..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

buba

No właśnie, wielu ludzi uważa, że po ślubie ludzie przestają o siebie zabiegać, że robi się rutynowo, nudno, dzieci, pieluchy i tyle...
Może dzisiaj każdy "musi" żyć jak w filmie, czy w gazecie, wszystko ekscytujące, piękne, pachnące, idealne, przede wszystkim wszystko dla mnie i tak jak mnie się podoba.

Tak jakby ludzie mieli jakieś wyidealizowane, zawyżone oczekiwania...

Olenkita

Mysle, ze single z kategorii unikajacej stalych zwiazkow poza wygodnictwem maja krzywy obraz malzenstwa, milosci. Nie akceptuja faktu, ze nad zwiazkiem sie pracuje i rejteruja przy pierwszych problemach. Ich zdaniem trzeba sie wyprobowac na wszystkich frontach az metoda prob i bledow znajdzie sie idealna polowke. Ignoruja fakt, ze idealny pasujacy tylko do nich gotowiec nie istnieje, to mit, wymysl mediow? Ludzie sie docieraja, przezywaja wspolnie problemy i tym samym sie ksztaltuja. Single nie daja sobie tej szansy, oni chca spotkac kogos juz zrobionego na ich miare a jak nie zda pozytywnie egzaminu to szukaja dalej, testuja, przezywaja zawod...Troche jak Ci wszyscy aktorzy z Hollywood Mruga

Karafka

no wlasnie, kto jest singem? singiel to dla mnie osoba samotna, nie w stalym zwiazku. a teraz duzo ludzi jest w stalych glebokich zwiazkach, tylko nie biora slubu. kiedys tego nie bylo poprostu.
moze dlaczego ludzie nie biora slubu?

ciekawy temat Cool

moim zdaniem slub nie jest potrzebny so szczescia i denerwuje mnie to parcie na niego. tyle lat musialam wysluchiwac, kiedy slub? Wsciekly

gorzej, ze teraz zaczyna sie kiedy dzieci

buba

Wiesz co Kasik, to pewnie zależy od podejścia.
Z drugiej strony, jeśli ktoś decyduje się na ślub to zakłada się, że traktuje związek poważnie i że chce być z tym kimś do końca życia.
Bo łatwo powiedzieć "kocham cię bla bla bla", trudniej zdecydować się na małżeństwo.
I nie mówię o sytuacjach, kiedy ślub jest ciężki do zorganizowania (brak możliwości utrzymania się itd.).

Karafka

nie powiedzialabym. to zalezy od czlowieka. kocham cie przed slubem to bla bla a po slubie to co? zejdzmy na ziemie. to czy czlowiek chce byc z drugim na dobre i na zle nie wymaga zalozenia obraczek!

buba

Wcale nie sugeruję, że żeby być ze sobą na zawsze konieczny jest ślub.
Ale to jest pewnego rodzaju deklaracja (załóżmy, że przemyślana, oficjalna) i takie jednoznaczne określenie się.
A w związku nikt nie wymaga bycia razem na zawsze.
Dla jest mnie ślub jest bardzo ważnym, kolejnym etapem bycia razem...

mamma

też uważam, że jeśli ktoś jest niewierzący to czy ma ślub czy nie nie ma różnicy, no chyba że jakieś korzyści majątkowe...

co do singli to myślę, że niełatwo spotkać tą drugą połówkę, mam taką przyjaciółkę podobnie zresztą jest z moją siostrą, chciała by wyjść za mąż ale studiowała akurat dwa takie kierunki gdzie była zdecydowana przewaga dziewcząt, należy do duszpasterstwa ale tam też większość to dziewczyny, a poznać kogoś tak na ulicy to trzeba mieć naprawdę szczęście i odwagę...

suso, Ty z narzeczonym wybierzcie się na kurs przedmałżeński, tylko nie taki 2 dniowy, duszpasterstwo singli to nie dla was faktycznie

Maria

strzyga

kukułka

[quote="fiamma75"]

A co do kolizji potrzeb - trzeba rozmawiać , ustalać itp. a takie rzeczy, o których napisałaś, to chyba się zgodzisz, że trzeba ustalić przed ślubem.[/quote]
trzeba, ale ja tu mialam na mysli suse ;)

kukułka

[quote="bebe"]
co do singli to myślę, że niełatwo spotkać tą drugą połówkę, mam taką przyjaciółkę podobnie zresztą jest z moją siostrą, chciała by wyjść za mąż ale studiowała akurat dwa takie kierunki gdzie była zdecydowana przewaga dziewcząt, należy do duszpasterstwa ale tam też większość to dziewczyny, a poznać kogoś tak na ulicy to trzeba mieć naprawdę szczęście i odwagę...

[/quote]
to ja chyba mialam szczescie - kierunek w 99,9 proc sfeminizowany, praca - tez taka, a we wspolnocie gdzie meza poznalam - wiekszosc facetow (moze to dlatego, ze to byl wpolnota bardziej czynna (Szkola Nowej Ewangelizacji) niz nastawiona na formacje typu oaza, gdzie chyba jest przewaga kobiet??
a ja znam malzenstwo, w ktorym zona zyla jak singiel, maz jakos probowal to zniesc (dzieic nie mieli, on chcial, ale ona twierdzila ze sie zbajerowac nie da), w koncu po ok 15 latach po slubie ona wniosla o rozwod i odeszla, zyje juz oficjalnie jako singiel, jezdzi tu i tam, robi kursy wspinaczki i inne cuda - wiecznie cos, takie zycie ją ekscytuje, bardzo jeste ciekawa, co bedzie mowila, majac lat 60-70, wrcajac do pustego domu. tym bardziej ze jej byly maz (mieli slub protestancki) to calkiem fajny chlop jest

mamma

ja należałam do oazy i chwilowo do studenckiej odnowy było większość dziewczyn, choć ja tam właśnie poznałam męża Wesoly

strzyga

kukułka

[quote="strzyga"][quote="kukułka"]trzeba, ale ja tu mialam na mysli suse ;)[/quote]

susa się sama nie utrzymuje, więc te uroki życia singla są jej obce.[/quote]
tez prawda, zapomnialam

Smużka

Mi samej było dużooo ciężej (finansowo) niż z mężem.
Bałam się o wszystko, bałam się, że nie dam rady.. Nie spałam po nocach, gdy mi czynsz podnosili, gdy karma dla zwierząt drożała..
Teraz czuję ulgę - jest mi bezpieczniej, bo wiem, że razem damy radę.

Byłam singlem wbrew swojej chęci i woli. Tak wyszło.
Wśród swoich znajomych znam sporo singli i prawie wszyscy są samotni, bo życie sie nie układa, bo nie poznali swojej drugiej połówki. Większość z nich bardzo nad tym ubolewa. Nie znam singli z wyboru.