..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

buba

Maria, jest aż tak źle jak się słyszy?

Maria

Z pewnoscia zalezy o czym sie slyszy - prowadzenie ciazy wg Polek to jakies nieporozumienie, ale np porod zdaniem tych samych dziewczyn to sama radosc w porownaniu z Polska. Jest do tego wszystkiego o wiele bardziej 'naturalne' podejscie co w przypadku porodu nie jest najgorszym pomyslem.

Irlandki w ogole podchodza do tego wszystkiego bardzo na luzie, byly bardzo zdziwione ze przed ciaza w ogole mowilam o jakichs badaniach. Natomiast pierwsze badania juz w ciazy sa dopiero w okolicach 14 tyg. Wtedy jest np pierwsza morfologia, ktorej z reguly juz sie nie powtarza.

Ja bede miala powtorke bo musza sprawdzic hemoglobine bo w tym 14tc byla blisko granicy i po prostu od 20 tc kazali jesc zelazo. I jem, ale jak hemo stoi nie mam pojecia i nie mam jak sama sprawdzic. Po prostu mam nadzieje, ze jest ok.

szpaczek1

Dzięki Bystra za odpowiedź.

Na szczęście idąc na badania nie odejmuję sobie od ust

więc, że tak powiem, nie żałuję tych pieniędzy wyrzuconych w błoto. A każdy wydaje swoje pieniądze tak jak chce. Przypomina to mi trochę teściową, co się oburzała że kupujemy mrożonki firmy x a nie z firmy y. Oczywiście y były tańsze

A my po prostu lubimy x. Oczywiście kupowaliśmy za swoje pieniądze

Czy oprócz argumentu finansowego są jeszcze inne argumenty przemawiające przeciwko robieniu badań, przed minięciem roku starań?

Czy świruję?? Ależ tak, przed każdym okresem.

maniusa1

lanolina

A mi się to wcale nie wydaje za wcześnie, bo właśnie sobie uświadomiłam, że badamy się od lutego 2010, czyli za chwilę będzie rok i na dobrą sprawę jeszcze wszystkich badań nie mamy. To trwa bardzo długo i nie da się wszystkiego zrobić od razu (nie tylko ze względu na finanse, ale po prostu ze względów medycznych). Leczymy się już pół roku i wciąż nic. A jakby się chciało przejść cały cykl leczenia ze wszystkimi metodami po kolei, to trzeba liczyć z 18 miesięcy. Jak się to wszystko zsumuje i doda jeszcze ten "konieczny" rok starań to, sorry, ale dla mnie to za długo. Jeżeli ma się jakieś podejrzenia, że coś jest nie tak - warto się zbadać wcześniej. W ogóle wydaje mi się, że ponieważ niepłodność staje się coraz większym problemem społecznym, takie hormonalne czy nasienia będzie się kiedyś robiło nastolatkom, żeby odpowiednio szybko zacząć leczenie. I żeby nie usłyszeć: "25 lat?!? To już macie o 1/4 mniejsze szanse". Sama jestem zła, że nikt u mnie tego PCO wcześniej nie zauważył.

Justek

Mi nie chodzi o Wasze pieniądze! Chodziło mi o to że się o Was martwię, żebyście za bardzo nie szalały na jednym punkcie bo to nie pomoże! Sama starałam się 10 cykli więc wiem jaki to stres. Chciałam Wam doradzić żebyście nie robiły wszystkich badań jakie tylko przyjdą na myśl tylko te podstawowe jeśli ma Was to uspokoić.
A Maniusia, przepraszam, śledzę Twój wątek, ale jakoś mi umknęło, że to 8 miesięcy mija, nie chciałam Cię urazić.

Spróbujcie odnaleźć coś co Was cieszy, bo znając życie jak się czegoś nie pragnie na siłę to wtedy się pojawia. Ale to moja sugestia, znając życie i tak się ktoś obrazi...

Bystra

Jestem tylko przeciwko robieniu badań BEZ WSKAZAŃ, to jest dla mnie wyrzucanie kasy w błoto.

