..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ika

Aha i jeszcze:

fresita

te opowieści o okolicznościach poczęcia/dorastania sa całkiem fajne Wesoly

ja niezmiennie sie wzruszam, jak mama i ciocia, która w ten dzień do nas przyjechała opowiadała, jak tato latał jak wariat po całym podwórku, wieszał pieluchy i krzyczał do Matki Boskiej płacząc ze szczęścia, że mu najpiękniej ustroiła to podwórko tymi pieluszkami Wesoly

ja byłam dzieckiem oczekiwany przez 8 lat, mila jest świadomość, że poczęli mnie z wielkiej miłości Mruga

fiamma75

mi to by nie przeszkadzało
gdybym teoretycznie poczeła się w wyniku IV, to by tylko znaczyło, że bardzo mnie chcieli.
Lepsze takie poczucie niż myśl, że np. miało mnie nie być, bo rodzice nie chceli mieć już dzieci, bo coś tam innego...

Zresztą to takie sztuczne gdybanie...

Aglaia

ika

Może i gdybanie, ale ja tak czuję. Na pewno nie doświadczę tego i nie powiem jakie są moje uczucia, wiadomo, że mogę tylko gdybać.

Jeśli chodzi o wpadkę rodziców, to przeżyłabym ją lepiej niż IV. Jestem negatywnie nastawiona do IV i koniec. Wpadka może się zdarzyć, nawet jak ktoś już dzieci nie planuje, ale jak dziecko jest przyjęte z miłością, to nie ma to znaczenia. Moi teściowie też wpadli z moim 10letnim szwagrem i co z tego skoro teraz jest oczkiem w głowie i ukochanym synkiem. Mój tato też był z wpadki z tego co babcia opowiadała, dziadek go nawet nie chciał jak się dowiedział o ciąży, nawet chciał, żeby się babcia go pozbyła Shocked

, oboje już byli starsi, ale co z tego, jak wujkowie starsi od taty później zawsze mieli pod górkę, zawsze im się obrywało za wszystko, a tato był rozpieszczany przez dziadka do granic możliwości, był jego najukochańszym synem i na każdym kroku to okazywał, a wszystkie przewinienia zawsze były mu darowane.

kukułka

[quote="ika"]
Jeśli chodzi o wpadkę rodziców, to przeżyłabym ją lepiej niż IV. Jestem negatywnie nastawiona do IV i koniec. Wpadka może się zdarzyć, nawet jak ktoś już dzieci nie planuje, ale jak dziecko jest przyjęte z miłością, to nie ma to znaczenia. [/quote]
dokladnie tak samo mysle

fiamma75

ika

Jeśli nie byłoby przyjęte z miłością, to nie ma co porównywać, bo dowiadywałoby się o tym na każdym kroku. Jeśli rodzice nie kochaliby tego dziecka to by mu okazywali niechęć przez całe życie, więc nie ma tu o czym mówić. Mówimy o sytuacji, w której żyje sobie człowiek w błogiej nieświadomości i nagle pstryk - dowiaduje się, że począł się przez IV, lub jest z wpadki.
Jeśli z IV - mnie by to bardzo zabolało, pomimo, że rodzice mnie kochali i chcieli tak bardzo, to było by to okropne uczucie JAK DLA MNIE
jeśli z wpadki - tak jak byłam wychowywana do tej pory, nie przejęłabym się tym bardzo i nie zaprzątała tym głowy, a nawet byłoby to tematem żartów, bo miałam szczęśliwe dzieciństwo i byłam otoczona miłością, co znaczy, że mimo iż mnie nie planowali, przyjęli i pokochali mnie mimo wszystko
jeśli z wpadki i by nie przyjęli z miłością, to ich zachowanie w stosunku do mnie już wcześniej by mnie zastanowiło, więc nie ma co porównywać, jak bym się czuła, to chyba oczywiste.

mamma

ja jestem z wpadki rodziców przed ślubem, wiem o tym od bardzo dawna i nigdy z tego powodu nie czułam się gorsza czy coś podobnego, może jakby mnie rodzice traktowali gorzej jak rodzeństwo to byłoby inaczej ale tak to nie miało to w jaki sposób się poczęłam, dla mnie żadnego znaczenia, nawet nie przyszło mi do głowy się nad tym zastanawiać. Jak bym była z IV to pewnie myślałabym tak samo, w sumie tak, czy tak poczęłam się niezgodnie z nauką KK Wesoly

jestem przeciw IV ale nie uważam żeby takie dzieci były gorsze i jeśli tak się czują to powód tego jest na pewno inny.

Aniąt

moja kolezamka poczeta przed slubem bardzo przezywala klotnie rodzicow, uwazala, ze przez nia sie pobrali i byli nieszczesliwi

strzyga

ja byłam z wpadki małżeńskiej. mama przeze mnie rozwodu nie dostała

musiała czekać aż się urodzę.

ika, myślę, że wypowiadanie się na zasadzie 'co by było, gdyby było' w tej kwestii nie ma racji bytu. Nie będąc w takiej sytuacji podchodzi się z zupełnie innej strony.

ika

Już pisałam, że tylko tyko takie MOJE gdybanie i MOJA opinia. Nie musicie się z nią zgadzać. Zaczęło się od tego, że napisałam, że mogę zrozumieć te dzieci, które się tak czują, a dopiero później rozmowa rozwinęła się na gdybanie. Jedynie wyraziłam swoją opinię i tyle.

fiamma75

a w ogóle jaki jest sens tego gdybania?

kukułka

empatia. W stosunku do tak poczętych dzieci. To jest inne oblicze tego co Kościół mówi o prawie każdej jednostki do poczęcia się we współżyciu męża i żony.osobiście jestem przeciwna iv nie tylko ze względu na własne przekonania moralne ale właśnie na te prawa każdej osoby.