..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Kryśka

Ida Święta. Już w dziale: "Kuchnia" pisałam, ze za nimi nie przepadam (w końcu całe to forum to narzekalnia Yellow_Light_Colorz_PDT_01

).
W tym roku dochodzi jeszcze jeden powód niechęci do świąt: otóz spodziewam się, jakich wysłucham życzeń od większości rodziny: "DZIECKA". I co odpowiadać?
Do tego zapewne wysłucham zachwytów nad dziećmi kuzynki, brata itd. Mamy w rodzinie osoby, które ledwo wiążą koniec z końcem i ja w ich obecnosci staram się nie chwalić nowym samochodem (Toyota corolla - Nane Yellow_Light_Colorz_PDT_06

), planami wakacji za granicą, nie opowiadać, ze mój połówek dostał podwyżkę itd. dzieląc się opłatkiem nie życze im: żebyście sobie wreszcie porządny samochód kupili" albo "spłacili długi". A mam wrażenie, ze osiągnięcie tych rzeczy bardziej zalezy od ludzkiej woli i pracy (bez głupich skojarzeń Mr. Green

) niż poczęcie dziecka. Dlaczego inni jakoś nie mają na tyle taktu?

juka

jak masz bliski kontakt z takimi osobami, to można powiedzieć, że ci to sprawia przykrość. a jak to są złośliwcy bądź osoby pozbawione taktu, to mnie się bardzo nieasertywne odpowiedzi cisną na klawiaturę...wrrr
nie lubię takich

Kryśka

Jest kilka grup:
1. Część nie robi tego z czystej złośliwości - po prostu dla nich poczęcie dziecka było najprostszą rzecza na świecie i nie domyślają się, ze komuś się może łatwo nie iść.
2.Innym wydaje się, ze nie mamy dziecka, bo nie chcemy, więc uważają za swój obowiązek nas przekonywać, jakie to maluchy sa słodkie i starszyc mnie tykającym zegarem biologicznym.
3.Inni z kolei mają dziecko, ale kiepską pracę (lub nie mają jej w ogóle). Z jednej strony nam zazdroszczą (dają to jasno do zrozumienia), z drugiej strony odczuwają nad nami pewną wyższość. Albo dlatego, ze maja "coś" czego my nie mamy, albo odczuwają moralna przewagę nad "karierowiczami".

juka

tak czy inaczej, to po prostu NIE ICH INTERES! ludzie lubią ustawiać innym życie... współczuję ( mnie się niektórzy czepiają że mam za duzo dzieci, jeśli cię to pocieszy)

kajanna

Oj, ja też o tym myślę od pewnego czasu. I nawet nie boję się samych życzeń, tylko swojego własnego zachowania...
Na szczęście Wigilię spędzamy tylko z teściami, moimi rodzicami i siostrami męża, którzy, wiem na pewno, dobrze nam życzą i taktu im nie brakuje.
Dalszą rodziną się nie przejmuję, wścibskim ciotkom widywanym raz na rok na pytania w stylu "a czemu jeszcze nie masz brzuszka?"

potrafię odpowiedzieć "a dlaczego tak to ciocię interesuje?" albo "bo się odchudzam" (oczywiście z uroczym uśmiechem Yellow_Light_Colorz_PDT_02

).
Trzy lata temu Święta wypadały akurat pół roku po naszym ślubie, więc wszyscy bliscy nam takie życzenia składali, ale wtedy właśnie podjęliśmy decyzję o staraniach, więc raczej nas to bawiło i przyjmowaliśmy to z radością.
Najgorsze były święta w ubiegłym roku, bo w listopadzie miałam zabieg i zupełnie nie zdążyłam się jeszcze pozbierać. Prawda jest taka, że mieliśmy się w święta ze wszytskimi podzielić radosną nowiną, to miały być takie święta zupełnie specjalne, wyjątkowe... a wyszło jak wyszło... :sad:
Przez miesiąc płakałam mężowi w rękaw, że ja opłatka nie zniosę, że się rozryczę przy wszystkich... Bardzo się bałam. No i chyba mąż ze wszystkimi porozmawiał, bo takich życzeń nie było, a przynajmniej nie wprost. Ale jak sami z mężem sobie życzeniami składaliśmy, to nawet mówić nic nie musieliśmy, i tak mi łzy stanęły w oczach :sad:
No i pewnie w tym roku będzie trochę podobnie - ja się badzo łatwo wzruszam i już wiem, że znów wyjdę na tą, która zawsze płacze przy opłatku Smile

No ale nic, postaram się być dzielna.
A w pierwszy dzień świąt wyjeżdżamy już na narty Very Happy

(jak śnieg spadnie Yellow_Light_Colorz_PDT_07

) , więc z dalszą rodziną spotykać się nie będę.