..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

bakteria

Wiesz, pytam, bo bałam się, że może do decyzji jeszcze strasznie daleko itp., to wtedy radziłabym rzucić w cholerę to mieszkanie i jednak szukać czegoś innego.
Cóż, taki wykup to jednak wielka szansa na mieszkanie własnościowe. Może warto zagryźć zęby? Mam nadzieję, że Twój szwagier jako zapewne główny najemca, wykupując mieszkanie za darowiznę od Was (bo pewnie tak będzie), uczyni potem brata współwłaścicielem albo właścicielem? Wiesz, mówię o takich prawnych aspektach, żeby faktycznie potem jakoś rozwiązać ten problem.
Trudna sprawa w kontekście tego bliskiego wykupu.
Oczywiście nie wiem, gdzie mieszkasz, jakie to mieszkanie itp., ale 10% to jest niezła szansa. Trochę niesprawiedliwa dla reszty ludności, ale to już inna baja Mruga

hebanowe noce

bakteria

oczywiście, mieszkania są zwykle dla osób ubogich i to jest szczytny cel, jak najbardziej się zgadzam.
Moja ulica to jednak same kamienice komunalne aż do naszych bloków i część z nich naprawdę jest przeciwieństwem tego, co piszesz. Duże rodziny w domkach z ogródkami, 6 dzieci, rodzice bez pracy, ale z masą dodatków. Nie zazdroszczę im, ale oni naprawdę mają życie jak w Madrycie, a są – przepraszam – nierobami. A wiem, co mówię, całe lato ich mogłam obserwować z balkonu i nie mogłam wyjść z podziwu, że państwo ich utrzymuje.
W takim przypadku wykup mieszkania, choćby w złym stanie, za np. 15 tys. zł jest moim zdaniem jawną niesprawiedliwością wobec np. osób z bloku obok, małżeństwa z 2 dzieci w małym mieszkanku, oboje harują, kredyt na 30 lat.
O to mi chodziło, nie o przykład Alessandry czy osób, które mieszkania komunalnego potrzebuja

hebanowe noce

Takie nagięcia zawsze będą... u mnie w kamienicy też różnie to wyglądało - jedno mieszkanie pokój dosłownie kilka metrów ze ślepą kuchnią zajmowało małżeństwo z 4 dzieci i żadne z nich nie pracowało, bo dostawali pieniądze z opieki społecznej, które przepijali i tak. Teraz mieszka tam to samo małżeństwo z 3 swoich dzieci, z czego najstarsze ma jeszcze 3 swoich i wszyscy się tam gnieżdżą. Tak czy siak, mimo że tak bimbają, to i tak nie mają luksusów.

Nawet podpięcie wody te 15 lat temu to był problem, bo zgodzić i wziąć udział musieli wszyscy sąsiedzi, a nie każdy mógł i chciał.

Te mieszkania do wykupienia nie są drogie, ale i tak dużo osób ich jednak nie wykupuje. Niby 15-20 tys a jednak...

U mnie komunalne mieszkania to te stare w przedwojennych kamienicach i przypominają slumsy.

Alessandra

Gdybyśmy mieli inną możliwość, to nawet byśmy tego mieszkania nie chcieli wykupić, bo luksusów tu nie ma. Jednak nie ma innej możliwości, żebyśmy z mężem poszli na swoje. Jakby nie było to trzeba brać w pewien sposób pod uwagę brata męża. I dlatego wykup jest jedynym rozwiązaniem tej koszmarnej sytuacji.

Ne jedno mieszkanie to może i by się jeszcze jakoś uzbierało pieniądze, można wziąć kredyt, ale gorzej, gdy trzeba w jednym czasie kupić dwa mieszkania.

hebanowe noce

Tylko pytanie, czy można kupić mieszkanie komunalne przykładowo za 20 tysięcy i sprzedać je za 200 tys. Wydaje mi się, że musi być gdzieś kruczek, ale może znajdzie się tutaj jakiś prawnik, który zna się na tym i pomoże.

Alessandra

Hebanowe noce, z tego co się orientuję, to można z tym, że ... za pieniądze ze sprzedaży kupisz inne mieszkanie. Musiałabym dopytać męża, ale wydaje mi się, że tak to tłumaczył...

hebanowe noce

Alessandra, jest jeszcze drugi aspekt sprawy. Mianowicie, jaką pewność macie, że brat męża zdoła utrzymać wkupione mieszkanie (rozumiem, że właścicielami kawalerki bylibyście wy, ale on by tam mógł dożywotnio mieszkać)? Być może nie mam racji, ale w tych własnościowych w blokach też są czynsze. Nigdy nie mieszkałam w bloku to nie mam pewności, ale słyszałam, że te czynsze wcale nie są jakieś małe w stosunku do tego, co musicie zapłacić za mieszkanie w komunalnym co miesiąc. Może dojść do tego, że będziecie spłacać kredyt za swoje mieszkanie i jeszcze czynsz za to, które wykupiliście dla brata i będzie jeszcze gorzej, gdy stwierdzi, że może raz zapłacić czynsz a raz nie, bo w końcu jesteście rodziną.

Beznadziejna sytuacja. A co brat na ten pomysł wykupienia kawalerki dla niego? W sumie to komunalne mieszkanie należy mu się tak samo jak i wam i rozumiem, że nie można go wykluczyć i zostawić na pastwę losu.

