..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

t_a_S

No właśnie, moja siostra stara się od bodajże 4 lat, miała 2 inseminacje - ona nie ma dylematów moralnych, czy je robić, czy nie, ale niestety się nie udały.

Była ostatnio u lekarza i jedyną możliwością jest in-vitro ze względu na bardzo złe wyniki nasienia męża, które na dodatek się jakby pogarszają.

Normalnie nie wiem, co mam jej powiedzieć, bo pocieszenie typu masz dopiero 25 lat, to dla mnie jest co najmniej nie na miejscu, wiek przecież nie ma tu nic do rzeczy.

Współczuję jej, ale nie wiem, jak jej jeszcze mogłabym pomóc, nie chciałabym, żeby się od wszystkich odsunęła, bo nikt jej nie rozumie, ja mam dziecko, siostra dwójkę i jak się spotykamy, to już teraz widzę, że jakby trzyma się na uboczu.

szarotka

bardzo współczuje siostrze, ale pomóc merytorycznie nie umiem Smutny

mk,

AnnaMaria

kukułka

bardzo wspolczuje.
mam troche osob z takimi problemami w swoim otoczeniu. i bardzo od dawna takie osoby leza mi na sercu. nie am dnia, zebym o tych moich przyjaciolach nie myslala (choc czasem oni nawet o tym nie wiedza)
i pierwsze co mi sie nasuwa, to zeby sie nie dziwic izolacji tej osoby i nie zmuszac jej na sile do wyjscia ze skorupy. znam osoby, ktore izoluja sie od innych nie ze wzgledu na ich zachowanie, tylko po prostu na to, ze ktoś ma dzieci i sam widok dziecka czy kobiety w ciazy jest dla nich bardzo przykry. Trzeba to uszanowac i nie pytac, nie prosic o przelamanie sie itd. w miare mozliwosci nie prosic tez takiej osoby o zaopiekowanie sie dzieckiem, nawet jesli to siostra. zapewne nie odmowi, ale bedzie to przezywac i bedzie jej przykro (o ile przykro jest tu w ogole dobrym slowem) warto tez nie epatowac zdjeciami swojje pociechy, no chyba ze wyraznie taka osoba SAMA poprosi o ich pokazanie.
i jeszcze bardzo wazne - nie pytac: a badaliscie to, a byliscie u lekarza X, bo ja znam takiego i takiego itd itp. to podobno niepomiernie irytuje ( w co jestem sklonna uwierzyc, bo jak mnie urodzilo sie dziecko z pewna wrodzona wada, to jak wkolo mnei wszyscy blizsi i dalsi zasypywali pytaniami i dobrymi radami, gdzie i do kogo isc z tym problemem, to szalu mozna bylo dostac), tak wiec u bezdzietnych chyba jets podobny mechanizm.
uff, tyle moge podpowiedziec po kontaktach z kilkoma osobami, ktore to przechodza.
i tak naprawde nie tyle chodzi o to, zeby rozmawiac, ile byc. i tyle albo az tyle.
no i modlic sie oczywiscie.

novva

A ja bym Ci poradziła poczytać trochę fora dotyczące niepłodności - zorientujesz się, na co uważać, czego NIE mówić i co szczególnie boli. Przede wszystkim bądź sobą. Kukułka już wiele słusznych rzeczy napisała.

Trulek

przepraszam 2 razy wysłało mi to samo...

Trulek

Edwarda

A mi się skasowało co było po cytacie i nie wiem czemu Shocked

Więc jeszcze raz.

t_a_S

Ja siostry nie potępiam, myślę nawet, że jakbym była na jej miejscu postąpiłabym podobnie, na razie jeszcze szuka lekarzy i będzie próbowała namówić męża na wizytę u androloga, może znajdą przyczynę takich złych parametrów.

Nawet delikatnie nie wiem, jak poruszyć stanowisko KK i tak jest jej ciężko, a jeszcze miałabym powiedzieć, że nie powinna niejako walczyć o dziecko, tylko poddać się woli Bożej.

novva

Pewnie i tak nie da się uniknąć problemów ze wzajemnym zrozumieniem i zranień, nawet jeśli wypadnie to niechcący. Więc jeszcze dorzucę:
- umieć szczerze powiedzieć, że nie do końca się udaje w ich sytuację wczuć, ale że się staramy to zrobić;
- i umieć przeprosić, jeśli się już coś głupiego palnęło.

t_a_S

Siostra zadecydowała, że podjedzie do invitro, wiem, że KK tego nie popiera, ale nie
czuję się na siłach, żeby ją umoralniać, bo wiem, że prawdopodobnie zrobiłabym to samo.

Moja mama powiedziała jej, że powinna zaakceptować to, że nie będzie miała dzieci i że to grzech, a druga siostra dorzuciła, że ksiądz jej dziecka nie ochrzci i nigdy nie będzie mogła przystąpić do Komunii, to naprawdę tak jest? Nie oceniam ich wypowiedzi, bo czasami najpierw mówią, później myślą.

Widzę jak się strasznie z tym gryzie i jak jej ciężko, więc zgodnie z radami po prostu jej słucham.

kukułka

teksty mamy i drugiej siostry są... nie na miejscu to za mało powiedziane.
mysle, zę kazdy wie, co mowi KK/ i ze "fajnie" sie umoralnia, gdy się samemu nei było w takiej sytuacji
ja, gdybym nie mogla miec choc jednego dziecka, pewnie bym sie zdecydowala na IV, tak mysle

Mag_dre

Matko, troszkę za ostro matka i siostra powiedziały- takie moje zdanie- a tak na marginesie to skąd ksiądz będzie wiedział, ze to dziecko jest dzięki invitro- One mu powiedzą? Ja nie wiem jakbym postąpiła gdybym miała tylko taka możliwość zajścia w ciążę.

Gagusia

W głowie się nie mieści, że można coś takiego powiedzieć

Mnie osobiście wzrusza czasem do łez, jak są witane w pierwszych sekundach życia dzieci z in vitro przez swoich rodziców... Jaką radość sprawiają. Myślę, że ktoś komu poczęcie własnego dziecka przyszło bez trudu, nigdy tego nie zrozumie Confused