..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

buba

Raczej tak, dlatego że niestety nie mamy się jak utrzymać.
Oboje mamy bardzo zajmujące studia. Smutny

No i w dodatku w różnych miastach.

Także perspektywa bardzo odległa.
Tyle tylko, że pewnie gdyby nie mój rozbujały instynkt macierzyński, byłoby mi dużo łatwiej, nie spieszyłoby mi się tak.
A świadomość, że jeszcze tyle lat aż mi coś w środku ściska. Smutny

elusiaczek

buba

ika

Buba doskonale wiem co to widywanie się tylko w weekendy. Niestety póki mąż był w liceum widywaliśmy się codziennie, zwłaszcza, że mieszkał w klatce obok, ale później wyjechał na studia do Krakowa i co weekend przyjeżdżał do mnie pociągiem. Wielu problemów nie było, bo nie było okazji, żeby się pojawiły, tęskniliśmy okropnie a każdy jego przyjazd był najcudowniejszym dniem tygodnia. Ale wytrzymaliśmy tak tylko 3 lata, później mąż stwierdził, że ma tego dość, zrobił tylko licencjat i wrócił do mnie, żebysmy się mogli pobrać Wesoly

Niestety wiem jak trudne są takie sytuacje, trzeba albo znaleźć w sobie tyle silnej woli i motywacji, żeby to przetrwać, albo podjąć nieraz drastyczne kroki, niestety

Ale nie żałujemy Wesoly

buba

Mam nadzieję, że my wytrzymamy. Wesoly

Zresztą nie ma innej możliwości!

ika

Pewnie, że wytrzymacie Wesoly

Ja bym też pewnie wytrzymała, to mój mąż był taki niecierpliwy Mruga

No i mu się nie dziwię zresztą bo ja tutaj miałam znajomych naszych rodzinę pod nosem, a on tam wyjechał sam jak na wygnanie i w sumie z nikim się przez te 3 lata za bardzo nie zżył bo zawsze wracał do mnie. Tęsknił jak nie wiem i miał już dość tego.

elusiaczek

Buba, ja kiedys też byłam w takim związku, więc wiem jak jest. (a rozleciał się z innego powodu, nie przez odległość).
W takim razie życzę cierpliwości! Wesoly

buba

Dziękuję dziewczyny. Mruga

Póki co tak mnie studia pochłaniają, że chyba nawet jakbyśmy byli blisko, to byłoby ciężo ze spotkaniem. Mruga

Zresztą jego podobnie, tacy jesteśmy zaangażowani. Mruga

fantada

My pobraliśmy się po 3 roku studiów. I tak ślub był dla mnie strasznie wyczekany, miałam dość życia oddzielnie, choć widywaliśmy się bardzo często, ale to było takie męczące i nienaturalne że musimy się rozdzielać Wesoly

Instynktu macierzyńskiego nie miałam wtedy wcale

Jednak, byłoby bardzo ciężko, gdybyśmy nie mieli warunków, jakie akurat mieliśmy i mamy (mieszkanie nie nasze, ale bez konieczności płacenia za wynajem) i tego, że mamy studia, które pozwalają dorabiać. Więc rozumiem, że sytuacja trudna, ale jeśli spełniacie się na studiach i nie doskwierają wam spotkania tylko w weekendy to chyba nie jest tak źle Wesoly

A co do różnych miast to poznałam ostatnio dziewczynę, która przeniosła się z Lublina do Warszawy na studia, jeszcze rok przed ślubem, aby być blizej przyszłego męża Wesoly

buba

Cóż nie ma co ukrywać, że tęsknota doskwiera, ale że tak powiem nasze kierunki w tych miastach nie pasowałyby nam w tych drugich.
No, ale to na chwilę obecną, kto wie, czy prędzej czy później to się nie zmieni, a ja ani M. nie naciskamy jedno na drugie, bo dla nas obojga to ważne. Wesoly

Pewnie z boku może to wyglądać, że nam nie zależy, ale znamy się już tak długo i jesteśmy sobie tak bliscy, że to nie w tym rzecz.
A, że tak naprawdę każde z nas chciałoby mieć to drugie obok to wiadomo. Wesoly

mamma

też znałam takiego chłopaka który studiował w innym mieście, a jego dziewczyna została w rodzinnej miejscowości ją zresztą też poznałam jak kiedyś do niego przyjechała, niby się widywali w weekendy ale bywało, że z powodu studiów nie był w stanie czasem jechać,
ja osobiście bym chyba tak nie mogła, przez kilka lat, bardzo potrzebuję takiego przebywania razem choćbyśmy byli tak zajęci, że nie rozmawialibyśmy w tym czasie ze sobą, internet czy telefon nie jest w stanie mi tego zastąpić, jeszcze przed ślubem mój obecny mąż wyjechał na 3 miesiące za granice na wymianę studencką, wspominam to bardzo źle, strasznie tęskniłam i mimo, że codziennie rozmawialiśmy ze sobą na skypie, a w połowie jego wyjazdu przyjechałam tam na tydzień, to w pewien sposób oddaliliśmy się wtedy trochę od siebie przynajmniej ja to tak czułam, mężowi mniej przeszkadzała ta rozłąka. Nigdy w życiu nie chciałabym takiej powtórki.

Cera

Myśmy też byli weekendową parą przez 5 lat więc rozumiem jak jest. Raz szkoła-ja, on- praca, potem ja praca, studia i kursy on, praca, podjął dalszą naukę, i też kursy w innym mieście. Ciężko tak, ale w zasadzie mi nawet przeleciało.

elusiaczek

To chyab zależy od danych osób. Mi wtedy pasowało że się nie widujemy w tygodniu, bo nie miałam dylematu, czy się spotkać w danym dniu, czy skupić się na nauce. Co bardzo korzystnie wpływało na moje studia Mruga

Za to z mężem od początku spotykaliśmy sie dość często i właściwie od momentu kiedy Go poznałam, przestałam być taka pilna

Nie wiem czy to dobrze czy źle, bo moje wyniki w nauce sie jakoś nie zmieniły, ale trochę sie odzwyczaiłam od systamatyczności i niestety teraz to odczuwam..

Cera

elusiaczek