..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

hebanowe noce

Ja chciałam stypendium socjalne kiedyś na pierwszych studiach, a nie dostałam, bo:
- stypendium mogła dostać osoba, która miała ciężką sytuację finansową w rodzinie lub ktoś, kto utrzymuje się sam, ale co do punktu drugiego, aby być uznaną za osobą, która utrzymuje się sama trzeba było mieć wyższe dochody niż ja miałam...

No i generalnie, jeśli by wzięli pod uwagę sytuację rodziny to musieliby wliczyć - moją rentę rodzinną 500 zł, emeryturę babci, pensję taty, który w sumie kokosów nie zarabiał, pensję macochy, która dorabiała coś na umowę zlecenie. Wartość tych wszystkich dochodów przekroczyłaby próg finansowy na jedną osobę, aby dostać stypendium.
W rzeczywistości wynajmowałam pokój, bo po prostu moje stosunki z domownikami układały się bardzo źle, więc musiałam się wyprowadzić. Opcja ze stypendium dla osoby, która utrzymuje się sama nie wchodziła w grę, ponieważ miałam za niski dochód (500 zł), aby zostać nazwana taką osobą.

No a z drugiej strony koleżanka z wielodzietnej rodziny otrzymywała ponad 1000 zł wszystkich stypendiów socjalnych (wszelkie dodatki dla rodzin wielodzietnych, ze wsi, na wyżywienie, mieszkaniowe) mimo tego, że sytuacja jej rodziny była świetna, o czym mówiła, ale po prostu tata pracował na czarno i dobrze im się powodziło. To była pracowita osoba, dlatego mimo tak wysokiego stypendium dorabiała sobie drugi tysiąc na umowę zlecenie i świetnie sobie radziła. (Nie mam jej tego za złe, że niesprawiedliwie brała stypendium, bardzo się lubiłyśmy, ale po prostu stwierdzam fakt, że właśnie czasem tak w życiu bywa).

Ostatecznie zaczęłam sobie dorabiać na inwentaryzacjach i wykładaniu towaru. Jakoś tam się przetrwało, ale o stypendium już nie walczyłam, bo można to załatwić tylko do końca października czy jakoś tak, więc i tak było za późno na jakiekolwiek wnioski po tym, jak podjęłam pracę. Niestety też miało to wpływ na naukę, bo byłam wciąż zmęczona, po nocy na zajęcia, zasypiałam, nie chodziłam na te pierwsze lub ostatnie i tak dalej.

buba

Natalka, jesteś kolejnym "gwoździem" który przekonuje mnie o wyjeździe.
Wiadomo, jeszcze wszystko może się zdarzyć, ale jak słyszę o sytuacji jaka na mnie czeka po studiach (właśnie przedwczoraj się trochę więcej historii z życia wziętych nasłuchałam), to zaczynam wątpić, czy jest sens zostawać.
A szkoda, bo to nie tak, że chciałabym wyjechać i zapomnieć o Polsce... Smutny

ika

buba no niestety ja juz od sierpania jestem myslami gdzieś zagranicą

Zobaczymy w styczniu co mnie czeka, daje sobie czas do czerwca, jak nie znajde pracy w zawodzie to bardzo poważnie rozwaze wyjazd Smutny

Natalka

Nie chciałam zabrzmieć jak piewca wspaniałości życia za granicą Wesoly

W rzeczywistości jestem patriotką i co dzień tęsknię za moim krajem, a tu, gdzie mieszkam dostrzegam wiele niedociągnięć w różnych sferach życia... Ale co do względów finansowych i funkcjonowania mojej rodziny w porównaniu z Polską to rzeczywiście niebo i ziemia...

ika

Natalka ja Cię tak nie zrozumiałam, ale co raz słysze od znajomych za granicą, jak im się zyje, a jak nam i faktycznie niebo a ziemia. Nie uważam, że za granica lezy się do góry brzuchem a pieniądze same na konto wpływaja, wiem że Ci znajomi tez dużo pracują, do tego dojazdy w korkach po min 1,5 zabierają dużo czasu. Ale mimo to nawet jak zarabiają najniższą krajową stac ich na wiele więcej rzeczy i to nie tylko minimum do przezycia, ale też wiele w miare luksusowych towarów, albo na odłożenie częsci. U nas nie ma szans. Najniższej krajowaj ani ja ani mąż nie zarabiamy, ale też do średniej nam daleko. Mimo, że mieszkania nie wynajmujemy, tylko mamy powiedzmy, ze prawie swoje, ciężko odłożyć cokolwiek nie mówiąc już o kupowaniu czegoś więcej niż jedzenie i opłacenie rachunków

A jedzenie wciąż drożeje.
Na razie uważam wyjazd za granice za ostateczność, ale marze o pracy w zawodzie albo chociaż w branży zbliżonej a jeśli takiej pracy nie znajde to będę szukała w innym kraju chociaż bardzo bym tego nie chciala na razie zwłaszcza, ze tak jak pisze tutaj mamy i mieszkanie i rodzinę, teściową która zajmuje się dzieckiem...no ale nie zamierzam do końca życia pracowac tam gdzie teraz a jeśli nie nabiorę szybko dościadczenia w zawodzie to będe przegrana w tej kwestii.

Itka

Buba, Ika mam te same myśli co wy.A zawsze tak się zarzekałam że nie chce wyjeżdżać z Polski.A teraz się boje że tu to się zminić może tylko na gorsze Sad

. Jeszcze dopuki nie ma się dzieci to jakoś to leci, ale jakby się chciało powiększyć rodzinę to strach myśleć co będzie.A bardzo bym chciała mieć wiecej niż jedno dziecko.A w Polsce nie dość że sie mało zarabia to jeszcze warunki pracy są niezbyt dobre, i często nie ma z kim dziecka zostawić.Równocześnie z jednej pensji rzadko kto utrzyma rodzinę,a przecież czasem trzeba zostać dłuzej z dzieckiem i to też nie jest bułka z masłem dla kobiety.

mamma

ze stypendiami socjalnymi na studiach to szkoda gadać... studiowałam na 2 kierunkach i nie znałam nikogo, kto dostawał by je uczciwie, Ci co dostawali to rodzice zarabiali lub dorabiali na czarno, Ci co faktycznie mieli biedniejszych rodziców, to dochody przekraczały śmiesznie niski próg na osobę w rodzinie, który się liczył oczywiście za rok do tyłu, w w niektórych latach za 2 lata do tyłu, żeby sekretarki się nie przemęczyły wyliczając komu to się znów należy, a jak komuś rodzice np. nagle stracili prace to na stypendium liczyć nie mogli oczywiście bo dochody za wcześniejsze lata się nie zmieniły, co najwyżej na jednorazowa śmiesznie niską zapomogę losową, żenada...

agu

Natalka, od wczoraj zastanawiałam się, czy to napisać. Ale już to tak naprawdę napisałam wcześniej. W Twojej sytuacji byłoby mi wstyd ubiegać się o pomoc z polskiej opieki społecznej (drugie becikowe). Nie masz z tym problemu, narzekasz na Polskę. Piszesz, jak super jest w Szwajcarii. Nam daleko do tego, a przez taką mentalność ("kombinowanie", oszukiwanie, wyłudzanie) jeszcze dalej. Jeśli ktoś tak postępuje nie planując powrotu, to nie widzę, gdzie tu może być patriotyzm. W pięknych wspomnieniach, słowach? Sama nie wiem, czy określałabym się jako patriotkę. Ale uważam, że należy być uczciwym i nie dać się wkręcić w to "kombinowanie".

Ciekawe, jak to będzie dalej, jak wszyscy z ambicjami wyjadą.

kukułka

Mhm, wszyscy zacznijmy wyłudzać, kombinować, oszukiwać, zwyciezajmy oszustwo oszustwem i jeszcze się chwalmy tym, taaaaa, jasne. I tegoż samego uczmy nasze dzieci

Piękny patriotyzm....

Edwarda

Agu, dobrze, że to napisałaś Wesoly

Sama się zastanawiam ile i co napisać w tym wątku...

Szczerze? Nie spodziewałam się na tym forum tylu wypowiedzi popierających wszelkiego rodzaju kombinowanie Kwasny

Owszem, państwo w wielu miejscach działa niesprawiedliwie i nie dba o obywateli i wielu jest takich, którzy różnego rodzaju nieuczciwe praktyki uważa za normę, ale czy to oznacza, że JA mam oszukiwać i kombinować??

Jak dla mnie chrześcijaństwo to coś więcej niż chodzenie do kościoła i stosowanie npr... Milion razy zastanawialiśmy się tu na forum nad "świętością" spermy i gdzie ona ma lądować, dzielimy włos na czworo w tej kwestii, a jeśli chodzi o uczciwość, to mamy problem z ocenieniem tego co jest oszustwem...

Byłam dawno temu na konferencji, gdzie powiedziano, że głębia chrześcijaństwa spoczywa w... portfelu. Czyli tym jaki stosunek mamy do pieniędza (wydawanie ile i na co, dawanie, jałmużna, oszczędzanie) no i właśnie uczciwość.

Nie na darmo Biblia i w ST i Nowym przez Pana Jezusa tyle razy wspomina o naszych stosunku do wartości materialnych.
Dlaczego Jezus powiedział, że trudno bogatemu wejść do Królestwa? Moim zdaniem to nie chodzi tylko o bardzo bogatych, ale wszystkich, którzy robią z pieniądza bożka, są do niego zbyt przywiązani.
Ja nie mówię, że mnie ten problem nie dotyczy, też mam wiele pokus to zrozumiałe. Myślę, że odrzucanie takich okazji do "pokombinowania" to jest świetny sposób, żeby pokazać na ile kochamy Jezusa Wesoly

Powiem tak niektórzy uważają, że dobrze wychodzą kombinując, ja widzę, że Pan Bóg wynagradza mi wierność w byciu uczciwym i odrzucanie tego rodzaju pokus.
Przykład pokus?
Kiedyś chciałam się starać o bardzo preferencyjny kredyt studencki. Wtedy on przysługiwał też poniżej jakiegoś progu. Jednak dochody rzeczywiste były inne niż te na papierze i się nie zdecydowałam Wesoly

Innym razem mój brat coś kombinował u siebie w pracy (ja jeszcze nie pracowałam) i jakąś umowę-zlecenie na mnie wystawił. Mnie należał się zwrot podatku od tego ale nie dałam tego ani bratu ani sama nie wzięłam, tylko oddałam na jakiś charytatywny cel Wesoly

Bo to nie były MOJE pieniądze.

ika

buba tez się zastanawiam czego piszesz, że byś wyjechała, wydaje mi się, że u Ciebie z praca nie będzie problemu Wesoly

A jak ktoś 10 tys zarabiał to faktycznie chyba nie wydawał 10 co miesiąc a i ojciec może iśc na wychowawczy, jak gorzej zarabia.

Mnie tez nie steać na wychowawczy, nawet i te 400zł może by nas coś podratowało, ale czarno to widzę. Jakby nam przyszło płacić za nianię albo prywatny żlobek to pewnie by mi tylko wychowawczy został.

elusiaczek

U mnie na uczelni stypendia socjane są rozliczane od zarobków za poprzedni rok, bez sensu moim zdaniem. Ja musiałam podać to co zarabiałam w 2011, co sie oczywiście nijak ma do tego jak jest u nas teraz...
No i całe to moje stypendium idzie dla niani