..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ika

Nie nie Edwarda, wtedy to akurat tabletki brała i na 100% się nie starała Mruga

fiamma75

Maria

heh my tez mamy ponad 100 metrow ale ulozenie smieszne Mruga

wiekszosc metrazu to schody bo wejscie mamy na parterze, kuchnie i salon na 1 pietrze a 3 sypialnie na drugim. Za to sypialnie sa male dosc, kuchnia bardzo mala. Salon robi tez za jadalnie.

(najmniejsza sypialnia tzw box room robi za biuro meza, druga, ktora bedzie pokojem Smyka robi za goscinny i graciarnie

)

Z czego sie bardzo, ale to bardzo ciesze to z sypialni i mlazensko rodzinnego lozka.

Zyjemy z jednej pensji i musimy liczyc sie z pieniazkami. A mamy jedno dziecko. W Irlandii do kosztow utrzymania bobasa trzeba doliczyc wszelkie wizyty u lekarza, bo za wszystko sie placi.

brain

na 50m2 jakie mamy, przewidujemy dwójkę dzieci, mniej więcej do wieku dojrzewania, a potem bardzo chcemy wybudować niewielki domek i trzecie dzieciątko, a jak się uda to i czwarte przyjmiemy Wesoly

nam jest trudno ocenić czy z jednej pensji dalibyśmy radę czy nie, na tą chwilę na pewno, ale kwestia jest taka, że mój mąż żyje w delegacji - w ogóle nie musi wydawać pieniędzy na swoje utrzymanie i wtedy ta pensja jest bardzo ok, nawet przy wydatkach na moje studia (żadne tam czesne, ale po prostu kosztowne dojazdy + jakiś tam obiad, itd.)

póki co ja też pracuję, ale chyba to będzie tak, że co zarobię wydam na paliwo, żeby dojechać na zajęcia - i po czorta mi ta praca, przy której zawału serca się dorobię?

Polly

A my mamy 38m2 i na razie nam starcza, planujemy kupić większe jak urodzi się dziecko i będzie miało 1-2 lata, bo wtedy chciałabym mu stworzyć własny pokój, a u nas niby 2, ale jeden przechodni Confused

My na razie dajemy radę żyć z jednej pensji, z 1 dzieckiem też damy radę, ale o drugie nie planujemy się starać dopóki ja nie pójdę do pracy.

koszatniczka

My żyjemy z jednej pensji - mojego męża. Ale to dlatego że znalazł miejsce dla siebie za granicą no i ja zgodziłam się pojechać za nim. Teraz studiuję i nie pracuję bo jednak studia w obcym języku to dla mnie duża trudność.

Tak wyszło. Ja nie mam jakiś szczególnych ambicji finansowych, nie czuję się z tym źle. No może czasami, ale z drugiej strony wiem, że gdybyśmy zostali w PL do byłoby mi łatwiej coś znaleźć. A tak...

Dona

hebanowe noce

brain

A w ogóle to rozdział życia w akademiku wspominam jako najgorszy w moim życiu, właśnie przez ciasnotę, brak intymności (jakiejkolwiek!), problemy z dograniem się co do godziny snu, pory na naukę..
Moja współlokatorka ok. 15h na dobę siedziała na necie i wiecznie do tego celu musiała mieć włączoną lampkę, co mnie irytowało bosko, bo nie dało się w takich warunkach spać, odpoczywać... a lubię chodzić spać normalnie - ok. 22-23.
wiadomo, że przeżyć się da, ale to też nie o sam fakt przeżycia chodzi.