..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

adwersarz

[/quote]a ja znam malzenstwo, w ktorym zona zyla jak singiel, maz jakos probowal to zniesc (dzieic nie mieli, on chcial, ale ona twierdzila ze sie zbajerowac nie da), w koncu po ok 15 latach po slubie ona wniosla o rozwod i odeszla, zyje juz oficjalnie jako singiel, jezdzi tu i tam, robi kursy wspinaczki i inne cuda - wiecznie cos, takie zycie ją ekscytuje, bardzo jeste ciekawa, co bedzie mowila, majac lat 60-70, wrcajac do pustego domu. tym bardziej ze jej byly maz (mieli slub protestancki) to calkiem fajny chlop jest[/quote]
No właśnie to takie durne podejście do zawierania małżeństwa, takie sprawy jak posiadanie dzieci powinny być jasno określone przed a nie po, bo odpowiedz typy "teraz jeszcze nie czas na myślenie o tym" to nie odpowiedz.
Teraz ludzie mają straszny problem ze zdecydowaniem się na cokolwiek to raz a 2 wydaje im się że miłość romantyczna pokona wszelkie trudności ble ble ble... ogólnie za dużo oglądania telewizji i czytania pism kobiecych.

kukułka

tak. Bo wszyscy mają problemy ale my nie będziemy mieć bo się kochamy. W ogóle wielu myli się miłość z zakochaniem i jak tego drugiego przez moment brakie to już klops

Cera

Karafka

ja nie wiem skad wy to bierzecie? taniej i latwiej? przeciez mieszkanie dwa razy mniej nie kosztuje, prad i oplaty tez nie... do tego druga osoba zawsze cos moze pomoc, wygodniej jest razem Wesoly

w dwojke do gara latwiej niz w pojedynke. sama mialabym kiedys naprawde problem u utrzymaniem sie. jak razem zamieszkalismy to bylo odrazu lepiej. nawet dwom studentom sie lepiej zylo razem niz osobno.

fiamma75

Małgorzatko, jak długo żyłaś sama na własnym utrzymaniu?

strzyga

kasik, z ust mi to wyjęłaś!!!

właśnie miałam to napisać.

fiamma75

kasik nie wiem, mam wrażenie, że to teorie - sama na początku musiałam wynajmować mieszkanie z 2 innymi koleżankami, bo w pojedynkę nie miałabym szans. Przeżyłam też utratę pracę, będąc osobą od wielu lat na swoim utrzymaniu i wiem jak to jest ciężkie przeżycie, jaki lęk, brak pieniędzy. Gdy jest się we dwójkę, taka sama sytuacja nie jest aż tak groźna.
Zresztą znam koleżanki-singielki i wiem, ile one mają ciężej - wyliczenia, żeby starczyło na kredyt, opłaty i jedzenie, rezygnacja z wielu rzeczy, na które ja meżatka mogę sobie pozwolić.

Zresztą polecam ten cytat

Korzyści płynące z życia wspólnego

9 Lepiej jest dwom niż jednemu,
gdyż mają dobry zysk ze swej pracy.
10 Bo gdy upadną, jeden podniesie drugiego.
Lecz samotnemu biada, gdy upadnie,
a nie ma drugiego, który by go podniósł.
11 Również, gdy dwóch śpi razem,
nawzajem się grzeją;
jeden natomiast jakże się zagrzeje?
12 A jeśli napadnie ich jeden,
to dwóch przeciwko niemu stanie;
a powróz potrójny niełatwo się zerwie.

Cera

Na własnym jako takim (swoje mieszkanie) nie, bo nie musiałam, ale też niczego mi nie dawano na tacy. Pracowałam, dokładałam się do wszystkiego co trzeba w domu, łącznie z remontami, sama prałam, sprzątałam i gotowałam jak na swoim, więc moim zdaniem te 3 lata teoretycznego "nie martwienia się o innych tylko o siebie i swoje potrzeby", pozwalają mi wysnuć wniosek, że jest wygodniej.

