..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

okoani

ciekawy artykuł: [link widoczny dla zalogowanych]

buba

Aglaia

[link widoczny dla zalogowanych]

kukułka

[link widoczny dla zalogowanych]

Kryśka

Faktycznie niefajnie się dowiedzieć, że rodzice nie są naszymi rodzicami w sensie genetycznym. Mad

Tytul jednak przeklamuje, bo nie dotyczy osób poczętych w klasycznym in vitro. Ciekawa jestem, czy i po co trzeba informować dzieci w jaki sposób zostały poczęte. I jak się poczują te poczęte po pijaku, czy pod dyskoteką w remizie? Ja nie wiem, gdzie i jakich okolicznościach mnie rodzice "zmajstrowali". Nigdy mi o tym nie opowiadali i chyba nei chciałabym wiedzieć.

Olenkita

ika

Zawsze znajdzie się ktoś "życzliwy", kto dziecko wcześniej czy później uświadomi, że było poczęte In vitro.
Wydaje mi się, że miło jest wiedzieć jak się było poczętym, jeśli historia ta jest wesoła, albo zostało się poczętym z miłości rodziców, a nie przez wpadkę. Mnie np. rodzice zmajstrowali, jak tato uciekł z wojska do mamy na jedną noc, bo tak tęsknili za sobą, a później siedział w areszcie wojskowym przez to

Ja lubię jak rodzice opowiadają nam jak to było z naszym poczęciem i moje rodzeństwo kiedy i w jakich okolicznościach się poczęło też wiem. Teściowa mi zawsze opowiada, jak poczęli mojego męża, jak byli już po zaręczynach i szli właśnie na nauki przedmałżeńskie

Maria

Mnie uderza, ze ci ludzie maja moze jakies w ogole inne problemy ze soba - wkrecili sobie nie wiem co, bo przy in vitro rodzice chca i kochaja a co maja powiedziec dzieci z domu dziecka, odrzucone, podrzutki, zmajstrowane w remizie czy podczas pijackiej sesji meza?

I zreszta jak mozna powiedziec o czlowieku, ze jest EFEKTEM czegos tam...in vitro duszy nie daje, daje ja Bog a dla katolikow chyba to sie najbardziej liczy, nie jak powstalo cialo. Skoro czlowiek juz powstal, to jest tak samo kochanym dzieckiem bozym a nie EFEKTEM procedury. To nie jest glos w dyskusji za czy przeciw - to stwierdzenie faktu - czlowiek jest - nalezy mu sie najwiekszy szacunek, Bog dal mu dusze, Bog go kocha. To moze im trzeba uswiadomic.

kukułka

[quote="ola"] Ja nie wiem, gdzie i jakich okolicznościach mnie rodzice "zmajstrowali". Nigdy mi o tym nie opowiadali i chyba nei chciałabym wiedzieć.[/quote]mnie moi (choc za wylewni nie są), mowili (oczywiscie bez nie wiadomo jakich szczegolow czy dat), wiem, ile sie o mnie starali i tam takie
jakos nigdy nie przyszlo mi do glowy, ze nie chcialabym o tym wiedziec
mysle, ze swoim, jak beda dorosle, tez powiemy, ale tez bez nie wiadomo jakich szczegolow "technicznych"

Olenkita

ika

No dobrze, ale zawsze można powiedzieć: " a co dopiero mają powiedzieć ci co mają gorzej"
Każdy z nas ma problemy i każdego jego WŁASNY problem bardziej dotyka i przeżywa to. Nikt zmartwiony, nie myśli o tym, że na świecie ileś tam ludzi jest w gorszej sytuacji, albo mógłbym mieszkać na ulicy i nie mieć co jeść, a nawet jak tak pomyśli, to i tak przeżywa dalej swój problem.
Ja rozumiem co czują Ci ludzie, nie chciałabym być dzieckiem poczętym z in vitro, nie chciałabym nawet, począć się w wyniku "wpadki" rodziców, nawet jeżeli byliby już małżeństwem a nie wzięli ślub tylko przeze mnie. Tak to czuję się kochana i chciana i wiem, że o mnie marzyli. Dzieci poczęte in vitro - owszem są chciane i kochane, ale ponad wszystko, nawet kosztem zdrowia fizycznego, psychicznego. Ja bym się na to nie zdecydowała, a jeśli np. dzisiaj rodzice powiedzieli by mnie, że jestem poczęta in vitro i to spermą dawcy, to bym się kompletnie załamała...i przestała im ufać.

kukułka

[quote="ika"]Zawsze znajdzie się ktoś "życzliwy", kto dziecko wcześniej czy później uświadomi, że było poczęte In vitro.
[/quote]
mysle ze to rzeczywscie moze byc bardzo prawdopodobne

Aglaia

Podobno 1/3 dzieci nie jest wychowywana przez biologicznych ojców jak wtedy Ci biedni ludzie się czują...

I jak w takim razie czują się ludzie adoptowani gdzie rodzice brak genetycznego pokrewieństwa...

Problem nie wynika chyba z braku porewieństwa genetycznego tylko leży gdzieś głębiej.

Poza tym tak jak już dziewczyny zauważyły tytuł jest nieco przekłamany w stosunku do treści...

Ciekawa debata na łamach TP

[link widoczny dla zalogowanych]

Maria

Ja nie opowiem za duzo, bo dziecko poczelo sie 'po bozemu' wiadomo, ale z duza doza wyobrazni

Nie dla uszu potomnych. Ale za to z mezem sie smiejemy po cichu.

Mi tez by wisialo jak zostalam poczeta, chyba bardziej by mnie dotknelo, ze w wyniku przemocy lub ze mama mnie zostawila...dla mnie tez najwazniejsze jest ze wyroslam w rodzinie takiej a nie innej. No ale to akurat ja, kazdy moze miec inaczej.