..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

sylwuska90

Wiem, że może łatwo mówić...
Ale najlepiej postarać się nie stresować, stres źle wpływa.. najlepiej "wyluzować" i korzystać z II fazy jak się da, cieszyć się bliskością z mężem bardziej niż myśleć czy pocznie się dzieciątko czy nie.. bo psychika jednak blokuje..
mówi to ta co zachodzi w ciąże ot tak i nic na temat starań nie wie Kwasny

- możecie tak pomyśleć.. ale smutno mi jak czytam Was i chce mi się jakoś podnieść Was na duchu..
Trzymajcie się!! uda się na pewno!!

EwEla;)

Łatwo mowić.
Ja sie tak wyluzowalam ze efekt tego jest taki:
- I ciaza- pozamaciczna;/ (X 2007)
- II ciaza- poronienie (X 2012)
- teraz III ciaża- pozamaciczna;/ (teraz)

i jak tu sie nie zalamac?

niby ze zdowiem ok- wiec czemu sie tak dzieje?
Miala ktoreas z was cos podobnego?
bo ja tego nie umiem ogarnac:( Smutny

rolka

Nasz bilans - półtora roku leczenia - bez efektu, więc odpuściliśmy. Dwa i pół roku później zaszłam w ciążę. W moim przypadku nieco długo to trwało, to wyluzowanie Wesoly

Mi nie pomogło, ale to nie znaczy, że u innych się nie sprawdzi.
EwEla, współczuję Smutny

Trulek

1.Należy zauważyć że mamy siebie na wzajem i budować relacje małżeńskie !
2.Spojrzeć , na życie dalej i realizować się w pracy.
3.Życie to nie bajka więc.. nie każde pragnienie stanie się sukcesem, ale... być może ... odnajdziemy swoją drogę jako niekoniecznie zaplanowaną i wymarzoną.
4. Mamy prawo mieć marzenia !
5. Nasze marzenia podlegają czasami modyfikacji Mruga

patinkaaa

Ehh... dziewczyny... Smutny

Czemu to wszystko jest takie trudne? Smutny

Ja wiem, że jak się na coś dłużej czeka, to wtedy człowiek jest w stanie to bardziej docenić, jak już to ma, ale to czekanie jest straszne Smutny

Najgorsze jest to, że chciałoby się mieć jakiś punkt zaczepienia, dlaczego tak jest, znać konkretną przyczynę i to leczyć, a jak nie wiadomo, co takiego ostatecznie ma wpływ, to człowiek taki bezradny jest. Smutny

U nas z mężem to nie wiadomo, najpierw, że ponoć mam za niski progesteron, potem że moja prolaktyna i TSH są ciut za wysokie, na wszytko leki brałam i dalej nic, potem mąż się przebadał i wyszła masakra, ale badanie będzie powtarzał, bo może splot czynników taki wpływ miał i może u niego jednak jest ok. Mąż zrobił badania z krwi, które lekarz kazał i wszystko wyszło dobrze. Teraz ja czekam na moje wyniki, czy nie mam jakichś przeciwciał i różnych takich. Potem mnie pewnie czeka drożność, a dodatkowo lekarz coś wspominał o endometriozie. Normalnie człowiekowi ręce opadają... Smutny

fresita

niestety

dobra diagnostyka to podstawa...mnie rok zwodzili, trafiłam wreszcie do dobrej ginki, ktora po wykresach poznala ze cos nie tak, zlecila dodatkowe badania i si epotwierdzilo, po polrocznym leczeniu zaszlam w ciaze Wesoly

nie traćcie nadziei Wesoly

maybe

Ja już dawno na forum nie byłam, bo po licznych zajściach w ciąże dziewczyn z forum nie chciałam się dołować. Przestałam mierzyć temperaturę, dałam na luz i nic...

Mnie się już nawet do lekarza nie chce iść na dalszą diagnostykę. Tyle niechcianych dzieci, zabójstw, wpadek. Wtedy myślę sobie gdzie sprawiedliwość? I czekam na Cud, czekam na tą Wpadkę, która pokrzyżuje mi karierę, zabierze wolny czas.

Teraz mój 38 cykl. W lipcu minie 3 lata starań. Nigdy nie sądziłam, że to będę ja.

Staram się nie zwariować, idzie mi bardzo dobrze. Jedyna rzecz, która jest z całej tej sytuacji pozytywna: seks bez ograniczeń Wesoly

i nie kochamy się w stylu "o teraz mam dni płodne to robimy dzidziusia".

Teraz to mi się ryczeć chce jak to piszę, bo nie mam komu tego powiedzieć, niby wszyscy rozumieją niby wszyscy pytają, a mi się nie chce opowiadać... Nawet mężowi zbyt dużo nie mówię, bo widzę że mu bardzo przykro z powodu braku dziecka.

