..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Edwarda

Jak się wymienić z mężem, którego nie ma całą niedzielę? Laughing

A w sobotę sam musiał iść do kościoła?

konstancja

no to problem faktycznie. Poddaję się Smutny

Edwarda

Yes, yes, yes Mruga

A tak na poważnie to naprawdę mam problem. Smutny

Zresztą nawet jak oboje jesteśmy w domu to wolelibyśmy iść całą rodziną, także ze względu na czas.

Wymiana to 3 godziny poświęcone na kościół. Trochę nam jednak szkoda niedzieli, tak mało mamy siebie na co dzień.... Smutny

konstancja

nie ma w pobliżu mamy, teściowej, czy choćby sprawdzonej zyczliwej sąsiadki ?

Edwarda

Teściowa odpada, mama ewentualnie, ale u niej (i tam jest Msza dziecięca i kaplica dla dzieci to o niebo lepiej niż u nas)

Tylko, że mama ma 4 wnuków i wszyscy ją bardzo kochają, nie możemy zbyt często korzystać, bo to potem z Mszy robi się oczywiście cały dzień. Jak się wszyscy zwalą to można mieć dość.
Sąsiadka najfajniejsza sama ma małe dziecko.

Tylko problem w tym, że ja chcę coś zrobić, żeby z młodym móc chodzić, a nie nie chodzić i jakoś to zorganizować Smutny

Tym bardziej, że on jest już duży i zdawałoby się dość kumaty

matunia

My zimą też chodzimy "wymiennie" ja na ósmą rano, a mąż na 10, bo w kościele ksiądz nie grzeje i jest masakrycznie zimno. Teraz wiosną mamy inny problem.... chodzimy całą trójką. Mateusz całą msze siedzi jak "zaczarowany" cichutko i spokojnie, a w momencie kiedy kończy się msza i trzeba wyjść z kościoła wpada w histerię i krzyczy "do bozi, do bozi" (znamy Bozie Wink

) i potem przez pół godziny nie mogę go uspokoić, ktoś zna jakiś przepis na takiego typka? Rolling Eyes

Bystra

My chodzimy osobno. Zajmowanie się małym dzieckiem "wyłącza" cię z Mszy, więc to jest dla nas bez sensu. Jak zacznie rozumieć i będzie w stanie te 45 minut zachowywać się spokojnie, to się prawdopodobnie zmieni. Czasami z musu musimy pójść razem, ale wtedy stoimy z tyłu, żeby nikomu nie przeszkadzać i wyjść, jak się dziecko zbiesi.

Msze dla dzieci są według mnie jako rodzinne bez sensu, bo skazują rodziców na wiele lat braku nauczania skierowanego do dorosłych. Według mnie powinno być tak, że na rodzinniej Mszy kazanie jest DO DOROSŁYCH, a oni w domu to przekazują dzieciom w odpowiedniej formie. Niestety, jeszcze ani razu na taką Mszę nie trafiłam.

Zachowanie dzieci w kościele. Obrazek 1 - rodzice z Małym Odkrywcą w pierwszych rzędach. Obrazek 2 - rodzic prowadza dziecko głównymi przejściami. Obrazek 3 - kościół z wydzielonym miejscem za szybą dla rodziców z małymi dziećmi: dzieci zachowują się jak na placu zabaw, a rodzice nic nie robią. Po co je więc przyprowadzili?
Wszystkie obrazki pokazują, że rodzice nie zdają sobie sprawy, po co ludzie przychodzą na Mszę lub jak ich pociecha może innym w modlitwie przeszkadzać, i dlatego uważam, że rodzice maluchów nie powinni ich zabierać na Mszę.

mamma

my z rodzicami zawsze chodziliśmy całą rodziną, z perspektywy czasu teraz myślę, że bardzo ważne to było dla mnie świadectwo i bardzo się z tego cieszę Wesoly

choć też nie mieli lekko z moim bratem, w wieku przedszkolnym nie potrafił usiedzieć 2 minut strasznie w kościele rozrabiał, biegał, wspinał się po ławkach, krzesłach, nawet bocznych ołtarzach Mruga

żadne kary ani nagrody nie pomagały, po prostu musiał z tego wyróść, rodzice zajmowali się nim na zmianę + z moją pomocą byłam najstarsza, wybierali krótsze Msze św., dla przedszkolaków u nas nie było niestety...

Niania

Bystra - skazanie się na brak kazan dla dorosłych to akurat dla mnie plus - bo zazwyczaj zasypiałam ewentualnie wkurzałam się na kazaniu

Poza tym, chyba ten fragment mszy św jest najmniejważny i raczej to nie dla niego powionno sie przychodzić na eucharystie Mruga

dzieci to część naszego życia, jesli zawsze przychodzi sie samemu do kosciola to jakby troche obdartym z siebie, ze swojego "Sitz im Leben" Mruga

jakby małżonkowie zawsze chodzili oddzielnie a nigdy razem....
(czym innym jest odpoczęcie od dzieci co jakiś czas)

Edwarda - ponieważ widziałam problem Mruga

nie dam Ci recepty na młodego - dla mnie sa 2 rozwiązania
1 - niehumanitarne
2 - nie akceptowane społecznie

1 - dac procha
2 - wziąść do kosciola zabawkę która zajmie - grę itd

Aglaia

Ja, na razie tylko w teorii, bo jak będzie z praktyką to wyjdzie w praniu

.

Uważam, że z dziećmi powinno się chodzić od najmłodszego, nawet jak jeszcze za dużo nie rozumie. Dziecko ma szansę przywyknąć i z wiekiem będzie mu co raz łatwiej wytrzymać te 45 - 60 min. Odwlekanie do momentu aż "zgrzecznieje" jest chyba błędnym kołem - niektóre są bardzo ruchliwe dość długo i zawsze trudno im będzie wysiedzieć, niezależnie od tego czy mają 5 czy 8 lat albo i dłużej. Im wcześniej zacznie się przyzwyczajać tym lepiej dla niego i dla rodziców.

Edwardo, skoro mąż zazwyczaj może tylko w soboty wieczorem to może chodźcie wtedy całą rodziną - może ojcowski autorytet jakoś na młodego zadziała, poza tym w sobotę zazwyczaj jest krócej (nawet jak msza niedzielna) i mniej ludzi więc też mniej bodźców i młodemu będzie łatwiej?

fiamma75

My wychodzimy z założenia, że chodzimy razem, bo jesteśmy rodziną i w ten sposób dajemy świadectwo i dzieciom a także otoczeniu. Przychodzimy do Domu Ojca. Dzieci są ochrzczone, mają takie samo prawo przebywać w tym miejscu na mszy jak babcie różańcowe czy uduchowieni bezdzietni. Chodzimy na mszę dla dzieci, żeby jak najmniej przeszkadzać. Jeśli dla dorosłych, to lokujemy się gdzieś z tyłu. Latem część mszy spędzamy na dworze, zazwyczaj wtedy obchodzimy cały ogródek różańcowy. Dzieci są różne, jedne chodzą, inne siedzą, inne raz siedzą raz chodzą. Bardzo wrzeszczące dzieci rodzice wyprowadzają na zewnątrz, więc nie ma jakiegoś problemu z hałasem. Zresztą obserwuję jak dzieci (nie tylko moje) dojrzewają, coraz grzeczniej się zachowują - dotyczy to jednak tych, które widzę co niedzielę - bo zna się już ludzi i dzieci z widzenia. Najgorzej jest jak się trafią jakiś delikwent co na mszę jest prowadzony raz na ruski rok - zazwyczaj lata, wierci się - a np. mój F jest na etapie, ze naśladuje starsze dzieci i wtedy mam problem.
Dzieci cieszą się, że na koniec mszy dostaną obrazek, dostaną kawałek chleba z darów, czasem nawet ośmielą się i podejdą do księdza jak ma kazanie dla dzieci i woła dzieci do przodu, największa atrakcją jest wrzucenie ofiary.
Czasami jeszcze w tygodniu się zdarzy, ze są w kościele.

Argument, ze nic się nie wyniesie, świadczy raczej o kiepskiej świadomości co do życia duchowego - bo Pan Bóg jeśli che kogoś dotknąć, jeśli ktoś ma otwarte serce, zawsze znajdzie drogę, nawet na dziecięcej mszy. a jak ktoś ma wielki głód duchowej strawy, to jest Pismo Św, brewiarz, dobra duchowa lektura.

Bebe ma rację - dziecko musi po prostu wyrosnąć z pewnych rzeczy.

Myśmy nie wprowadzali w ogóle Bozi, jest Pan Jezus, jest Matka Boża Wesoly

Nana

walecznaS

u nas jest bardzo podobnie jak u fiammy
mam podobne podejście
jesteśmy rodziną, posiadanie dzieci nie jest powodem by nie chodzić razem do Kościoła
oczywiście wiem też, co znaczy być sfrustrowanym z powodu niezbyt właściwego zachowania dzieci, czasami mnie też wyprowadzają z równowagi
ale nie rezygnuję Mruga

i mam podobne spostrzeżenia -
co do dojrzewania
i co do zachowania dzieci, jedne siedzą, inne spacerują
skoro moje raczej mniej siedzą a więcej się wiercą to tez staramy się tak ulokować, by jak najmniej przeszkadzać
ja już widzę po młodszej, że inaczej się zachowuje, tzn. grzeczniej (starsza to jak pisałam, całkiem OK, sama często idzie pod ołtarz)
młodsza obserwuje co się dzieje dookoła i np. klęka jak wszyscy klękają, składa ręce, mówi "amen"

fiamma75

Waleczna

a jaka radość jak dziecko klęka ze wszystkimi.

Zapomniałam o jeszcze jednej atrakcji - podejście z rodzicami do Komunii Wesoly

Od małego uczymy dzieci, że uczestnictwo we mszy to też przyjęcie Komunii Św. Jakby z nami nie chodziły, to by nie widziały, że zawsze idziemy - a uważam, ze taki przykład jest b. ważny. Teraz może tego nie rozumieją, ale w pamięci się zachowa i wyda swoje owoce. I wcale nie muszą teraz rozumieć przebiegu mszy, mają doświadczyć, że to tak ze ich Dom.

konstancja