..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

abeba · Gość

Obserwowanei jak zachowuje się synek ze mną i ja z nim (czyli oboje nerwowo, płaczliwie itp) a jak synek z nianią (spokojnie, sielsko, cicho), nasunęło mi smutną refleksję. Łatwo być z dzieciątkiem jak sie nie musi nic innego robić. Łatwo zmienic pieluszkę i wyjść na spacer, jak nie trzeba myśleć nad tym, w którą rękę (zęby?) wziąć wór zużytych pieluch wychodząc z domu. Łatwo zmienić zaslinione ubranko na czyste, jesli nie trzeba myśleć o tym kiedy wreszcie dziecko pójdzie spać i zdołam zrobić pranie. Łatwiej być nianią, można oddać sie dziecku w całości. Można byc dla niego lepszym niż jego własna mama... Smutny

Mam wrażanie że współczesna kobieta powinna od razu rodzić sie z 4 klonami/ bliźniaczkami. Jedna byłaby cudowną oddaną mamą, druga efektowną na zewnątrz i wyrozumiałą w domu żoną, trzecia zaradną gospodynią, czwarta - niezmordowaną kochanką, a ostatnia - człowiekiem, z ambicjami, zainteresowaniami itp. Niestety tak nie ma - a ja zmuszona jestem robić wszystko po łebkach i wszystko do kitu. Nie jestem w stanie nawet łaczyć prawidłowej opieki nad dzieckiem z dbaniem o dom, co będzie jak przyjdą zadanai zawodowe (a biorę na siebie ledwie ułamek etatu). dlaczego każde z zadań jakie ma wykonywać kobieta jest całodobowe?
O ilez łatwiej być facetem! pracuje cały dzień - no ale zawsze, choć w niedzielę, tę chwilę na zabawę z maluchem znajdzie, nikt (on sam, kultura) więcej od niego nie wymaga, na spotkanie z kolegami czas się znajdzie (ma wyrozumiałą żonę, która pozwoli mu raz na jakiś czas wyjść na wieczór, w końcu chłop pracuje, niech sie zrelaksuje), wystarczy dać jedna różę i już zostawia po sobie wrażenie casanovy na ładnych kilka dni....
Taki facet nie jest w stanei zrozumieć, dlaczego jego zona nie jest wulkanem seksu o 22. (choć i tak bak entuzjazmu mu nie przeszkadza, wystarczy gotowość). Nie jest w stanei połączyc faktów, wyobrazić sobie ile ona sypia przewijając i karmiąc po nocach dziecko.
Czytuję ostatnio (przy karmieniu) kryminały o międzywojennym Wrocławiu, zaludnionym m.in. przez stada prostytutek spełniających najwymyślniejsze marzenia mniej lub bardziej praworządnych panów podczas gdy ich żony mogą sie spokojnie wyspać. Biedniejsi panowie (studenci, zołnierze) mogą skorzystać za darmo z seksualnej gotowości niań, bon i służących wychodzących z dziećmi do parków, gdy zony spotykają sie w swoich gronach na eleganckei herbatki. Coraz bardziej mam wrażenei, że może to wcale nie był taki głupi układ. Inna kobieta do każdego z zadań...

novva

Myślę, że gdyby tę kobietę rzeczywiście rozczłonkować, to ostateczny efekt nie byłby zbyt ciekawy Mruga

Co z tego, że byłaby perfekcyjną panią domu albo rewelacyjną kochanką, jeśli tylko w tej jednej sferze byłaby najlepsza? To, co w każdym z nas najciekawsze i najcenniejsze, bierze się z połączenia różnych sfer i doświadczeń.

Pewnie napiszę coś bardzo oczywistego, ale dlaczego zakładasz, że żeby być dobrą matką trzeba wszystko robić perfekcyjnie, z oddaniem i przyklejonym uśmiechem na ustach? Tak to tylko stepfordzkie żony potrafią

A my nie jesteśmy cyborgami, tylko ludźmi, którzy czasami mają gorsze chwile, gorsze dni i tygodnie, własne potrzeby i uczucia i za dużo spraw na głowie, żeby wszystko zrobić perfekcyjnie. I mówi Ci to perfekcjonistka! Dziś miała przyjść moja mama, więc już wczoraj od popołudnia się stresowałam, czy zdążę posprzątać, uprać, uprasować i ugotować obiad. Chciałam jak najszybciej położyć synka spać, co on oczywiście wyczuwał i wcale nie miał zamiaru zasypiać wg mojego harmonogramu. W pewnym momencie doszłam do wniosku, że jeśli nazajutrz chcę być choć trochę przytomna, to nie dam rady zrobić wszystkiego. Odpuściłam i poszłam spać. Nawet gdybym zrobiła wszystko, co zaplanowałam, i tak przecież za coś by mi się dostało. No i kiedy po powrocie z pracy usłyszałam, że dziecka nie było w co przebrać, bo wszystkie świeżo uprane śpioszki są nieuprasowane (a to była tylko jedna z wielu uwag!), przyjęłam to na spokojnie i powiedziałam, że nie jestem maszyną.

