..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Kleo

w programie RAJ słyszałam kiedyś wypowiedz małżonki, która decyduje się na współżycie ze swoim mężem, gdy nie ma na to ochoty, by w ten sposób mu ulżyć. Z wypowiedzi tej kobiety zrozumiałam, ze kobieta-żona powinna współżyć ze swoim mężem nawet wtedy gdy nie ma na to za bardzo ochoty.

Co wy na to?

walecznaS

Kleo

tak, to prawda, czasami poruszają problem czystości przedmałżeńskiej i ogólnie sfery seksualnej, nie powiem teraz Ci dokładnie czego dotyczył cały odcinek, bo zapamiętałam tylko tą parę małżeńską, ale wiem że taka wypowiedz tam padła

walecznaS

fiamma75

mamma

mnie się wydaje, że wszystko zależy od danej sytuacji, bo jeśli założymy, że jakaś kobieta ma ochotę na sex raz na parę miesięcy (zakładając, że nie jest to powodowane żadną chorobą) to wydaje mi się, że ze względu na męża powinna się godzić częściej na współżycie, inaczej postępuje egoistycznie.
Kiedyś gdzieś czytałam, że małżonkowie jeśli mają inne zdanie co do ilości współżycia powinni iść na kompromis, tak jak w każdej innej sprawie.
Uważam jednocześnie także, że nie może tu być mowy o żadnym zmuszaniu do współżycia - żeby ktoś mnie źle nie zrozumiał.

Aniąt

Kleo

to nie był chyba ten odcinek, ale poszukam go jednak nie teraz.

Chciałabym tylko dodać, że słowa "ulżyć facetowi" nie użyto bezpośrednio, ale ja to w ten sposób zrozumiałam. Jeżeli kobieta nie ma ochoty na sex a facet tak, to nie powinna ona bronić mu dostępu do siebie.

Smużka

Śliski temat..
Bo z jednej strony głupio się zmuszać, a i mąż średnio się cieszy z takiego seksu.
Z drugiej serio są kobiety, którym raz w miesiącu lub rzadziej w zupełności wystarcza.

walecznaS

Cera

Moje zdanie na temat domniemanego gwałtu na tej pani znacie więc nie będę się powtarzała. Ten typ przemocy jaki wskazujecie jest na tyle wstrętny, że chwała Ci Panie, że pani x nie podpisała się imieniem i nazwiskiem bo niezły lincz miał by jej mąż mimo, że sprawa może całkiem inaczej wyglądać faktycznie. Na szczęście jest coś takiego jak domniemanie niewinności i tego się trzymam.

olu, domyślam się że ona wspólzyje dla świętego spokoju właśnie a nie dla tego, że chce mu ulżyc.
Moim zdaniem, takie podejście współżycia jakie tutaj podajecie na tym przykładzie jest smutne, wstrętne, okropne i tak na to patrząc w co któryms domu tak może się dziac woła o pomstę do nieba. Owszem stosuje przemoc w porządku dzieje się zło, nigdy nie mówiłam, że nie, ba nawet o tym nie wspomniałam bo to akurat nie podlega wogóle dyskusji. Zabolalo mnie tylko to, że z góry ktoś wydaje wyrok na mężczyźnie GWAŁCICIEL. Czy to nie nadużycie? Czy każdy domowy kat musi z góry byc i w łóżku oprawcą? Zadajmy pytanie inaczej: czy każdy kto duzo mówi zawsze mówi źle, czy zawsze mówi nieprawdę? Nie. Tak samo jest w tym przypadku. Czytałam tekst kilka razy i zawsze kiedy dochodziłam do tego momenty o wspołżciu ani na moment nie uważałam inaczej.
Zawsze wydawało mi się, że od 4 lat tworze z mężem udany związek pod względem spraw łóżkowych. I moze dla was jest obce to, że ktos może nie miec ochoty na współżycie a jednak z czasem tej ochoty nabrac-w tym kontekście właśnie to piszę. Nie raz miałam takie sytuacje, że byłam zmęczona i niekoniecznie amory mi w głowie były a jednak mąż tak pokierował mną i moim ciałem, że w efekcie było nam całkiem miło, choc wcale się nie zapowiadało. Może to jest okropne dla innych, dla mnie nie. I patrząc z perspektywy czasu i tego o czym rozmawiamy każde takie podejście i jakby nie było początkowe ofiarowanie siebie kochanemu mężowi (dla feministek i bardziej radykalnych kobiet byc może forma wymuszenia) było miłym i radosnym przeżyciem. Dla takiej bliskości watro sie poświęcic. Bywa też i tak, że po zmianach nocnych na samą myśl o seksie mi słabo ze zmęczenia i jesli mąz chce czułości to nie chowam głowy w poduszkę, nie gaszę światła aby moich łez nie widział !! tylko mówię nie mam ochoty i już. Może watro by się zastanowic czy ta pani ani słowa nie wspona o braku ochoty i każe się tego domyślac? Niektóre kobiety tak własnie mają i to nie tylko w tej dziedzinie życia małżeńskiego a potem placz bo mąż mnie zmusza. Jasno, rzeczowo i precyzyjnie !!

