..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

kukułka

Dokładnie. To wszystko dowodzi "tylko" jednego - że ON NAPRAWDĘ jest Bogiem.
Maryja np - WSZYSTKO w życiu miała na opak, jak się tak bardziej przyjrzeć. I jest szczęśliwa, i będzie szczęśliwa dłużej niż do skończenia świata Wesoly

Tak naprawdę doświadczam znów ostatnio, ze zdanie się na wolę Bożą wcale nie powoduje utraty indywidualności, wyprania z pragnień, uczuć, nie powoduje bezbarwności,a le własnie pozwala w pełni rozwijać skrzydła i być bardziej sobą. Paradoks chrześcijaństwa.
I jak nie kochać takiego Boga, no? Wesoly

hebanowe noce

Kukułko, jesteś człowiekiem głębokiej wiary i być może znajdujesz ukojenie w ufności Bogu i akceptujesz jego plany.
Ale trudno to zrobić ludziom, którzy obrazili się kiedyś na Boga, np. mnie. Czasem nie da rady zaakceptować kolejnej straty.

Może ktoś zna inny przepis dla kobiet małej wiary, bo i takie są tutaj na forum.

kukułka

hebanowe, ja przez wiele lat byłam ateistka ( z własnego wyboru), potem byłam tez obrazona na Boga
więc to nie do końca tak, ze nie wiem, o czym mówisz
ale też zawsze jest czas, żeby się na tego Boga "odobrazić"
pytanie tylko, czy chcesz Wesoly

ja miałam kiedyś, przez lat kilka, sezon regularnego obrażania się na Pana Boga...
"obawiam się", ze w tej kwestii trudno jest Boga ominąć, zrobić coś bez Niego
ja tam doświadczam, że prawda jest to, co On sam mówi w ewangelii: "beze Mnie NIC nie możecie uczynić"

konstancja

kukułka

konstancja

no to ja Ci mówię (i pewnie inni się tu ze mną zgodzą) że wręcz przeciwnie. Możesz książki pisać Wesoly

Wracając do tematu to tak sobie myślę że dawniej też była niepłodność (procentowo zapewne dużo mniej ale za to medycyna niewiele albo wcale nie pomagała) i nie wiem ale wydaje mi się że łatwiej było to ludziom zaakceptować. Tak jak inne niepowodzenia i cierpienie. Dziś kiedy mamy wszystko w zasięgu ręki, dziecko stało się kolejnym dobrem która nam się należy i przeżywamy szok że się czasami nie da. Absolutnie jak tu jesteśmy, żadna z nas nie traktuje dziecka przedmiotowo, ale chyba niechcący jesteśmy ofiarami konsumpcjonizmu. I paradoksalnie trudniej znieść brak potomstwa. (Choć dawniej to przez wieki uważane to było za przekleństwo)

kukułka

fantada

Kukułka, moje uznanie za wszystko co piszesz

Raz, chyba zaczynam sobie uświadamiać dzięki Tobie jakim Darem jest dziecko i w kontekście Boga rozważać, czemu nam tak łatwo poszło.

Dwa, co mi się kojarzy, ja w kontekście dziecka rozumiem pewne moje trudne doświadczenia. Po nich całkiem zmieniło mi się myślenie - może właśnie potrzebowałam tego przed poczęciem dziecka. Pan Bóg ma swoje pomysły (parafrazując: myśli jego nie są myślami naszymi) Wesoly

buba

Jak się czyta co pisze Kukułka, to od razu lżej na sercu w problemach. Wesoly

konstancja

Amen. Pozostaje mi tylko podpisać się pod Waszymi słowami.
Dziękuję. Bo parę postów wcześniej można zobaczyć mój upadek w ufaniu Bogu mimo wszystko.

Kukułko, przepraszam bo nie jestem od tak dawna na forum, ale wydawało mi się że masz dzieci, rozumiem że długo się starałaś?

kukułka

Nie, pierwszych dwoje dzieci pojawiło sie od razu gdy ich zapragnelismy (moj 10-letni krzyz nie ma z nimi związku), teraz juz długi czas staramy się bez skutku o trzecie

Cera

oczekujac

Pięknie Kukułko piszesz, ale niestety szukanie pociechy na mój smutek w osobie Boga jest zupełnie nietrafionym sposobem, gdyż można by było tak rzec, iż mam do Niego żal, o to że daje dzieci tym ludziom którzy ich nie chcą, nie oczekują wręcz traktują jak wielki problem którego się trzeba pozbyć, a takim osobom jak ja rzucają kłody pod nogi w postaci braku możności bez ingerencji lekarzy posiadania potomstwa... I jak ja mam wierzyć w Jego dobroć i łaskę skoro sprawia, że zamiast do kochającej rodziny ten mały cud trafia do rodzin patologicznych z wiarą i Bogiem nie mających nic wspólnego...

Po prostu nie godzę się na taką miłość jaką obdarza Bóg swoje dzieci, bo jeżeli naprawdę by je kochał nie sprawiałby tak cierpieli...Nie umiem tego przyjąć o tak na spokojnie - ok widocznie Bóg chciał, aby nasze małżeństwo nigdy nie miało mieć potomstwa, nie zgadzam się na taki plan na moje życie

kukułka

Myślę, ze rozumiem, o co Ci chodzi. Znam z własnego doświadczenia tę niezgodę, tym bardziej gdy dostałam @ w dzień, w który pewna osoba dokonała aborcji. Ba, o niemal dokładnie tej samej godzinie.
Teraz wiem też, po prostu wiem, że mniejsze znaczenie ma dla mnie to, że moje dzieci są biologicznie moje, a dużo większe to, że one po prostu są. Na co dzień zapominam o tej ich "mojości". Są po prostu.
Zanim przeczytałam Twój wpis jeszcze, chodziłam po domu w trakcie czynności różnych i czułam, że muszę napisać coś jeszcze: zupełnie niespodziewanie dla samej siebie doszłam ostatnio do wniosku, że jeśli mam mieć dziecko wbrew woli Boga, niejako na własny tylko rachunek, wolę go nie mieć wcale. Zaczęłam myśleć, PO CO mi dziecko bez Boga?Dla mojej satysfakcji i spełnienia pragnień? Bez sensu, bo dziecko jest kimś więcej niż spełniaczem pragnień i instynktów. PO co więc? Skoro mielibyśmy dziecko dzięki, nazwijmy to, zgwałceniu Boga, to jak wychowamy to dziecko, by być konsekwentnymi? Wychowamy je bez Boga? Wbrew Bogu? Na złość Bogu w zasadach niezgodnych z Jego prawem? PO co mi dziecko, jeśli miałabym je wychować bez Boga. wbrew Bogu? I dlatego już wiem, bez Boga żadnego dziecka nie chcę. Jeśli mam wychować dzieci, to tylko w Nim i dla Niego. jako potrzebne Jemu, nie mnie.
Co do przyjmowania - nikt nie mówi przecież o przyjmowaniu na spokojnie. U mnie przyjmowanie też było i jest walką. Przede wszystkim walką na bazie modlitwy o zgodę na Jego wolę, a nie na bazie moich postanowień.
bardzo tez ostatnio trafiło do mnie TO: