..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

koszatniczka

Thewho - idź do endokrynologa, albo do psychologa, nie żałuj kasy, bo tu chodzi o zdrowie. Jak chcesz zaoszczędzić to idź prosto do psychiatry, dostaniesz leki wsparcie. Szybciej, a może nawet skieruje Cię do jakiegos psychologa

Pławienie się w takich myślach jest niezdrowe, teraz jesteś bezrobotna i jak w najbliższym czasie nie wybierzesz się do specjalisty, to może być jeszcze gorzej. Zostajesz sama ze swoimi myślami i projekcjami, żadne zajęcie nie zmienia Ci podejścia.

Jest duża szansa że ten humor ma podłoże somatyczne, przyczyna może być jest umiejscowiona w niewłaściwej gospodarce hormonalnej i leczenie może dużo pomóc. To jest gdybanie i tylko lekarz może coś powiedzieć
Pogadaj z narzeczonym, wydaje mis się, że na zdrowiu nie warto oszczędzać.
Zorientuj się, może przysługuje Ci jakieś ubezpieczenie lub zwrot kasy. Sprawdź w najbliższym urzędzie pracy. Nie wiem gdzie mieszkasz, ale w Pl i Francji osoby bezrobotne obejmuje opieka zdrowotna.

thewho89

Myślisz, że to podłoże somatyczne koszatniczko? Mam takie myśli odkąd tylko mam świadomość pamięci. Już nawet w szkole podstawowej miałam takie myśli

A do psychologa byłam gdy byłam w PL, ale to chora instytucja taki psycholog. W sumie nie pomaga. Co do leczenia hormonalnego to nie powinnam zażywać hormonów, bo w sumie paru lekarzy mi odmówiło przepisania z różnorakich powodów. Zostaje psychiatra, ale zaraz pewnie mi wbiją żółte papiery

dlatego tak się przed tym bronię.

fiamma75

Psycholog pomaga i to bardzo, ale on nie zrobi za Ciebie tej ciężkiej pracy jaką jest zmiana myślenia.

thewho89

Wiem Fiamma75

Tylko z tym najgorzej jest. Zmienić swe myślenie. Raczej mi się nie uda nigdy

Edwarda

Jak tak będziesz myśleć to na pewno się nie zmieni

fiamma75

Z takim nastawieniem to pewnie tak.
Niektórzy lubią tkwienie w takim marazmie.

Edwarda

fiamma75

thewho89

W sumie to niczego od was nie oczekuję, bo zawsze i tak zdana jestem na siebie

Zresztą to zawsze łatwo mówić, że ktoś 'lubi' tkwić w marazmie. Przecież nie ma w tym nic miłego.

Gdyby w waszym życiu nie było ani jednej pozytywnej rzeczy skakałybyście z radości?

PS. Jeśli to brzmi jak wyrzut to sorka, nie potrafię tego ubrać w inne słowa

fiamma75

Ale akurat myśmy wyszły z tego, więc nie piszemy tak sobie, tylko z własnego doświadczenia. Zmiana myślenia jest możliwa, trzeba zacząć tylko chciec choć odrobinę, nie jest to łatwe, wymaga ciężkiej pracy a na efekty trzeba długo czekać Trzeba wyrwać się z zaklętego kręgu egocentryzu. Nie Ty jedna masz ciężkie życie czy trudne doświadczenia,
A skoro widzisz same negatywy to marsz do psychiatry i do psychologa.

mamma

oj tam, niektórzy lubią sobie ponarzekać też, znam takie Wesoly

a tak naprawdę nie do końca tak myślą Mruga

thewho89

Wiem, że ludzie mają naprawdę ciężkie życia, bo umierają z głodu, bo w ogóle umierają, a często nie są przygotowani. Jednak wiem też, że czasami ludzi zabijają obiektywnie nic nie znaczące doświadczenia. Takie życie. Ciężko się jednak też żyje nie będąc przez nikogo kochanym, wiecznie odrzucanym i mało ciekawym. Do psychologa może będzie okazja wcześniej pójść, bo za resztki pieniędzy, które posiadam kupiłam bilet do PL na luty Wesoly

To może się wybiorę, ale to tylko na jedną wizytę

Nie chce iść do psychologa tutaj, bo mi powie, żebym uprawiała dużo seksu i nie smęciła mu

Takie liberalne czasy mamy Mruga

W czym drogie panie widzicie radość co was cieszy?

Narzekające bebe jestem, to wiem

Mam nadzieję, że to się kiedyś zmieni. Paradoksalne jest to, że tylko ja jedna w domu tak mam. Rodzeństwo normalne i pewne siebie.

Edwarda

Co mnie cieszy?
Wszystko Wesoly

Mam co jeść, mam dach nad głową, jestem zdrowa, nikt mnie prześladuje za wyznanie czy poglądy, nie muszę uciekać czy siedzieć w więzieniu jak wielu chrześcijan w wielu krajach.

Mogę się do kogoś uśmiechnąć a ktoś może uśmiechnąć się do mnie Wesoly

Mogę komuś powiedzieć dobre słowo czy go wysłuchać

No milion rzeczy Wesoly

thewho89

Ja niedługo nie będę miała co jeść ani nie będę miała dachu nad głową

Ale właśnie u mnie jest z tym problem. Nie potrafię się cieszyć z małych rzeczy. Od zawsze, ale to akurat jest rodzinne. Po prostu nie mogę się zmusić, żeby ucieszyć się z tego, że jeszcze mam pieniędzy na tydzień życia. Zawsze patrzę na to co będzie potem. Strasznie ciężko mi się tego pozbyć. W sumie nie wiem jak to zmienić. Ja chyba po prostu nie potrafię się cieszyć. Ale nie wiem skąd to się bierze, ani jak się tego dziadostwa pozbyć.

Ale np. gdy słucham Chuck'a Berry'ego to mi się nastrój poprawia

mamma

no właśnie thewho89 może pierwsze naucz się cieszyć z małych rzeczy, różnych drobiazgów i doceniać je Wesoly