Nie, kobieta w ramach takiego poświęcenia nie ma znosic wypaczonych praktyk seksualnych. Proszę, nie wkaldajcie mi w "usta" tego czego nie powiedziałam. Czy ja gdzieś wsadziłam w tekst słowo kobieta jako niewolnica męża? Nie, właśnie.

miu miu

Ta kobieta jest dzieckiem z domu dziecka, ona po prostu może nie umiec postawic swoich granic a co dopiero o nie walczyć. Mężczyźni sa silniejsi fizycznie, mój mąz jest nawet znacznie bardziej silny niz ja. Z łatwością mógłby zrobić mi krzywde gdyby tylko chciał. Czy bym na to pozwoliła? Została z nim? Nie, ale ja to nie ta kobieta. Gdybym miała bardzo niskie poczucie własnej wartości, jak ona, doswiadczenie dorastania w domu dziecka, trójkę małych dzieci i męża, który rzuca przedmiotami i bije i bierze mnie gdy ja płaczę...to byłabym bardzo malutka i słaba i zdezorietowana i wystraszona. Najgorszą rzeczą na świecie to obojętność bliskiej osoby na łzy...wiem to z doświadczenia. Samotnośc wtedy nie zna granic.
Można taką kobietę bić symbolicznie po głowie, zarzucając jej brak siły, decyzji, chronienia dzeci, ale to być może dojenie krowy, która nie ma mleka.
Strasznie mi tej kobiety szkoda, bo nie widzę dla niej rozwiązania.

Cera

Słuchaj miu miu, ja nie mówię z punktu widzenia tej osoby, która tego nie doświadczyła naprawdę. Wysłuchałam wielu smutnych opowiadań, w moje ramie wylało się dużo łez kobiet mi bliskich i dalekich. Nie rzucam więc ślepych zdań bez pokrycia, naprawdę. Tutaj-jak mówi mama mojego męża- kobieta nie potrzebuje siły tylko musi zrozumieć to jakim chce być człowiekiem, jaką matką, kobietą, przyciaciólką i w końcu zoną. Siła to jedno a wiara w to, że można inaczej żyć to drugie i ważniejsze. Klucz do sukcesu- uwierzyć i wykonać- trwa to czasami bardzo długo ale ja wierze, że i na ta kobieta przyjdzie pora, bo aby walczyć o godność nie potrzeba siły fizycznej. Trzeba raczej mieć pewność, że jest się potrzebnym.. Słyszałam to aż za dużo razy, naprawdę...

miu miu

Słucham Małgorzatko, to o czym piszesz pokazuje, że po prostu nie rozumiesz problemu. To, że wysłuchałas wielu zwierzeń o niczym nie świadczy. Z twoich wypowiedzi wynika, że nie przeżyłaś sytuacji gdy jest się za małym i za słabym(fizycznie i psychicznie) by odejść czy zrobić cokolwiek. To nie chodzi tylko o siłę fizyczna i dominację mężczyny ale o głebokie zranienia tej kobiety, które wprowadziły ją w to małżeństwo i nie pozwalają jej z niego odejść.
Jak widze jesteś radykalną w wypowiedziach i osądach osobą ale na tym świecie są tez osoby, które nie radzą sobie tak dobrze. I co, odstrzelić je?
Mam wrażenie, że to, że trochę naciągasz swoje potrzeby ze wzgledu na męża powoduje, że jesteś bardzo wymagająca dla innych, przyzwalasz w swojej głowe na sytuacje...karygodne, pisząc, że gościu nie gwałci zony.