Co do facetów i tego, ile wymagają od siebie - to zależy do czego są przyzwyczajeni, jaką mają wyobraźnię i na ile do nich trafia to, co mówimy. Czy Twój mąż był chociaż raz SAM cały dzień z Tyciem? Miał okazję zobaczyć, ile to pracy i wysiłku? Jeśli nie, to może przydałaby mu się taka lekcja poglądowa. Mam jednak wrażenie, że nasza kultura z wolna przestaje tolerować taki model faceta, o którym piszesz. Teraz właśnie raczej wymaga się od mężczyzn, żeby angażowali się w ciążę i macierzyństwo - to już nie jest tylko chwila zabawy z dzieckiem, a jedna róża tygodniowo nie załatwi sprawy. Promuje się współodpowiedzialność, a wyrozumiałość musi działać w obie strony. Zauważ, że już nawet w "katolickich" publikacjach (typu pulikowszczyzny) autorzy użalają się nad tymi biednymi facetami, którzy przeżywają taki kryzys męskiej tożsamości i ciężko znoszą zmianę ról społecznych. Choć kiedy się tak rozglądam wokół to wydaje mi się, że mam jakiś wyjątkowy egzemplarz faceta, który jest świetnie przygotowany do tej odpowiedzialności. Wciąż:
- słyszę, że facet do porodu i po porodzie w szpitalu nie jest do niczego potrzebny (pewnie, zamiast pomagać przy dziecku lepiej niech pije),
- w przychodni, kiedy jesteśmy razem pada pytanie: "Czym mu PANI pupę smaruje?" (tak, jakby ojciec nigdy tego nie robił i w ogóle był niewidzialny),
- na szczepienia z dzieckiem do nas przychodzą niemal wyłącznie kobiety,
- część rodziny uważa za bardzo niemęskie, że mój mąż gotuje (i nie potrzebuje przy tym żadnej mojej pomocy ani wskazówek) i sam prasuje koszule.

abeba · Gość

novva

abeba · Gość

Bystra

Abebo,
rozmawiasz o tym z mężem w ogóle? Wydaje mi się, że to by było skuteczniejsze niż "zemsta", która i tak nie daje zamierzonych efektów.

Po drugie, to popieram novvą, odpuść sobie za wysokie standardy - jesteś tylko człowiekiem, masz ograniczenia psychiczne i fizyczne, i naprawdę nie możesz być doskonałą matką, doskonałą kochanką, doskonałą gospodynią, doskonałą pracownicą itd. w jednej osobie. Pozwól sobie tak pomyśleć - nie da się i koniec.

Zawsze możesz wprowadzić pewne usprawnienia, dzięki którym będziesz mniej sfrustrowana, a Twoje dziecko reaguje niepokojem właśnie na Twoje nastroje... których źródłem są Twoje wewnętrzne konflikty i stawianie sobie nieosiągalnej poprzeczki doskonałości. Odpuść sobie trochę z miłości do siebie i dziecka, bo inaczej za ileś tam lat, psychicznie nie wytrzymasz.

Wydaje mi się, że po pierwsze to musisz więcej odpoczywać. Przestań chronić tylko czas wolny męża... Ty też masz do tego prawo! Oddaj mu część prac, a z części zrezygnuj... Pozostaw to, co jest absolutnie konieczne i nie bój się korzystać z ofert pomocy innych.

