..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Busola

nie ma i nie będzie - bo trzebaby te wskaźniki obliczać indywidualnie dla każdej pary. Jedni mają owulację najczęściej 15 dni, inni 17, a jeszcze inni mają spory rozrzut np. od 13 do 20 albo mniejszy rozrzut od 15 do 17 - równie często. A zawsze mogą się jeszcze pojedyncze anomalie zdarzyć. To nie jest kalendarzyk, tylko met, objawowa, patrzysz na objawy i reagujesz adekwatnie do sytuacji. na tym się skuteczność opiera, na reagowaniu, a nie na statystykach.

Beacia96

W sumie to na statystykach opiera się metoda wyznaczania niepłodności względnej, ale ostatecznie i tak objawy mają pierwszeństwo. Z tym wskaźnikiem powyżej to jak najbardziej się zgadzam. Jakby tak sporządzić kombinację wielu par (ile dni przed owulacją współżyją bez zabezpiecznia, kiedy najczęściej wypada owu, ile dni dla pewności dodatkowo sobie odejmują), to pewnie byłoby kilkanaście/ kilkadziesiąt wartości PI i początkujące kobiety chyba by zwariowały. Wesoly

Muflon

Nika12321

Ja to rozumiem tak:
I faza np. skuteczność 98,6%
III faza skuteczność 100%
(98,8+100)/2=99,4

Dobra, nie do końca tak, musiałaby być średnia ważona, bo I i III faza mają różne długości, ale np. pierwsza 6 dni dla kobiety początkującej, III jak wyjdzie, załóżmy 10 dni, to trzeba by policzyć średnią ważoną.

Muflon

Po pierwsze: jeśli już średnia, to dlaczego nie ważona długością I i III fazy? Mruga

[EDIT: to już nieaktualne, bo w międzyczasie dopisałaś o ważonej

]

Poza drugie: jeśli raz w każdym roku bierzesz udział w loterii, w której szanse na wygraną są np. 5% (a przez resztą roku nie bierzesz, więc masz szansę 0%), to jaka jest szansa, że w danym roku wygrasz na tej loterii? Oczywiście udział w loterii nie jest tu analogią seksu, to w ogóle nie jest analogia do NPR-u, tylko do tego typu obliczeń.

Nika12321

Hmmm, wiem, że to nie jest analogia do npr, ale ja to rozumiem inaczej:

Początkiem miesiąca biorę udział w loterii, której organizator okazał się cwanym i przedsiębiorczym człowiekiem. Założył, że zorganizuje dwie loterie. W pierwszej będzie 10 losów, w którym będzie 1 wygrany - czyli prawdopodobieństwo, że jak kupię los, to wygram to 10%.
Drugie losowanie jakie przewidział organizator, to takie, w którym założył 100 000 losów, w tym 1 wygrywający, czyli załóżmy do rozważań, że mam szansę 0%.

Organizator zrobił plakat, że biorąc udział w dwóch loteriach, średnio na jedno losowanie ma się aż 5% szansy na wygraną. Nie informował, że w pierwszym losowaniu ma się szansę na wgraną, a w drugim nie (ktoś ma, ale procent szansy jest pomijalnie mały).

Nie wiem, czy rozumiesz, o co mi chodzi.

fiamma75

Dodam tylko, ze to sławetne "0" jest dla niepłodności bezwzględnej ale od 4 dnia wyższej temp. (ile z Was tak stosuje?).

Beacia96

Myślę, że początkujące obserwatorki pewnie dla pewności liczą od 4 i to wcale nie jest głupie, skoro owulacja może zajść nawet do 3 dni po skoku temperatury. Ale też raz czytałam na forum, że ktoś liczył od 5 albo 6, bo był panikarzem.

Busola

Im dłużej obserwuje forum tym bardziej się cieszę że wychodziłam za mąż mając uregulowaną sytuację i będąc zdrowa. I mogłam stosować fam/npr nie bojąc się wpadki bo ta wpadka nie pokomplikowałaby mi życia. Wygodniej i przyjemniej jest nie bać się dzieci niż bać się dodawać dni i co miesiąc czekać na okres jak na zbawienie.

