..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

walecznaS

to nie była żadna złośliwość

ika

fantada, jeśli planujecie takie wielki remont to faktycznie lepiej, żebys była na początku ciąży, albo jeszcze nie w ciąży. Mój wielki remont - właśnie burzenie ścian, cyklinowanie, równanie, płytki w kuchni i łazience, malowanie i kupowanie wszystkiego nowego, przypadł w ostatnim trymestrze i ledwo wyrabiałam biegając po sklepach za sprzętem i farbami. Tez musieliśmy zamieszkac na 3 miesiące u rodziców i kursowałam tylko od domu do domu. Osobiście najlepiej się czułam w 2 trymestrze, tak jakbym w ciąży praktycznie nie była. Ale tak jak piszesz, ciężko to tak wszystko zaplanować Smutny

agu

na ciążę nie planuje się remontów ani niczego innego poza błogim spokojem!
nauczyłam się po tym, jak zawaliłam wszystko, co tylko się dało i jeszcze więcej. rzygałam przez 3 miesiące, nie codziennie, 3-4 razy w tygodniu, ale jak już to cały dzień, wszystkim, a jak nie było czym to żółcią i krwią. najgorsze w tym czasie były nieustanne mdłości. potem okazało się, że to był pikuś, wobec tego, co było później. oj jak sobie przypomnę, to nie wiem, czy ja w ogóle kiedykolwiek powinnam mieć drugie dziecko.

walecznaS

buba

Fatanda, też raczej nie planowałabym ciąży w trakcie remontu.
Nigdy nie wiesz jak będziesz się czuła, a możesz się czuć bardzo źle i to chyba wcale nie jest jakiś odosobniony przypadek.

fantada

Odkładać starania z powodu remontu? Dla mnie to średni pomysł. Nie wyobrażamy sobie tyle czekać. Mąż 100 razy bardziej woli, żebym mu nic nie pomagała i zrobić wszyściutko od a do z sam niż czekać tyle czasu... Co innego, jak samo wyjdzie, że zajdziemy w ciążę dopiero po remoncie - bez wątpienia byłoby to wygodne.

Szczerze mówiąc liczę (i obym się nie przeliczyła), że jednak będzie dobrze, bo moja mama dobrze znosiła obie ciąże. Ja jestem zdrowa, nigdy z niczym nie miałam większych problemów, jestem młoda. Wiadomo - nigdy nic pewnego, ale jestem dobrej myśli.

buba

Skoro jesteś gotowa na ewentualne niewygody, to czemu nie. Wesoly

Rozumiem, że już nie chcecie dłużej czekać ze staraniami.

fantada

Nawet nie ze staraniami. Chcemy przestać odkładać. A czy dziecko będzie od razu czy za pół roku to już nie ma dla mnie takiego ogromnego znaczenia. Być może zabrzmi to patetycznie, ale chyba potrzeba nam takiego całkowitego otwarcia się - na małe życie i na to, co będzie. Myślę, że po prostu - mimo miliona obaw - czuję się gotowa, a to jest ważniejsze niż wiele innych kwestii (remont, mieszkanie...).

Choć w sumie, czy ja jestem taka młoda? Licząc wg rocznika to będę mieć 26 lat jak się urodzi dziecko w 2013. Zaczynam się zastanawiać, czy to oby nie za późno przy naszych planach dzieciowych Mruga

tinuviel

Wg mnie jesli czujecie, ze czas skonczyc odkladanie to chyba gotowi jestescie w jakis sposob. Wymowki na odkladanie znajda sie zawsze...

Karafka

ja bym tam nie chciala robic remontu w ciazy, szczegolnie musiec mieszkac u kogos w tym czasie.

26 to pozno? to ile ty chcesz miec tych dzieci ze sie tak o wiek boisz? 10-tke?

mamma

fantada

No dobra, może przesadzam

Chcemy mieć 4, ale właśnie między pierwszym a drugim raczej się zejdą 3-4 lata. Więc wtedy drugie mając 29-30 lat, powiedzmy 32 i 36. Przesadziłam więc

Chcemy czwórkę. Będę zadowolona z trójki, jak przyjdzie mi zostać z dwójką będzie mi smutno i pewnie będziemy myśleć o adopcji (ale raczej takiej kilkuletniego dziecka albo stworzyć dla dziecka rodzinę zastępczą czy coś). Jak byśmy mieli super warunki finansowo-mieszkaniowe, a ja pokocham porody to może więcej niż 4. Ale tak czuję - może po pierwszym dziecko zapragnę zostać mamą jedynaka

Oby nie

ika

fantada ja Cię rozmumiem. Bardzo się cieszę, że urodzilam pierwsze dziecko w wieku takim jaki mam i też bym chciała mieć min 3. A starania trochę nam zawszły, więc może to się tak wydaje, że młoda jestem, ale to nigdy nic nie wiadomo. A jak następne starania jeszcze łużej wyjdą? Albo minie dużo czasu zanim sytuacja pozwoli na kolejne. Lepiej zacząć wcześniej, niż się z ręką w nocniku obudzić Mruga

Też się bałam, czy pokocham te porody, ale już miałam cesarkę to poród mi nie straszny. Tylko przy cesarka to te odstępy musza byc no i 10 dzieci raczej już nie urodzę. Chociaz lekarze mówili, że przy obecnym stanie medycyny to cesarki się już robi w dowolnych ilościach Mruga

silva

a ja dziś byłam u ginekolog, która mnie nastraszyła, że trzecia cesarka to już wyzwanie dla lekarza
że to głęboka operacja brzuszna, przecięcie mięśnia, otrzewnej, potem pozszywanie tych wszystkich warstw
że nie powinnam planować już więcej niż to trzecie, żeby mi nie przyszło do głowy czwarte, bo nie mam w macicy suwaka
no tak mi nagadała, że wróciłam przerażona, czy ja chcę przez to wszystko przechodzić...

kariga

Ja też słyszałam, że 2 cesarki to taka bezpieczna granica.
Znajoma teraz będzie rodzic trzecie - przez cesarkę i będzie musiała poleżeć w tych ostatnich tygodniach, żeby nie dopuścić do pęknięcia i operacja też jest już bardziej problemowa i trudna - tak jej powiedział ginekolog.
Chodz wiadomo, różnie to bywa i w USA jest jakaś kobieta, która miała coś ponad 10 cesarek i żyje Wesoly