..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

fiamma75

Polecam prawdziwą historię - Susan Johnson "Jestem inna, jestem lepsza"

PS. Kobietom, które nie urodziły jeszcze 1 dziecka odradzam Smile

strzyga

Ja teraz dla odmiany czytam coś psychologicznego "7 nawyków skutecznego działania" Convey'a.
Jak skończę, to wyrażę opinię, ale wydaje się ciekawie (jestem ok. 100 str.)

Fiammo, czemu?

Karafka

zaczelam dzisiaj ksiazke Joy Fielding "pierwszy raz". naszukalam sie tytulu po polsku chyba z 20 minut Laughing

jak zwykle sa zawsze inne niz oryginaly

ksiazka mnie wciagnela bardzo, ale nie mam czasu na pierdoly, musze zaczac sie uczyc Laughing

chyba beede czytac po nocach. to pierwszy moja ksiazka tej autorki i cos czuje ze nie bedzie ostatnia Cool

Niania

mnie własnei wciaga DEAN-a KOONTZ-a
GŁOS NOCY

Aniąt

A ja czytam, a raczej pochłaniam Mruga

"Wyznania gejszy" Arthura Goldena, a w kolejce czekają "Granice uczuć " Joy Fielding, "Ława przysięgłych" Johna Grishama i 1. część sagi o ludziach lodu - zachęciłyście mnie

channel

A ja ostatnio "Metoda dobrego startu" - Bogdanowicz, "Wspomaganie rozwoju umysłowego 4 i 5 latków" Gruszczyk - Kolczyńskiej

Literatura potrzebna mi obecnie do pracy....moze coś w czasie świąt uda mi się przeczytać, ale watpię, właśnie zaczęłam studia podyplomowe i...nie mam czasu Sad

Frejda

fresita

a ja sie czuje taka cofnieta w rozwoju, jezeli chodzi o czytanie... nie mam niestety czasu, te glupie 8 godz w szkole plus korki tak mnie absorbuja, ze masakra, siedze czasem do 12 w nocy i albo stukam albo ksero robie i inne bajery...

strzyga

Mi ten Convey jakoś ciężko idzie... Ale dużo fajnych rzeczy w nim jest. może nie nowych, ale ładnie usystematyzowanych. Mam też jego "7 nawyków szczęśliwej rodziny" ale to raczej sobie na później zostawię. Co za dużo to niezdrowo Wesoly

A tymczasem dorawałam dziś "Los powtórzony" Wiśniewskiego. Jestem bardzo ciekawa tej książki!. Very Happy

fiamma75

Polecam Mavis Cheek "Zycie seksualne mojej ciotki"

micelka

Kto ma wolną chwilę, niech przeczyta [link widoczny dla zalogowanych] .
Dla mnie niektóre fragmenty są straszne... Smutny

fiamma75

A dla mnie wcale nie. Moja mama, opiekując się swoimi (nieżyjącymi już) rodzicami, nabawiła się ciężkiej depresji. Jeszcze z niej nie wyszła. Prawdopodobnie osoba, która opisuje swój stan jest na krawędzi choroby albo już jest chora.

novva

Opiekowałam się jeszcze jako nastolatka swoimi dziadkami, a potem Babcią, która niemal do ostatniej chwili była w domu pod opieką hospicjum domowego, ale oczywiście nie byłam z tym sama. To nie jest zadanie dla jednej osoby, naprawdę. Można wytrzymać, jeśli jest jakaś pomoc, zmiana, możliwość wyjścia na trochę. Praca fizyczna jeszcze nie jest najgorsza. Straszne jest za to obciążenie psychiczne i własna bezradność. Więc nie dziwi mnie ten artykuł i byłabym daleka od potępiania kogokolwiek za to, że nie daje rady (choć - paradoksalnie - nie mogę jednocześnie darować kuzynowi, że nawet nie odwiedzał przez dłuższy czas dziadka, bo twierdził, że w tym smrodzie nie wytrzyma...). Kiedyś - jak jeszcze widziałam wszystko czarno-biało Mruga

- sądziłam, że domy opieki to pójście na łatwiznę. Teraz myślę, że w niektórych sytuacjach to lepsze wyjście. Z moich obserwacji wynika też, że w niejednej rodzinie w takich chwilach zaczyna się (albo wyłazi utajony) konflikt - "bo oni to mają gdzieś, bo za mało czasu poświęcają, bo ja już nie mogę"...

Niania

sama to piekło przezyłam... i też modliłam się o śmierć dla tej osoby, choć u mnie to nie była taka zwykła starość. tak czy siak, potrawfię zrozumieć
dla mnie -to normalna reakcja organizmu. ja nie miałam czym płakać i byłam pewna że zaraz, za chwilę wywioza mnie do wariatkowa... może dlatego też że byłam bardzo młoda, a może nie. jedno jest pewne - te doświadczenie (paruletnie) zmieniło moje życie, myślenie, no i wiarę też...

micelka

Ja też absolutnie nie potępiam takiej osoby, aczkolwiek niektóre teksty brzmią tak brutalnie...Zupełnie nie wiem, jak zachowałabym się, gdyby np. moją mamę to spotkało. Być może nie umiałabym się nią zaopiekować tak, jak trzeba, ale kocham ją i nie powiedziałabym o niej:"wiedźma", tak jak kobieta w artykule.
Niedawno, gdy umierała moja babcia, m.in. moja 20-letnia siostra zajmowała się nią w ostatnich dniach. Było to dla niej nie lada wyzwanie i podziwiałam, że tak świetnie sobie z tym radzi. A jeszcze niedawno była moją małą siostrzyczką.