Jak macie kilka objawów np. niedoczynności tarczycy i czekanie do endo to 3 miesiące, to jest rozsądne pójść i zrobić sobie "trójcę tarczycową" samemu, bo jak wyjdzie źle, to początkowe leczenie może Wam włączyć i rodzinny, i gin. Na marginesie to chora tarczyca jest powszechnym problemem z zachodzeniem w ciąże.

Jeśli chodzicie prywatnie i macie komunikatywnego lekarza, to pytacie, czy według niego nie trzeba by zrobić jakiś badań i on wam mówi, jeśli ma jakieś do nich przesłanki. Czasami lekarz nic wam nie zleca, bo się staracie dopiero pół roku (wiem, jak to jest), bo nie chce Was na koszty naciągać (są też tacy), a przy prywatnych wizytach cała analityka jest płatna, a w państwowych placówkach czasami nie ma już limitu i nie wszystkie hormony może zlecić gin (na większość, żeby było na NFZ musisz mieć skierowanie od endo).

Justek

Bystra zgadzam się z Tobą w 100% mój przekaz miał być podobny, ale Ty to lepiej w słowa ubrałaś

szpaczek1

No tak, teraz już żadna dziewczyna nic nie napisze bo przecież świruję jeżeli się martwi. Rozumiem, że martwić się to można dopiero po roku? A wcześniej to sam miód??

Wizyta u normalnego ginekologa to 100... ja tą 100 wolę wydać na badania, niż płacić za decyzję lekarza i później kolejna 100 za interpretacje. Chciałam powiedzieć, że ja robię sobie podstawowe badania krwi i moczu raz do roku i nie chodzę do internisty, żeby mi łaskawie dał skierowanie.

Chciałam też poprosić o odrobinę empatii i zwrócić uwagę, że wątek powstał po to żeby się wspierać, w trudnych chwilach. Ja nikomu nie mówiłam że się staram, nie mówię koleżankom, więc pisałam tutaj. Chciałam się wygadać. Teraz rozumiem, że to był błąd. Przyjdą inni i ocenią, że świruję...

Mi lekarz, jak byłam na bardzo drogim usg u bardzo drogiego lekarza (podejrzenie mięśniaka) powiedział, że jeżeli będą trudności z ciążą to przyczyną może być PCO.

Bystra nie mam zamiaru kupować kolejnych witaminek ... bo żaden lekarz mi o tym nie mówił. Witaminki są bardzo drogie, już się przekonałam na oleju z wiesiołka. Odżywiam się zdrowo i jedyne moje ustępstwo to folik, accared bo kazał mi lekarz .

A co do innych zajęć to mam ich bardzo dużo.

Dona

Katarzyna

Witam :, właśnie dołączam do starających się o dzidziusia Wesoly

to dopiero 3 cykl Wesoly

ika

Dopisuję Cię do listy starających się Wesoly

1. anbi
2. Catsy
3. El
4. ika
5. Katarzyna
6. lanolina
7. malgorzata
8. maniusa1
9. maybe
10. Shila
11. szpaczek1

lanolina

Dziewczyny, sorry, może coś przegapiłam, ale co się dzieje z Selenawise?

ika

Nie wiem właśnie, tez się ostatnio zastanawiałam

Nawet jak zmienili owulator na enpr to nie mam jest wykresu Smutny

Selenewise odezwij się!! Wesoly

yarise

Cześć dziewczyny,
Długo się zastanawiałam zanim napiszę... Ale jednak odważyłam się.
Też się staramy... już prawie pół roku. Na początku jeszcze było łatwo... ale teraz aż mnie ściska w gardle jak o tym pisze. Jedyną osobą, która wspiera mnie w tym całym "boju" to mój mąż. Nie mam odwagi rozmawiać o tym ze znajomymi, albo rodziną. Czuję się jak jakaś trędowata... Chodząc na spotkania rodzinne i widząc te gromadki dzieci i my wiecznie sami. Jesteśmy 2,5 roku po ślubie... Już nie wspomnę o pytaniach "życzliwych"... Co Wy dziewczyny ("starające się") odpowiadacie? ? ? Też się tak czujecie?