Beacia96

Mi by skomplikowała, bo studiuję i jestem niestety częściowo zależna od rodziców. Ale nie ma co gdybać, bo jestem singielką i do związku mi nie spieszno. Mruga

Fajnie mieć podejście, że w razie czego jak metoda nie wypali, to tragedii nie będzie.

Busola

Dokładnie.
Bo jak widzę jak tutaj się ludzie autentycznie boją .... - nie wiem czy się śmiać czy płakać, choć to wcale nie jest śmieszne. Jeśli ktoś ma poważny powód - np. jest poważnie chory to rozumiem jak się boi, ale wtedy stosowałabym jakieś dodatkowe zabepieczenie. A nieuregulowana sytuacja? Czy aby na pewno to zawsze dziecko jest tragedią? Większość ludzi wychodzi jakoś z takiej sytuacji - np. pomagają im rodzice, znajduje się jakiś sposób, żeby normalnie w nowej sytuacji żyć.
Jesli ktoś jest młody, nie ma męża żony (czyli nie "musi" uprawiać seksu) i na 100% nie chce dziecka to nie powinien uprawiać seksu. A jeśli jednak to robi, to znaczy że się zgadza na to minimalne ryzyko i ma "plan B" na okazję jakby na niego to ryzyko padło.

Beacia96

Wiele kobiet (zwłaszcza takich, które dopiero co osiągnęło pełnoletność) boi się ciąży z powodu utraty figury czy społecznego napiętnowania ("dała dupy, to teraz ma")- zwłaszcza w małych miejscowościach, gdy wszyscy się znają. Sama pochodzę ze wsi i widzę jaki jest stosunek do nastolatek w ciąży. Nawet jeśli młoda kobieta planowała ciążę, to sąsiedzi wiedzą najlepiej, że zaszła z przypadkowo poznanym mężczyzną i pewnie planuje pozbyć się dziecka. To jest chore...

Muflon

Beacia96

Muflon, świetnie to rozgryzłaś. Wesoly

Jednak matma jest przydatna w życiu.

Muflon

Jeszcze w temacie tego strachu to się w sumie zgadzam z Busolą mimo mojego mocno anty-dzieciowego nastawienia. Nie postrzegam ciąży i macierzyństwa jako punktu obowiązkowego w moim życiu, wręcz przeciwnie. Nigdy nie widziałam siebie w przyszłości jako matki, nie wyobrażałam sobie swoich dzieci itp. Przez długi czas myślałam, że jestem za młoda na ciąg do macierzyństwa, że kiedyś przyjdzie czas na taką potrzebę, ale ostatnio zdałam sobie sprawę, że już nie jestem taka młoda – najbliższe urodziny będą trzydzieste – a nic się w tej sprawie nie zmieniło. Do tego biorę prawie cały czas leki, które komplikują sprawę. Oczywiście mam jeszcze czas (chociaż kto to wie, jak u mnie może być z płodnością albo czy stan zdrowia w razie czego pozwoli – ale w razie czego jest zawsze adopcja), ale na ten moment brak dzieci jest bardzo realnym scenariuszem.

Jednocześnie myślę, że jedyny 100% skuteczny sposób na uniknięcie ciąży to abstynencja. Nic innego nie daje takiej pewności, nawet przy połączonej sterylizacji obojga partnerów, gumach i czym tam jeszcze będzie jakiś promil szansy, który przy (nie)odpowiednim nastawieniu będzie spędzał sen z powiek. Nie mam na ten moment ochoty/potrzeby być matką, i dokładam wszelkich starań (w granicach rozsądku i światopoglądu), żeby nią nie zostać. Ale jednocześnie wiem, że „w razie czego” mam męża, rodziców, dobre warunki lokalowe, i (o ile nie jestem psychopatką) odpali się instynkt macierzyński i koniec końców też będę zadowolona.