Dracena

mk,

novva

kukułka

novva, oj szkodzi, szkodzi dziecku. ja czasem juz nei wytrzymuje i krzykne. on biedny sie w tedy kuli, wtula we mnie i jest taki bezbronny. widac, ze go to stresuje
novva, prowiedzenie Jestem zła. wiesz ja to stosuje w stosunku do meza. nie działa. za dzien -dwa, jest jak było - wszytsko na mojej glowie, a przyczyna złosci nieusunięta

abeba · Gość

darus

Ale powiedzenie "jestem zła dziś, bo coś mnie rozzłościło" nie ma pomóc mężowi zrozumieć, że coś robi źle, ale ma pomóc nam nie nosić w sobie złości i rozgoryczenia, ma pomóc przyznać się przed sobą i mężem, że mam uczucia, ma pomóc "oczyścić się" i dalej podejmować swoje obowiązki.
Aby mąż pracował w domu, to trzeba mu jasno powiedzieć czego się oczekuje... np. o 12.30 obierz ziemniaki, a jeśli jest więcej czynności do zrobienia, to trzeba zapisać kartkę.
Niestety są takie "egzemplarze" (mam wrażenie że większość i należy do nich mój mąż

), którym trzeba codziennie powiedzieć " wynieś śmieci" bo oni nie pamiętają, że od wczoraj kubeł jest już pełny, nawet jeśli umówiliśmy się, że to jego obowiązek w domu...a najlepiej postawić pod drzwiami, żeby musiał je wziąć do ręki, kiedy będzie chciał wyjść do pracy.
Niestety u mnie dom też jest na mojej głowie i do tego czasem czwórka dzieci (mąż czwarte!) na szczęście wszystkie zajęcia pozalekcyjne, zebrania, duże zakupy raz w tygodniu, płatności, sprawy bankowe - to działka męża.
Bywają momenty, że dostaję "szału" dlaczego to ja mam wszystko w domu robić...
Staram się jednak uspokoić, bo akurat mój mąż też miałby mi wiele do zarzucenia... staram się zakończyć dzień bez złych emocji. "Wczoraj " nie jest ważne. Niezrobiony porządek, brak wędliny na kolację, spóźnione wyjście do znajomych, niezałożenie czapki dziecku, gdy jest zimno... Jakie to ma znaczenie? Czy to dzieje się po to, żebyśmy były ciągle złe? Ja robię plan na następny dzień. Wiem, że i tak nikt nie zrobi nic za mnie (choć mam świadomość, że mógłby Wesoly

)
Kocham mojego męża. Mogę podejrzewać, że on już radykalnie się nie zmieni... I szczerze mówiąc, nie chciałabym, aby on był czasem dla mie taki, jak ja bywam dla niego.

kukułka

a ja bym nie miala nic przeciwko, zeby moj byl dla mnie taki jak ja dla niego.
chcialabym miec wszytsko na tacy podane.

Dracena

Dziewczyny, czy wy naprawdę czujecie się w obowiązku "podać na tacy"?? Posprzątać dom, ugotować obiad ? Zająć się dzieckiem i jeszcze pracować????
Ja kilka rzeczy dawno odpuściłam, np. gotujemy tylko w weekend, co zostanie, jest dla mnie na tydzień, mąż je w mieście, ja obywam się resztkami z weekendu Mruga

, garmażerką, mrożonkami... no, nie dałabym rady gotować. Sprzątamy też w sobotę, na co dzień tyle, żeby "jakoś to było"...
Zakupy robi mąż po drodze, ja czasem na spacerze, ale przecież, szczególnie, jeśli mąż jeździ autem, to nie wyobrażam sobie robienia takich zakupów, których się nie da wnieść do domu, albo chociaż jest niewygodnie!

abeba · Gość

Draceno ,ja nie mówię o ideale, idealnym domu tylko żeby jak sama piszesz "jakoś" było:
zamiatam co drugi dzień, zeby sie nei ślizgać na piasku z kół wozka i butów, czasem zmyję na mokro, bo po ulewaniu malucha są oblesne plamy na podłodze, to wszystko tylko w ołowie mieszkania (korytarz i dzienny z aneksem kuchennym, sypialni właściwie nie sprzątamy), okien nie mam umytych od roku, nie scieram kurzu z półek wcale choć on tam jest.
z innymi rzeczami podobnie.
więc naprawdę mnie boli nie to że nie jest idealnie, tylko że nie jest "jakoś". i że to "jakoś" i tak zależy głównei ode mnie.
czasem tylko łapie ból, że oto jesień, warzywa świeże sie uśmiechaja ze straganów a my robimy z mrożonki, że mąż gruby, ale jak mówi że pójdzie na basen to panikuję, że go dłużej nie będzie.
Ale, ale, do czego zmierzał ten mój wątek: dlaczego mamy sie godzić na "bylejakość" zycia, nadwereżać emocje naszych dzieci, jeść byle co, mieszkać w brudnawym mieszkaniu itd. gdyby kobiety miały klony, to by wszystko było na glanc

na poczatek chciałabym by mój maż zarobił na sprzataczke i kochankę, bardzo by mnie to odciażyło