Alessandra

Pewności nie mamy, ale będziemy na swoim.
On pracuje, więc jeśli mój mąż co miesiąc 'przypilnuje go' i usiądzie z nim do zrobienia rachunków - dopilnowanie go żeby zrobił przelewy za opłaty, to myślę, że będzie dobrze. Ważne, żeby robić to zaraz po jego wypłacie, bo im dłużej to się odkłada, to potem on roztrwania swoje pieniądze i nie przejmuje się, że wyda na piwo, a potem nie będzie miał na opłaty.

Do tej pory niby rachunki dzieliliśmy na pół, my opłacaliśmy część, a resztę brat. Jednak trochę to szwankowało, bo mąż umawiał się z nim, że ma opłacić np. za prąd i telefon, on mówił, że zapłacił, a po jakimś czasie przychodziło wezwanie do zapłaty. Teraz mąż wziął się na sposób i brat robi przy nim przelewy, pokazuje potwierdzenia i już.

Jak będzie w swoim mieszkaniu, to nie będzie miał wyjścia. Najpierw opłaty, a potem jego przyjemności i rozrywki. Cóż takie jest życie i on też musi o tym wiedzieć.

A poza tym to raczej nie zgodzę się na to, że to my z mężem będziemy właścicielami kawalerki. Kawalerka będzie jego, my będziemy mieć swoje mieszkanie. I to chyba jest najlepsze wyjście. Z resztą gdy uda się sprzedać to mieszkanie, to pieniądze ze sprzedaży podzieli się na pół. Jemu się coś kupi i druga połowa dla nas. Myślę, że gdyby kawalerka w której on będzie mieszkał byłaby na nas, to nie miałby poczucia, że musi za coś zapłacić, bo skoro to nie jego... a tak jakieś prawne konsekwencje ewentualnego zadłużenia chyba zmieniają trochę spojrzenie.

bakteria

Możecie sprzedać wykupione mieszkanie, ale w ciągu 12 miesięcy od sprzedaży musicie kupić jakieś inne - "zaspokoić własną potrzebę mieszkaniową" (art. 68 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami)

oby Wam się udało to wszystko przeprowadzić zgodnie z zamysłem. Bo jednak sprzedać mieszkanie w budynku komunalnym (tzn. gdy część mieszkań jest wciąż komunalna) jest bardzo trudno, musicie się z tym liczyć. Może być tak, że jeszcze długo będziecie musieli mieszkać z bratem w tym mieszkaniu, nawet po wykupieniu.

Alessandra

Znów się o to pokłóciliśmy, mąż ma do mnie o to wszystko pretensje, że ja wymagam od niego rzeczy niemożliwych, a ja chciałam tylko, żeby porozmawiał ze swoim bratem o tym, że jednak z tym jego (nie)dbaniem o higienę jest problem, że nam to przeszkadza. Boli mnie to, że tak naprawdę to ta kwestia jest chyba jedynym powodem przez który jest tak źle między nami. W innych kwestiach zawsze potrafiliśmy się dogadać, a tu nie. Mąż traktuje mnie jak wroga, zarzuca mi, że mam wygórowane wymagania i że oczekuję od niego rzeczy niemożliwych - - że on zmieni swojego brata. A ja nie oczekuję wcale tego od niego. Chciałam jedynie, żeby z nim znów porozmawiał, ale on mówi, że to dla niego też nie jest łatwe, a ja naciskam, itp... Staram się też i jego zrozumieć, ale mi też jest trudno w tym wszystkim, tym bardziej jak widzę, że odsuwamy się od siebie z tego powodu. Nie wiem jak mamy między sobą dojść do porozumienia, żeby ta przykra sprawa nas nie dzieliła? Jak mamy siebie rozumieć, gdy każde z nas inaczej przeżywa tę sytuację? Czy wogóle to możliwe? Czuję, że sprawy zaszły tak daleko, że już nawet nie potrafimy o tym rozmawiać, bo wszystkie próby kończą się kłótnią i żalem do siebie nawzajem. I przytłacza mnie myśl, że to dopiero kilka tygodni po ślubie, a tu taki problem chyba ponad nasze siły Smutny

jak z tego wyjść? jak sobie z tym poradzić, żeby życie znów było spokojne i normalne?

Czuję, że już sobie z tym nie radzę, że potrzebuję w tym jakiegoś wsparcia.

Rodzicom nie chcę nic mówić, bo po co mają się martwić, z resztą nawet nie mieszkają w tym samym mieście. Koleżankom nie chcę też o niczym opowiadać, jakoś głupio mi i niezręcznie żalić się na to, że chyba nie jesteśmy oboje szczęśliwi, a to dopiero kilka tygodni od ślubu.
Nie wiem, łudzę się, że może jutro będzie lepiej...

strzyga

szczerze mówiąc jak mimo rozmów nic się nie zmienia to nie widzę sensu rozmawiać i się w efekcie kłócić...

jeśli miałabym mieszkać w takich warunkach to raczej zastanowiłabym się nad opcją sprzątania całego mieszkania. jak się przeleci dodatkowy pokój odkurzaczem i mopem to nie powinno śmierdzieć. Odnośnie osoby brata - nie zmieni się jego nie mycia się, ale w mieszkaniu przy wejściu nie będzie jechało, jak się zamknie drzwi jego pokoju.

Karafka

to sama powiedz szwagrowi i nie licz na meza

minnesota

myślę sobie że takie cackanie się jak z jajkiem to trochę brak szacunku do tego brata i krzywdzenie go takim traktowaniem,

powinno być oczywiste, że żona jest na pierwszym miejscu, a tu przez tę niepełnosprawność brata wszystko się pokręciło - tylko pytanie, na ile faktycznie on sobie nie daje rady, a na ile to Twój mąż sobie nie daje rady z odpuszczeniem tego podejścia.

Edwarda