..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Maria

Sorry, ze dam przyklad jak to wyglada gdzie teraz mieszkam, ale moze to kogos zainteresuje. Kobiety w Irlandii najczesciej wracaja do pracy po urodzeniu dzidzi, z poczatku na pol etatu, ale pozniej w pelnym wymiarze. Dlatego "niania" to praktycznie zawod, z ktorego normalnie mozna sie utrzymac, na dodatek szanowany. Z tego co widze i slysze, zdarza sie, ze babcie pomagaja w opiece nad wnuczkami, ale gdy opiekuja sie nimi po kilka godzin dziennie, to placi im sie za to! Babcie wiec sa 'aktywne zawodowo" i chetnie sie wtedy opieki podejmuja. Pewnie biora mniej niz zwykla niania. I Polska w porownaniu z tym to raj, bo nianie i przedszkola sa o wiele tansze, babcie by predzej umarly niz wziely pieniadze za opieke nad wnukiem...a i tak w Irlandii rodzi sie sporo dzieci! I nie jest tak, ze tu wszyscy kokosy zarabiaja. Zycie tu jest bardzo drogie a domy i mieszkania to zmora dla mlodych malzenstw.
Podejrzewam, ze latwiej by mi sie bylo zdecydowac na dziecko w Polsce niz tutaj.

AnnaMaria

sagitta

Josaris, tak mi przyszło do głowy, ze same negatywy napisałam, a w końcu zdecydowalismy się na dziecko, bo uznalismy, że ja na 5 roku będę miała mnóstwo czasu dla niego (zostawiłam sobie 45 h do zrobienia dla sportu na 5 rok, urodziłam miedzy 4 a 5 rokiem) i rzeczywiście tak było, więc to jednak duży pozytyw. Inaczej pewnie bym po prostu pracowała normalnie na etat pod koniec studiów (jak większość moich znajomych). Druga strona medalu to ta, że mąż zrezygnował ze studiów magisterskich na rzecz 4,5- letnich inżynierskich (teraz uzupełnia zaocznie), żeby nas utrzymać i dlatego moglismy się na dziecko zdecydować. Problem polega na tym, że jak juz się wsiąkło w rodzicielstwo i 'kurzodomowienie", zamiast "wskoczyć" z rozpędu ze studiów do pracy, to ciężko się przestawić na inne tory. Ale to kwestia osobowości pewnie, niekoniecznie musi Ci to grozić. Druga sprawa, to różnica wieku między kolejnymi dziećmi. Czy planujesz zrobic dłuższą przerwę po pierwszym na jako takie zadomowienie się w pracy zawodowej czy też myslisz o dwójce jedno po drugim? I, trzecia, choć mniej ważna, to życie towarzyskie. Jeśli Wasi znajomi jeszcze nie pozakładali rodzin, to siłą rzeczy zostaniecie trochę wyizolowani z życia towarzyskiego bezdzietnych. Mam nadzieje, że trochę Ci to pomoże przemysleć sprawę.

abeba · Gość

Nie każdego stac na rezygnację z pracy - przecież z czegoś trzeba żyć. Ja rozumeim DAR dla swoich dzieci, a potem wnuków. Ale ten dar jest mozliwy tylko a) jesli małzonek dużo zarabia, wtedy ok b) na koszt podatnika (renta, emerytura pomostowa itp.)
Fiammo, zdaje się, że Twój tata ma zajmowac się małą - czyżby przechodził na emeryturę? wiesz - mój ojciec ma dopiero 52 lata, a wolałabym nie czekać z dzieckiem 13 lat!
Proszę, co innego od czasu do czasu (każda babcia chętnei spędzi czas z wnuczkiem), co innego, jak ktoś jest nieodpowiedzialny, a potem wszystko dostaje za friko w DARze od rodziców. Jeden zmądrzeje i wyjdzie na ludzi inny nie i będzie całe życie żył na koszt innych. Właśnie mi strasznie przykro, jak widzę wpadkowiczów z maluchami, mieszkaniami kupionymi przez rodziców, darmową opeiką, a sama martwię się czy się decydowac czy nei bo umowa się konczy w styczniu i co dalej. No, ale to Boża racjonalność, nie moja, komu zsyła dzieci.
przepraszam, jestem uczulona po wizytach w miescie, z ktorego pochodzi moj mąż. kupa ludzi, szczególnie bab, na rozmaitych zasiłkach, siedza kawkują, włosy farbują co tydzień i bidolą, że tak im cieżko. W momencie jak kazdy kto ma 2 ręce i dwie nogi mógłby sie wziąć do pracy. A moja mama, najpierw skonczyła trudne studia, teraz haruje jak wół, nie ma kiedy iść do dentysty, a ew. wnuki będzie widziała raz na pół roku.
Polska ma jedne z najniższych wskaźników aktywności zawodowej (ok. 50 kilku % a nie koło 70 jak Irlandia), na rzesze niepracujących składają sie pracujących (wysokie składki, koszty pracy) - społeczeństwo finansuje opiekę nad dziecmi leniom jednocześnie pracujących obciążając tak, że boją sie zdecydować. Tak to wygląda na poziomie statystyk.