Sama dla siebie porządkuje-nikt mi się robi syfu, co ugotuję to i zjem, swoje pieniążki mam dla siebie i nie musiałam wszystkiego konsultować ani z mężem ani z nikim. Jak ktoś napisał "sama sobie rzepkę skrobałam" miałam tak jak sobie pościeliłam. Dlatego uważam, że nie jest łatwiej ale dużo wygodniej.

fiamma75

Wybacz, Małgorzatko, ale dla mnie takie bycie na swoim jak Ty to opisałaś, nie jest byciem na swoim. Bycie na swoim, to jest wyjście z domu, niemieszkanie z rodzicami i całkowite usamodzielnienie się. Nic dziwnego, że Tobie wydaje się, ze bycie singlem jest łatwe i przyjemne. Tak jak Ty to ja miałam na studiach po pierwszym roku, gdy miałam stypendium naukowe. I wtedy to było łatwe i przyjemne, ale nie przyszłoby mi do głowy nazywac to samodzielnym życiem Wesoly

Karafka

fiamma, moje czytanie ze slubu.... przewala oczami

zgadzam sie z toba calkowicie. moja przyjaciolka singielka po studiach, praca panstwowa, ale samemu zyc to kosmos. samo wynajecie mieszkania ile kosztuje! mieszka z rodzicami dalej. na szczescie ma dobre warunki, mieszkanie dosc duze i rodzentwo na swoim.

z facetem ktory by tak zarabial jak ona a nawet mniej moze spokojnie razem mieszkac Wesoly

aaa a zapomnialyscie, ze sibgiel tak samo musi kupic sobie meble, urzdzic kuchnie, pralke, etc. na dwoc latwiej!

strzyga

z tym to się zgodzę. jak się samemu nie utrzymuje to można 'wolność' traktować w ten sposób.

Cera

fiamma haha to ja do tej pory na swoim nie jestem hahah, dobre!

fiamma75

teraz to masz swoją rodzinę.

Rozumiem, ze jak byś się nie dołożyła do wspólnego mieszkania, to rodzice wyrzucili by Cie z domu?

Jakoś znam mnóstwo osób, które odkąd zaczęły pracować, nie korzystały z pomocy rodziców, ale aktywnie uczestniczyły w wydatkach itp. ale pierwszy raz się spotykam się ze stwierdzeniem, ze oznacza to bycie na swoim Laughing

Cera

Tak (pewnie się uczepiłam, cóż ..), ale napisałaś, że bycie na swoim, to wyjście z domu, a ja nie wyszłam tylko przeniosłam się dwa piętra wyżej

to raz. Dwa, na dodatek dalej teoretycznie dokładamy się z bratem i jego rodziną do rachunków, bo to duża oszczędność finansowa z samych opłat stałych i wszystko przez 3 rodziny dzielimy, także zakup opału na 3, remont na 3 ...więc wg Twojej opinii nie jestem chyba na swoim. Dobrze zrozumiałam czy się mylę??

Wiadomo, że prąd (mamy taki elektomierze specjalne pod licznikami) każdy płaci ile wyfurka, żeby nie było. Woda, my i brat po równo (tyle samo członków rodziny), rodzice mniej itp.

kukułka

mówicie że łatwiej dzielić wydatki na dwóch. Dobra dobra,jak się ma dwie pensje. A jak się żyje z jednej?przykładowa rodzina jakich wiele w mojej rodzinie:on pracuje,ona nie. Albo ona pracuje ale po porodzie pracę traci. Ślub,dzieci,potem ona znaleźć pracy nie może. Jemu jako singlowi byłoby finansowo łatwiej. Ona jako singiel może by szybciej pracę dostała bo by np skończyła studia a nie odeszła z pracy/szkoły w ciąży/po ciąży mając lat 22 np. A to sytuacja wcale nie teoretyczna,tylko dość często spotykaną na wsiach i w małych miasteczkach,gdzie bywam,gdzie jednak młodzi odchodzą na swoje bo nie chcą mieszkać z rodzicami.