..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Olenkita

[link widoczny dla zalogowanych]

Aglaia

matunia

Sylwuśka kurcze, dobrze, że mi przypomniałaś o tych książkach. Bo przecież miałam w planach kupić i przeczytać, a ostatnio jakoś uciekło mi to z głowy.

Ja chętnie dowiedziałabym się jakie metody wychowawcze autorki polecają i jak wygląda to w praktyce. Sylwuśka napisz coś więcej i zmobilizuj mnie do przeczytania! Mruga

Edwarda

Olenkita.
Ta wypowiedź Eisenberga została źle przetłumaczona z oryginalnego wywiadu!
On powiedział, że ADHD jest nadmiernie diagnozowana a nie, że nie istnieje Mruga

Aglaia

emma

Podejrzewam, że pewien odsetek tzw ADHD to będą dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną a część to inne zaburzenia. Ale najłatwiej powiedzieć, że to adhd.

agu

emma

Ja miałam baaardzo dużo. Ale to dlatego, że miałam wykładowców, którzy byli po kursach i się tym zastosowali, więc miałam na co najmniej 4 przedmiotach. Ale rok po mnie nie miał już tego szczęścia, bo mieli tragicznych wykładowców.
Jest to stosunkowo młoda dziedzina. A dzieci z zaburzeniami coraz więcej.

sylwuska90

fresita

Metoda behawioralna kłóci się z rodzicielstwem bliskości. Wczytując się coraz bardziej w RB dochodzę do wniosku, że nie wychowuję tak dzieci. Wychowuję je bez przemocy,z ogromnym ładunkiem miłości(tulenie, nazywanie emocji, tłumaczenie) ale to nie to samo co RB. W RB nie ma pochwał i kar, bo wychowujemy dziecko mające zewnątrzsterowną motywację, a chodzi o to, aby miało wewnątrzsterowną. Kroplę "goryczy: przelała informacja, że nie wolno mi wymagać, aby dziewięciolatka sprzątała po sobie ani jakakolwiek innolatka. Jeśli to MI bałagan przeszkadza, to JA go powinnam posprzątać, a dziecko w ramach naturalnych konsekwencji potknie się o przewróconą zabawkę(Moja ma w głębokim poważaniu takie naturalne konsekwencje, raz w balaganie zgubiła aparat ortodontyczny i wyła ze dwie godziny szukając go, bo wiedziala, że kolejnego nie dostanie-oczywiście pomogliśmy jej w szukaniu i łudziliśmy się nadzieją, że to ją czegoś nauczy. Gucio prawda).
Każda inna metoda z mojej strony grozi zerwaniem więzi z moja starszą córką, bo jest próbą łamania jej charakteru(no bo ona nie lubi sprzątać i nie ma na to ochoty,więc nie powinnam na niej tego wymuszać) Przyznam szczerze, że jako pedagog nie umiem tego ogarnąć. Aha, najlepiej, aby dzieci RB chodziły do szkoły demokratycznej, bo w normalnej ze względu na hierarchię n-l-uczeń nie potrafią się odnaleźć (i tutaj się nie dziwię).

emma

Fresita doskonale cię rozumiem. RB jest najbliższą mi metodą i chyba najlepiej się sprawdza. Ale właśnie konsekwencje. Moje dziecko nie czuje konsekwencji. Bałaganu nie sprząta bo nie lubi a że nic nie może znaleźć no trudno. On chyba nie łapie zbieżności. I jak tu postępować?

channel

emmo - aby dziecko ODCZUŁO konsekwencje musi minąć trochę czasu, tzn. musi mieć ileś tam lat życia

mieć doświadczenia, umieć nazwać swoje emocje, uczucia.

Zawsze powtarzam, że dzieci mogą chcieć - rodzice powinni MYŚLEĆ!

W życiu często musimy robić coś czego nie lubimy - takie jest życie (nienawidzę sprzątać, ale niestety w jakimś zakresie MUSZĘ to robić. Im szybciej nauczymy nasze dzieci, że czasami czegoś nie lubimy a musimy, tym łatwiej im będzie później, choćby w szkole kiedy nie zawsze chcą a muszą.

Konsekwencje powinny być logiczne - marudzisz przy jedzeniu, zabieram talerz do następnego posiłku nie jesz NIC (nawet jogurtu, serka, owocka, NIC) - albo nie było obiadu - nie ma deseru - deser jest PO obiedzie.

Nie włożysz butów - nie wychodzisz, zostajesz, itp...

Często te zasady wymagają bardziej od NAS bycia konsekwentnym w swoim postępowaniu i dla NAS stanowią problem.

emma

No wiesz Chanel, myślałam, że pieciolatek już konsekwencje załapie. Ale chyba nie mój...
No ale skoro nie rozumie konsekwencji to co stosować? Wracamy do kija i marchewki?

fresita

Channel no właśnie my tak od zawsze wychowywaliśmy Starszą (bycie konsekwentną dla mnie to nie problem

) ale taka idea jest w sprzeczność z RB (a ja myślałam, że nie jest) w RB wynika, że dziecko chowa się samo, a my nim kierujemy i nadążamy za nim. Był podany przykład nastolatka, który wraca z imprezy późno w nocy. Jest głodny. Co powinna zrobić kochająca RB-mama? Wstać i przyszykować "dziecku" posiłek. Przyznam, że ja bym tak nie zrobiła. Wróciłeś głodny? to zrób sobie jeść i idź spać. Ale to podobno nie jest idea RB, bo ja bym go ponadwymiarowo "ukarała". Tak się zastanawiam jakie nastolatki wyrosną za kilkanaście lat z takich 100% RB-dzieci? Empatyczne osoby liczące się z uczuciami innych czy egoistyczne potwory, które muszą mieć zaspokojone wszystkie potrzeby teraz, zaraz, natychmiast?

emma

Fresita poważnie to jest RB?
To jak tak, to ja się od tego odradzam. Nastolatkowi na pewno kolacji w środku nocy nie zrobię tak jak i nie zrobiłbym mężowi. Sama bym też nie oczekiwała, że mi ktoś zrobi. Nie zachowałem się fer to nie oczekuje by ktoś się wobec mnie zachował. No chyba, że tu chodzi o wyrzuty sumienia. Ale nie spodziewałabym się, że nastolatek bedzie je miał.
Mi też się zdarzało przychodzić późno do domu. I miałam wyrzuty sumienia jak się mama do mnie nie odzywała, wiedziałam, że przesadziłam i że jest na mnie zła, ze jest jej przykro. Ale gdy się odzywała to sądziłam, że mi się upiekło, że to nie jest jednak tak późno.