..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

anuszkaja

Nie umniejszaj Cero moich przezyc. Twoje byly dla Ciebie do przejscia, ja moje ledwo udzwignelam. Podnosze sie nadal i ciagle przychodzi mi to z trudem.
I tak jak mowie, jest mnostwo innych aspektow, ktore wplywaja na to, iz teraz nie chce miec kolejnego dziecka.
Wpadke musialabym jakos przezyc, chyba ze bym skoczyla z mostu, kto wie.

Itka

Anuszkaja bardzo ci wspolczuje, przez takie stresy na poczatku i dla mamy i dziecka jest strasznie ciezko. Pewnie stad ten ciągły płacz małej. Ja miałam o niebo lepiej, ale wszystko przede mną. Każdego to może spotkać w kolejnej ciąży. Oby twoja druga ciąża jeśli się zdecydujesz była spokojna. Ja właśnie najbardziej boje się zagrożonej ciąży z małym dzieckiem kolo siebie, a dziadkowie daleko i pracujący. Dlatego chyba będzie ta różnica 3 lat albo troszkę więcej. Ale kto wie, życie weryfikuje plany. Ja tam się cieszę z pozytywnych świadectw , takich jak napisała Cera. Tylko tez inaczej jest mieć nie planowana ciąże z która trzeba się pogodzić. A inaczej świadomie się zdecydować na małą różnice wieku. Myślę ze trzeba jednak odwagi i dużej motywacji jak np wiek. No i jak się jest po cesarce to tez inaczej się patrzy, ja akurat urodziłam naturalnie to mogę sobie rozmyślac nad szybszym i staraniami.

Cera

A dlaczego mam nie chwalić? Mam płakać i ubrać wor pokutny tylko dlatego że mam takie doświadczenie a nie inne? Chwale bo mam ku temu powody. Jeden będzie wiecznie jeczal jaki to umeczony i biedny. Kto inny bedzie czerpał zadowolenie, że sie udało mimo trudnosci.
Nigdzie nie pisałam, znajdź w ciążę zaraz po porodzie bedzie wypas. Koniecznie spróbuj. Napisałam, że uważam że nic strasznego w tym nie widzę i żeby się tego nie obawiać bo można spokojnie dać sobie radę. Kto nie chce z jakimiś powodów dziecka noe będzie. Przecież na odległość zadnej z Was nie zaplodnie tylko dlatego żeby coś udowodnić

A zescie sie tych wyjsc uczepily;-) Tak ludzie majacy dzieci wychodzą do ludzi. Wy nie? Im mniejsze tym wyjscia rzadsze i ktorsze ale były. Bywaly nawet z dziećmi jak inaczej się nie dalo. Improwizacja to podstawa i troche pomysłu. Wyjscie do znajmych chyba na prywatke czy gdzieklowiek indziej jesli budżetu brak to też wyjście z domu. Do ludzi. Dzieci rosną i mozna zakresy wyjść zwiększyć. Nie czuję się pokrzywdzona przez los.
Dziwne to trochę jak Was czytam może i jest ale tak mam. Tego i Wam życzę w Nowym Roku.

Edycja: taak zdecydowanie należę do tych ludzi co teoretycznie moga ale w praktyce może nie wyjść. Empatii u mnie sporo i wiem że życie bywa przwrotne i kazdy jest inny . Dlatego właśnie uważam, że trzeba wręcz oprócz pesymizmu i wszechdobylskiego nowoczesnego postrzegania rodzicielstwa wlać trochę slodyczy a nie tylko same minusy. Tak wiem. Już oczami wyobraźni wyczuwam cierpki smak slodyczy jaki tu zaraz wlejecie haha.

Itka

Cera ja akurat pisałam ze cieszę się z twojego pozytywnego świadectwa i podejścia. Tylko odrobinę więcej zrozumienia dla czyiś obaw tez się przydało. Trzeba myśleć pozytywnie ale bać się tez można. Z jeden strony lepiej czytać optymistyczne doświadczenia ale z drugiej można się rozczarowac ze jednak sytuacja nas przerośnie.

Karafka

Szkoda, ze nie odpowiedziałaś cero na moje pytanie ...

Cera

Mąż zmieniał się na nocne zmiany, urlop, opieka jakaś jeśli tylko mógł jesli nie to zwyczajnie chodziłam bo cóż było robić z małym dzieckiem. Miałam szew i przykaz leżenia jak najwięcej. Jak mogłam to leżałam jak trzeba było wstawać to wstawalam, czesto kladlam się na ziemi na kocu oblozeni krzeslami misiami jak w kojcu i garowaluśmy póki ktoś się nie zjawił. Starałam się oszczędzać ale różnie to bywało. Czasami łeb mi od kombinacji parowal ale trzeba było przetrwać ten czas

heidi

Ja mam spokojne macierzyństwo, ale rozumiem dziewczyny. Różnie bywa. Chyba rozumiem, Cero, co chcesz powiedzieć, ale sporo osób odbiera słowa "da się" jako atak na siebie - i to też rozumiem. W ciąży wszyscy mi mówili, że dam radę skończyć studia, że wystarczy chcieć - ale w ciąży nie czułam się najlepiej, mimo że nie musiałam "leżeć plackiem", poród miałam w terminie, gdy sesja trwała w najlepsze... I rzuciłam studia. Może by "się dało". Ale nie dla mnie. I wcale nie żałuję...

Nie chodzi mi o tę konkretną sytuację, ale odbiór różnych życiowych trudności bywa różny.

Spotkałam dzisiaj ciężarną koleżankę - już nie mogę doczekać się starań

Tylko mamy wykupioną wycieczkę na wrzesień, wolę żeby nie trafiła na III trymestr...

My mamy daleko do teściów i rodziców, mam siostrę w tym samym mieście, ale cały dzień pracuje. Wyjście z domu bez dziecka wspólnie? Jakim cudem? 1-2 razy w roku byliśmy razem w kinie, gdy byliśmy u teściów... Pracy się trochę boję, bo nie wiem, czy się uda załatwić sensowną opiekę. Na szczęście możemy sobie pozwolić na jedną pensję. Będziemy się przeprowadzać do teściów, ale to marna pomoc, oboje pracują i będą pracować jeszcze kilkanaście lat...

gyal

Cera, pewnie, że się chwal! Mnie takie historie podbudowują i dają nadzieję, że się da Wesoly

Każda sytuacja inna i nikt nie musi się tłumaczyć ze swoich planów prokreacyjnych. Pozytywne doświadczenia to miła przeciwwaga dla tych trudnych przypadków.

Widzę, jak z każdym miesiącem mój Syn potrzebuje coraz większej uwagi i sielanka z pierwszych miesięcy odeszła w niepamięć. Nie wyobrażam sobie, jak ogarniać takie maluchy rok po roku, ale z Mężem chcemy mieć kolejne dziecko, i to szybko. Chyba bardziej ze względu na nas niż na różnicę wieku między rodzeństwem (jak już siedzę w domu w pieluchach to raz, a porządnie, póki mamy siły na nieprzespane noce). Czekamy na powrót cykli Mruga

Karafka

No to cero fajnie miałaś, ze maz mógł Tak godziny pracy dostosować. No i chyba młody był bardzo, ze fizycznie tak ciągnął bez snu prawie Wesoly

Ja im młody był młodszy tym bardziej widziałam drugie dziecko. Mruga

kukułka

A jak polecam opcję "dzieci hurtem"

Itka

Karafka

wiesz, mi bardzo zalezy na rodzenstwie dla syna ale jednak sa rzeczy duzo wazniejsze i one sie niestety wykluly pozniej. z czasem sie widzi tez co sie moze wlasnie wydarzyc jak sie nie ma pomocy na juz, na teraz i samo pragnienie wiekszej ilosci dzieci musi zostac tym pragnieniem tylko. chyba ze sie wydarzy cud, albo lepiej...cudow kilka. Dlatego nadzieja umiera ostatnia

odnosnie nudzenia sie...wiesz, jestem jedynaczka i nigdy w zyciu sie nie nudzilam przez brak rodzenstwa. Jedynaki maja bardzo zly image, ktory jest cholernie niesprawiedliwy, poprostu nieprawdziwy.

i brak rodzenstwa moim zdaniem jest wazniejszy w zyciu doroslym niz w dziecinstwie. chociaz tez nie zawsze, bo znam rodzenstwa nierozumiejace sie od urodzenia do zycia dojrzalego i to rodzenstwo nic sobie wzajemnie nie daje.

Itka

Pewnie ze można się nie nudzić bez rodzeństwa, są inne dzieci przecież w przedszkolu czy sąsiedztwie, zresztą czasem dziecko się samo tez dobrze bawi. Sama jestem jedynaczką to wiem. Jednak mnie trochę szkoda ze nie mam rodzeństwa. Zresztą różne są dzieci, jedne bardziej potrzebuja towarzystwa inne mniej. Do innych dzieci trzeba wyjść albo je zaprosić a brat czy siostra pod ręką prawie zawsze. Ale masz racje ze chyba w dorosłości zaczęło mi bardziej brakować rodzeństwa.

glr

A ja żałuję, że nie zdecydowałam się szybciej...Czekałam aż mały będzie miał przynajmniej rok, potem szukałam pracy po to, żeby mieć macierzyński przy tym drugim, potem budowaliśmy dom...No...i dupa blada...Może wtedy by się udało jak jescze nie miałam zjechanej tarczycy, insulinooporności i byłam młodsza...Ale wtedy nawet przez myśl mi nie przeszło, że mogę po prostu nie zajść w kolejną ciążę...W sumie zaczęliśmy się starać jak F. miał ponad 2 lata więc teoretycznie w sam raz....a jednak nie...
W ogóle takie planowanie to dla mnie teraz coś abstrakcyjnego...Plany planami, a życie i tak zadecyduje... Smutny

Dałabym wszystko za drugie dziecko...Gdybym wtedy wiedziała to, co teraz...Może wtedy by się udało...

kukułka

3 zagrożone ciąże, jedna utracona, leżenie plackiem, dziecko pierwsze ratowane cudem tuz po urodzeniu, cud, zę przezyło.
Potem, z wyboru, drugie i trzecie.
Drugie też cudem żyje, choc z innych powodów, trzecie- walka przez cała ciąże.
Wszystkie dzieci planowane.
Wszystkie hnb, nieprzespane noce znam dobrze.
Myśmy to znieśli, taka konstrukcja psychiczna, charakter, nie wiem. czesto mowilismy,ze wielu naszych znajomych po przebojach z walka o życie pierwszego dziecka by odpuscilo.
My nie.
Ludzie sa różni.
U nas tak było, jak było, ale nie każdy tak musi miec.
Nie każdy musi dac radę.
Wyluzuj, Cero!!!