Wampirzydła).

Problem mam z kijem. Nie chcę go używać, a czasami nie da rady bez niego - i szukam zamiennika jakiegoś.
I znów mi się panie ze żłobka przypominają: "ona jest jak pitbul: mała, silna i uparta. Doskonale wie, czego chce i nie odpuszcza"

emma

Ja ma dwa pitbule...
Zresztą po mamusi. A po tatusiu łatwo się denerwujące.
Mi też z marchewką lepiej wychodzi, na kija reagują obaj gorzej, czują się albo tak skrzywdzeni, że ojej albo reagują agresją.
Ale ostatnio uświadomiłam sobie, ze za dużo na nich krzyczę i ten krzyk przestaje działać. I tu muszę coś zmienić bo się tak pozarzynamy...

Edwarda