A wicie to jest w tym jeszcze najgorsze? Że nie umiem się już modlić o dziecko, niby wiem, że powinnam, ale się boję.

Boję się że kiedyś zostaniemy z mężem samotni, bez dzieci, a jak jedno z nas umrze....

ika

maybe tak mi przykro, nawet nie wiem co Ci napisac Smutny

Nieraz myslę o Tobie na prawdę Smutny

Nawet nie wiem jak Cię pocieszyć, to smutne, że taka jest niesprawiedliwość Smutny

Ale czy w ogóle wiadomo, dlaczego tego dziecka nie ma, czy lekarze nie potrafią powiedziec ?

maybe

Jeden lekarz na laparoskopię mnie kieruje, bo twierdzi, że ze mną wszystko OK. A ja się tej operacji boję. Mąż ma bardzo kiepskie plemniki - 1% prawidłowej budowy.

W gruncie rzeczy nic więcej nie robimy. W ciągu ostatnich kilku miesięcy bardzo krucho było z kasą więc nie mogliśmy pozwolić sobie na badania. Ale mam postanowienie że w tym miesiącu pójdę.

Damy radę Wesoly

Dzięki ika Wesoly

kukułka

A mąż coś bierze na to nasienie?
Bo pomaga jagoda acai i pyłek pszczeli. Były gdzieś badania w necie, z liczbami ilokorotnie pyłek poprawa parametry nasienia.

glr

Oj dziewczyny, przykro się czyta takie coś Smutny

Nawet nie jestem w stanie do końca wyobrazić sobie co czujecie...Ja, choć sama mam dziecko (poczęte nawet zanim o nim jeszcze pomyślałam:P) to też często myślę na ten temat, bo mam siostrę, która też dzieciątka nie ma i to już ponad 10 lat...Właściwie lekarze już nie dają nadziei. Ja ciągle wierzę i ona chyba też, modlę się za nią, ale często myślę, że może Bóg tak po prostu chce, że może ona z jakiegoś powodu ma nie mieć dziecka, a z jakiegoś powodu to dziecko od Boga dostałam ja. Nie wiem jakie to powody, ale wierzę, że Bóg wie co robi. No ale nam, ludziom, ciężko wo wszystko zrozumieć. Ja też uważam, że to niesprawiedliwe, że osoby, które chcą nie mają dziecka, a jakies 16-latki przez nieodpowiedzialność zachodzą w ciążę, inne matki zabijają, jeszcze inne olewają....Ehhh....JMnie pomaga właśnie takie myślenie (nie tylko w kwestii dziecka), że Bóg tak chce i wie co robi. Trzymam mocno kciuki za Was wszystkie i mocno wierzę, że się w końcu uda!!

rolka

To strasznie trudny temat, z tym Bożym planem to też wydaje mi się, że nie jest takie proste. Przynajmniej ja nie rozumiem. Smutny

W kontekście śmierci mojej córeczki usłyszałam, że to nie "Bóg tak chciał", to nie był Jego plan, bo On nie chce rzeczy złych. Te słowa bardzo mi pomogły, bo nie wierzę w Boga, który odbiera dzieci kochającym rodzicom. Ale może jest w tym sens, którego nie rozumiemy. Z brakiem dziecka jest chyba podobnie, ja nie wierzę, że Bóg tego chce, przecież On nie chce dla człowieka cierpienia. Faktycznie jednak, jak pisze glr, może jest w tym głębszy sens, którego teraz jeszcze nie przeczuwamy. Wiem w każdym razie, że jedyne co ja mogę to zaufać.

buba

Maybe, pamiętam Cię z forum, jak zobaczyłam Twój post, to byłam ciekawa czy coś się u Was zmieniło...
Strasznie mi przykro słyszeć o tym oczekiwaniu na dziecko.
Ja się póki co nie staram, ale tak bardzo nie mogę się doczekać macierzyństwa, że na ile to możliwe, wyobrażam sobie jak boli to czekanie, ta niepewność, czy kiedykolwiek...
Nie ma tu odpowiednich słów, to jest jedna z najtrudniejszych prób w życiu małżeństwa...

rolka

Dziewczyny, nie wiem czy to zgodne z zasadami forum, ale podam linka to pewnego serwisu, gdzie znalazłam sporo rad, które przy słabszych "żołnierzykach" mogą się przydać. Akurat to nie reklama, nie sprzedają tam żadnych suplementów ani leków, po prostu borykają się z tym samym problemem. O pyłku pszczelim też tam jest Wesoly

Polecam [link widoczny dla zalogowanych]

buba

Ja tak myślę, że skoro zdarzają się ciąże z preejakulatu, to wcale ogromna ilość plemników nie jest potrzebna.
Fajna stronka, z ciekawości zajrzałam. Wesoly