..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

kukułka

la polaquita, mnie nigdy nie bolał kręgosłup ani w ciąży ani potem, ani w obecnej ciąży (a przybrałam już 12 kg, właściwie tylko na brzuchu więc jest co nosić). Mnie chusta odciaza kręgosłup bo równomiernie rozkłada ciężar zresztą jak się nosi stale to się poprawia kondycję bo stopniowo masz większy ciężar do noszenia i specjalnie go już potem nie czujesz. Ja długo przed tym zanim miałam dzieci od lat jeździłam dużo na rowerze i chodziłam z plecakiem po górach, co najmniej raz w tygodniu chodzę (teraz to już całą rodzina chodzimy) na basen. He a co do piersi do pasa itd to się usmialam. Ja właśnie od czasu pierwszej ciąży mam dużo ładniejszy biust (a karmiłam 2 lata), zero żylaków itd, kilka rozstepow po poprzedniej ciąży, które zbladły kompletnie

channel

Frejda

Frejda

la_polaquita

Ok, skoro tak mówicie wszystkie...
Espree - a nie mam jeszcze dzieci, to nie to, ze się martwię na zapas. Po prostu skaczę sobie po tym forum tu i tam -chyba mam prawo skoro stosuję NPR Mruga

- no i niektóre sprawy mnie zastanawiają, więc się pytam.

BTW: Mam już 11 dzien mojego pierwszego obserwowanego cyklu - jak na razie wygląda to całkiem całkiem

Frejda

Dracena

fiamma75

Frejda

kukułka

co do tego co pisze channel- mój syn od zawsze był taki bardzo domagający się stymulacji i zmian sytuacji. Bardzo szybko nudzący się. Teraz stymulatory znajduje sobie sam, rzeczywiście rozwija się szybko. Ale co ja się przez te 2 lata nawymyslalam by np był do zniesienia w samochodzie gdzie od ok 6 miesiąca zamiast usypiac irytował się że się mu nudzi już monotonia

fiamma75

kukułka

zgadzam się z fiamma. Zresztą jak się ma starsze dziecko to wyraźniej widać czym są próby prawdziwego wchodzenia na głowę typu wrzask bo mama chce dać słodycz po obiedzie a nie przed itd ale to są incydenty. Dziecko, zwłaszcza niemowlę, nie kombinuje non stóp jak tu wejść na głowę. Ja przyznam że przez jakiś pierwszy miesiąc-dwa macierzyństwa myślałam o tym czy dziecko się przyzwyczai i do czego (na takie książki i koncepcję wych trafiłam przed porodem) ale myśląc o tym czułam się jakbym tłumiła naturalny instynkt. Gdy poznałam koncepcję i uzasadnienie rodzicielstwa bliskości, odczułam ulgę a przyzwyczajenie przestało mnie obchodzić.

channel

Dokładnie Fiammo, tu chodzi o postawy. W wychowaniu TAK MAŁEGO dziecka to nie JA mam być najważniejsza tylko ONO.
Może nie u Frejdy ale u Pinkiego (ponieważ są małżeństwem traktuję opinię jednego jako tożsamą z drugim. Jeżeli Frejdo masz inne zdanie niż Pinky to przepraszam), w postach przejawią się przewaga JA, MNIE nad dzieckiem. (miałam podobną postawę przy wychowywaniu synka).

kukułka

święte słówa channel, podpisuje się pod absolutnie każdym, tez tak myślę ale nie umiałabyn tego tak zwerbalizowac, zresztą wszystko by mogło być zrzucone na moje "maniactwo" chust. Tak więc dzięki za te słowa. pS też by mi przy niemowlaku w takiej sytuacji śniadanie w gardle stanęło. Za to teraz jemy wszyscy razem jednocześnie każdy swoje ewentualnie mały raz od mamy raz od taty z talerza Wesoly

a z ciekawości czy Twoja córka,channel teraz nie ma problemu ze snem itd? Pytam bo mój też od 1.5 roku przychodzi (to nie problem, problem że mnie budzi bo kopie i się czegoś boi itd i potem oboje nie umiemy czasem zasnąć-patrz wątek obok) i jestem ciekawa ile to potrwa. A co do noszenia dla bliskości a nie dla obsługi dziecka- dla mnie jak całe ciałko przyklejone do mnie i radość na buzi, piski itd nawet u tak starego konia jak 2 latek, albo widok błogo śpiącego czucie jego oddechu- bezcenne. Teraz syna w dzien nie kładziemy więc bywa męczący i już o 17 marzymy by była 18.30 i pora snu. Zasypia przy mnie i taki jest wtedy słodki że nie uniem wstać i wyjść na swój wolny wieczór od razu i muszę te 5 min popatrzeć na niego być tuż obok choć on śpi. Tak mi brakuje tego noszenia... Jemu zresztą też. Wsiada mi na siedząco na plecy i go bujam nie nosząc ciężaru. A on się cieszy od ucha do ucha i mówi: o tak mamusią mnie nosiła, o tak. I w brzuszku też nosiła Wesoly

jak to słyszę to się rozplywam bo widzę jak się cieszy że najpierw był wewnątrz mamy choć tego nie pamięta, a potem najbliżej jak się da:)

espree

channel, pięknie napisane!

Tak sobie właśnie pomyślałam: czy to, że Iza jest taka spokojna i nieabsorbująca nie ma związku ze słabym przybieraniem na wadze?

Bo tak myślałam o początkach naszego rodzicielstwa i przypomniało mi się, że Antek jest idealnym przykładem dziecka, które zostało "przyzwyczajone".
Dla przypomnienia - poród był dość ciężki, potem zaraz żółtaczka. Młody nie chciał ssać piersi, a jak ssał to po kilku łykach zasypiał. Z butli jadł, dał się odłożyć, budził się jedynie na jedzenie (żółtaczkowe dzieci są osowiałe). Można było zostać przy butli i pewnie prawie go nie wyjmować z łóżeczka, ale wybraliśmy trudniejszą drogę. W poradni laktacyjnej trafiliśmy na świetną, bardzo doświadczoną kobietę, która podeszła do sprawy całościowo. Miałam karmić 10-12 razy na dobę, do karmienia obowiązkowo się rozbierać do pasa (!) - mogłam mieć na sobie jedynie stanik, żeby się nie zalać mlekiem Mruga

, a po karmieniu Antka miał przejmować tata (też bez koszulki) i kłaść go sobie na brzuchu i tulić. Powiedziała nam po prostu, że musimy go nauczyć bliskości.
I faktycznie zadziałało - zaczął jeść jak smok (przybierał ponad kg/miesiąc pomimo, że b. ładnie spał w nocy) no i zaczął domagać się noszenia, tulenia i naszej obecności.
Zepsuliśmy dziecko