sagitta

Abeba, aż przykro czytać, taki pesymizm............ Ja rozumiem, że chcesz być rozsądna, ale w ten sposób mysląc - nigdy się nie zdecydujesz. Dlaczego zakładasz, że po skończeniu umowy zostaniesz na lodzie? Może znajdziesz lepszą pracę? Może Twój mąż, jeśli dostrzeże w końcu taką potrzebę, zmobilizuje się i znajdzie dobrą pracę? A nawet jeśli przez 2-3 miesiące mielibyście trudności finansowe, to chyba rodzina nie zostawiłaby Was na pastwę losu? Wiem, wiem, że chcesz być samodzielna, ale NIGDY nie wiadomo, czy nie stracicie pracy/mieszkania/wszystkich oszczędności/zdrowia/życia z dnia na dzień i wtedy nie da się liczyć tylko na siebie.......... i chyba nie ma co zatruwać sobie tym życia zanadto...........

channel

Abeba, czasami wionie od Twoich postów zazdrością i nienawiścią. Masz za złe innym że powpadali i urodzili dzieci ( może aborcja Twoim zdaniem byłaby lepsza?) a rodzina zamiast wydać ich na ukamieniowanie zakasza rękawy i stara się pomóc? Dlaczego ktoś kto korzysta z pomocy rodziny ma czuć się nie w porządku względem Ciebie? Bo TY nic nie dostałaś od swoich rodziców? A czy to wina tych ludzi którzy coś dostali - choćby darmową opiekę nad dziećmi? Nie zamierzam czuć się winna że mama mi pomagała, kiedyś pewnie i ja pomogę swoim dzieciom. Nikomu niczego nie zabrałam, nie ukradłam. I nie żyję na koszt państwa i podatników mimo iż kiedyś tam pobierałamz zasiłek dla bezrobotnych.

juka

kajanna

juka

pytanie, dlaczego się pracować nie chce. są oczywiście osoby nastawione roszczeniowo (mam wrażenie, że akurat z dzietnościa to nie ma nic wspólnego) , ale takich które wybierają wychowanie dzieci, ponieważ uznaja to za aktualnie ważniejsze zajęcie w swoim życiu, pasożytami bym nie nazwała. nawet, jeśli korzystają z zasiłku (polecam link, który podałam)

fiamma75

abeba · Gość

oby zakończyć dyskusję, którą przez złośliwość i frustrację wywołaną przez krewnych i znajomych wywołałam: Po prostu nie umiem zrozumieć jak to jest, ze swiat jest tak urządzony, iż osoby nieodpowiedzialne wychodzą w zyciu lepiej od rozsądnych i odpowiedzialnych.
Wedle moich obserwacji, josaris: lepiej mieć dziecko na studiach. I to najlepiej nieplanowane. Na pewno będzie Wam latwiej niż jak zechcesz spokonie skończyć studia, świadomie sie na nie przygotować i zapracować wczesniej trochę. A jak na poczatku będzie Ci łatwiej, to może i na nastepne sobie pozwolisz.

kukułka

kukułka