..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Bystra

Na internetowy rzut oka to szykujecie sobie pętle na szyję, a jesteście na takim etapie, że to się da jeszcze odkręcić np. sprzedając działkę.

Mogę nie mieć racji, ale jeśli dom będzie niedaleko rodziców, to ich obecne zachowania i dyrygowanie Twoim życiem tylko przybiorą na sile. Będą czuć się dodatkowo do tego uprawieni, jeśli Wam z budową pomogą - finansowo lub nakładem pracy czy załatwianiem spraw.

I dobrze by było ich dzisiaj zapytać, jak wyobrażają sobie starość - bo możliwe, że ten dom to jest spełnianie ich potrzeb, a nie Waszych - liczą, że będziecie zawsze pod ręką do pomocy i towarzystwa (do pomocy to jest cała rodzina, a nie tylko córka, a towarzystwo to się tworzy budując więzi poza rodziną również), a na starość do Was się wprowadzą... tylko, że tu chyba powinni się Was o zdanie zapytać.

Żani

Prawie wszyscy nam odradzają tę budowę. Bystra ja tak w głębi duszy i podświadomie myślę, że ten scenariusz który przedstawiłaś to raczej chyba na pewno się ziści tylko jakoś tak przez cały czas sama przed sobą bałam się do tego przyznać. To się w psychologii nazywa wyparcie chyba. O jeju, już sama nie wiem co robić, ale dolina...

Weronika

my niestety nie mamy swojego własnego kąta. ale przez teściową dobrą radę przeprowadzamy sie do moich rodziców. innego wyjscia niestety nie ma.

Maria

Wynajecie czegos odpada?

Weronika

maria 1200 zlotych kawalerka z pensji nauczycielskiej...

Maria

Wiem, bo tez mieszkalismy z tesciami po slubie (oboje nauczyciele, ale tylko ja mialam prace przez pol roku).

Moja siostra szukala i wiem ze jak sie pochodzi porzadnie to da sie znalezc duuzo taniej. No ale fakt, rodzice Was nie oskubia.

Dobrze, ze maz popiera decyzje, bo faceci lubia stac murem za mama (forum.gazeta.pl - strach sie bac).

Weronika

on juz stanooowczo za dlugo mieszka z mamą. nie ma wyjscia

Żani

Ja mieszkałam najpierw u teściów i przeprowadzilismy sie do moich rodziców bo miało byc lepiej- niestety nie jest

Karola

Ja trzymam kciuki żeby jednak u rodziców było lepiej Wesoly

a może za jakiś czas sytuacja się zmieni i będziecie mogli pomyśleć o czymś swoim Wesoly

brunette

my też mieszkamy z moimi rodzicami,tyle tylko,że z domu zrobiliśmy 2 osobne mieszkania-jedynie wejście nas łączy. I w momencie,w którym powstała nasza własna kuchnia,a tym samym zniknął punkt zapalny, nasze kontakty z mamą stały się wprost rewelacyjne Wesoly

Może kiedyś pomyślimy o czymś swoim,ale narazie nie narzekam Wesoly

kukułka

my mieszkaliśmy 2.5 roku tak jak brunette. To była Masakra. Na strychu nie tak, buty nie tak przy wyjściu, na podwórku to nie do tego śmietnika. Okropne. A gdzie idziecie a czemu was znowu nie ma i tak w kółko. Moi rodzice na tej samej zasadzie 30 lat mieszkają z dziadkami. Żałują do dziś. Wieczny problem że za mało za dużo czegoś w piwnicy. Że nie tak rozpalone w piecu centralnego ogrzewania itd itp. Ja tam nie wierzę w bezproblemowe życie w jednym domu z rodzicami. Nawet gdy piętro inne i mieszkania osobne

Żani

W 100% popieram Kukułkę. Zawsze coś jest nie tak. Jedno poprawisz to znowu drugie jest źle. A najgorsze jest to, że nie wypada nic mówić, bo przecież mieszkamy pod ich dachem. U mnie bywają takie okresy, że nie wychodzę z pokoju, zeby tylko za coś nie zgarnąć, ale wtedy też jest źle- "bo sie izoluję i co sie ze mną dzieje".

kukułka

ja mowilam co mysle skutek byl taki, ze sie nie odzywalismy z nimi wcale, a jak jzu to tylko pretensje i z emy jestesmy pyskaci itd, tylko dlatego, ze sie odwazylismy miec swoje zdanie.
żani, w kontekscie tego co piszesz to ci sie bardzo dziwie z ejednak ten dom budujeie, ja bym wiala zym predzej na swoje, chocby w bloku. my tez mamy dzialke, stoi i czeka na lepsze zasy finansowe, ale wolimy mieszka w bloku poki co albo nawet zawsze niz z rodzina

Żani

Jedyne co to to, że mi żal tych kosztów- projekt, wyznaczenie terenu, miernik itd. A od pozwolenia jest jakiś czas określony, żeby ruszyć choćby z jakąś częścią budowy i szczerze to szkoda mi tych pieniędzy. A nie mamy za dużo, więc żal żeby to przepadło. Już staramy się wszystko ukrócić do miniumum- kiedyś było wspólne pranie, zakupy i obiady. Teraz wszystko jest oddzielnie, ale tak też jest źle, bo wciąż coś się znajdzie.

okoani

heh... współczuję... Dlatego ja od razu zapowiedziałam, wtedy jeszcze narzeczonemu, że nie ma mowy byśmy po ślubie mieszkali u rodziców którejkolwiek ze stron.
Wiadomo - samemu jest ciężej, bo ponosi się wszystkie koszty, ale ta cisza i spokój są bezcenne Laughing

Do tego moi rodzice są 750km od Nas, a teściów odwiedzam raz na 2 tygodnie. Sytuacja idealna

Małą próbkę "co by było gdyby" miałam, gdy moi rodzice przyjechali do Nas na kilka dni - we "własnym" domu poczułam się jak gość, a przy każdej kolejnej dobrej radzie miałam ochotę krzyczeć... Także najlepiej mieszkać osobno i w pewnej odległości od rodziców - w trosce o zdrowie psychiczne wszystkich