..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Josaris

Chcialam odwolac sie do Waszego doswiadczenia, pogladow i pomyslow w pewnej kwestii. Czy uwarzacie, ze ciaza w czasie studiow to dobry pomysl? Czy roczne dziecko po skonczeniu studiow ulatwia czy utrudnia rozpoczecie tzw. kariery zawodowej?

sagitta

Utrudnia, niestety. Juz parę razy o tym pisałam, ale opisze później lub odnajdę, bo własnie się zbieram na sześcioipółgodzinne assessment center, a dziecko ze studiów ma już niemal 3 lata.....................

kukułka

Ja juz jestem dawno po studiach, węec nie mam porównania z własnego życia, jak to jest na studiach mieć dziecko, ale jak to przemyśliwuję na spokojnie, to dochodzę do wniosku,że dobrze,że dziecko będziemy mieć teraz - ja mam umowę na czas nieokreślony, on też, trochę zawodowego doświadczenia,żeby w razie czego zmienić pracę. I tak jest dobrze, czuję się bezpiecznie. Moje koleżanki, które dziecko miały na studiach, mają z pracą problem.

kajanna

Ja się spotkałam z opiniami mam zadowolonych z tego, że mają zaraz po studiach już odchowane dziecko, ale to raczej kilkuletnie - czyli ciąża jednak wcześniej niż na ostatnim roku.

Karafka

wlasnie, zalezy jak lezy. fajnie miec odchowane dziecko, zamkniete planowanie rodziny i wtedy pracodawca wie, ze kobicie nie "obije" z ciaza Very Happy

z drugiej strony, dziecko to klopot, bo choruje, bo odbierac trzeba, etc i matka moze sie czesciej zwalniac, brac chorobowe etc.

Gagusia

takie dziecko, które po studiach można wysłać od razu do przedszkola, to może i dobre rozwiązanie Confused

. nie wiem, wśród moich znajomych to te studenckie dzieci to raczej nie były planowane, chyba tylko jedna koleżanka celowo zaszła w ciążę. ale nie kojarzę, żeby komuś to jakoś nadmiernie utrudniło start zawodowy (jestem po medycynie)... wiem, że bardzo dużo dzieci rodziło się w czasie stażu, bo to dość wygodny moment, a potem dziewczyny normalnie zdawały LEP (wtedy był), zaczynały pracę, specjalizację czy studia doktoranckie - niektóre tylko np. z półrocznym opóźnieniem

sagitta

Josaris, ja myslę, że to wszystko zależy. Mi dziecko utrudniło (choć było planowane), ale to w dużej mierze sprawa tego, że ciężko mi było się zmobilizować, no i oderwać od niej. I teraz jestem już mocno zapóźniona w życiu zawodowym, córeczka ma 2 lata i 8 miesięcy, a ja wciąż szukam pierwszej pracy, i mówiąc szczerze, mam wielką ochotę zajść w ciążę, zamiast czekać aż mała będzie miała 4 czy 6 lat, a ja odrobinę doświadczenia zawodowego.......... Zresztą, myslałam, że zacznę szukać pracy, jak mała będzie miała pół roku, ale nie tak łatwo sie oderwać, no i zmobilizować jak się wypadło z rytmu (to też kwestia osobowości)............

Z drugiej strony, mam koleżankę, która urodziła po studiach, po kilku miesiącach pracy, ale też się nie zdecydowała wrócic do pracy, a teraz jest juz w drugiej ciąży........... i twierdzi, że te kilka miesięcy nic jej nie dały........

novva

Na studiach wydawało mi się, że już więcej robić nie zdołam. Naiwna... Teraz byłabym bardzo szczęśliwa, mając dziecko w wieku przedszkolnym. Nawet mój mąż doszedł do wniosku, że szkoda, że nie wzięliśmy ślubu wcześniej. Tylko wtedy zupełnie nie mielibyśmy z czego żyć i musielibyśmy przez parę lat pasożytować na rodzicach. Coś za coś.

espree

ja znam tylko "wpadkowe" studenckie dzieci. mamy nie miały problemów ani ze szkołą, ani z pracą.

ale... dla mnie to po prostu psychicznie trochę za wcześnie. na studiach dziecko nawet nie przyszło mi do głowy... zresztą teraz też wydaje mi się, że jeszcze mam duuużo czasu Yellow_Light_Colorz_PDT_19

abeba · Gość

najbardziej zyciowo zorganizowana znana mi osoba urodziła tuz po studiach z zerowym doswiadczeniem zawodowym. ale jej maż ma dobry zawod, wiec mogli sobie pozwolic na 2 lata na jednej pensji.
znajomi maja dziecko z wpadki dziewczyna byla na trzecim roku i w ciazy napisala licencjat. Teraz jest na magisterskich, mieszka u rodziców, dojeżdza na uczelnię do innego miasta i karmi. ale jej mama jest pielęgniarką i albo nie pracuje albo wiecie 12h dyzuru 2 dni wolnego czy jakoś tak lightowo, że sie opiekuje dzieckiem. Dumny jak paw tatus mieszka w innym miescie, robi doktorat, a ludziom którzy chcą zaplanowac swoje życie o swoich siłach mówi "ty nie czujesz rodzicielstwa" Yellow_Light_Colorz_PDT_45

. No więc chyba to jest możliwe, ale "pasożytniczo" pod względem finansowym i organizacyjnym.
odnośnie ilości czasu - ja na 1-2 roku miałam do 40h tygodniowo, za to na 4. roku 8-10h tygodniowo, więc to przemawiałoby za późniejszą ciażą.

channel

sagitta

Hmmmmmmm, ja też nie czuje się pasozytem. To była nasza wspólna decycja, że mąz zarabia, a ja zajmuję się dzieckiem............ tyle że za długo się to przeciąga...........

abeba · Gość

juka

gaga

Abebo nie obraź się ale wymyślać sobie powody dla których "jeszcze nie czas na dziecko" można w nieskończoność. Sory ale nie mogę patrzeć jak robisz z dziecka PROBLEM. Dziecko nie jest problemem.
Moja znajoma ma obydwoje rodziców na emeryturze a zająć dzieckiem się nie chcą i sobie radzą sami! Jest dużo ciężej ale nigdy nie słyszałam od niej słowa skargi mimo, że widać po niej jaka jest przemęczona, niewyspana itp.
Moja mama pracowała, prowadziła gospodarstwo a znalazła sposób by zająć się wnukiem gdy siostra chciała iść do pracy.
Mam sąsiadkę która przez nieplanowaną ciążę wogóle nie skończyła studiów i też promienieje z radości i dumy kiedy opowiada, że jej córeczka zrobiła pierwszy kroczek. A z jednej malutkiej wypłatki utrzymać dwoje ludzi i niemowlę to naprawdę niewesoła sprawa.
Moim zdaniem to zależy wszystko od priorytetów jakie się ma w życiu.

Moja rada abebo - przestań planować i kalkulować, bo ten "odpowiedni moment" na który tak czekasz może nigdy nie nadejść, albo co gorsza nadejdzie ale będzie już za późno. Wszystko i tak sie jakoś ułoży.

sorki Josaris za dygresję ale w sumie jest na temat. Ja z perspektywy mojej choroby twierdzę, że lepiej wcześniej niż później...