..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Jadzia

Nie, Tato, broń Boże nie o to mi chodziło!!! Absolutnie nie łączę seksu tylko z cielesnością, jest dla mnie czymś bardzo pozytywnym. I oczywiście zgadzam się, że jest ważny w małżenstwie. Wolność rozumiem jako pewien dystans do seksu, tzn. że właśnie nie jest on dla mnie zaspokojaniem popędu, tylko czymś także duchowym. Inaczej - na początku chyba wszyscy przeżywają pociąg fizyczny jako pragnienie cielesne, czasem (np. w okresie dojrzewania) może to prowadzić nawet do wrażenia bólu cielesnego. I niektórzy zostają na poziomie zaspokajania (nie lubię tego słowa). a bardzo długo zajmuje dojrzewanie do wolności, tzn. traktowania seksu nie jako czegoś, co ma mnie zaspokoić, jak zaspokaja się głód czy pragnienie. Tzn. np. jeśli nie spotkam odpowiedniej osoby w życiu lub tez celowo wybiorę samotność (niekoniecznie idąc do zakonu) moja wolność polega na tym, że potrafię szczęśliwie i mądrze żyć bez seksu. Ktoś mi kiedyś powiedział, że po tym poznaje się dobrego kapłana - jeśli w piękny sposób mówi o małżeństwie i seksualności, to znaczy, ze sam sobie dobrze poradził z własną seksualnością, czyli nie przeżywa frustracji. Podobnie w małżeństwie wolnośc to normalne funkcjonowanie, głębokość przeżyć i miłości i wtedy, gdy seks jest i wtedy, gdy z różnych przyczyn nie ma. Myślę, ze taka wolność jest straszliwie trudna, a w małzeństwie zwł. bo obie strony muszą zgadzać się w wyznawanych poglądach, rozumieć w sferze duchowej. No i taka wolność jest jeszcze trudniejsza bez doświadczenia Boga (zwł. w naszej kulturze, bo w kulturach wschodnich może to inaczej wygląda). Strasznie trudno o tym pisać, wyrazić to... No i mam wrażenie, czytając wiele postów na tym forum, że właśnie często ludziom brakuje tej wolności i to niestety rodzi ogromne frustracje. Nie wierzę, żeby to nie przeszkadzało w normalnym funkcjonowaniu.[/b]

Niania

tato .. hehe po raz 1 w pełni się z Tobą zgadzam

Jadziu... co innego jest brak seksu (wolność od niego jak mówisz) w zakonie, kapłaństwie czy po prostu jeszcze panieństwie, partnerstwie, narzeczeństwie .. a co innego w małżeństwie. Otuż w 1 przypadkach masz się wyzwalać od seksu i poza nim znajdywać ową WOLNOŚĆ. W małżeństwie masz znajdywać WOLNOŚĆ W SEKSIE a nie poza nim!
Dawno dawno temu.... mnisi mówili małżonką by z seksu rezygnowli tylko wtedy gdy odają się modlitwom i to ma nie trwać długo - dla dobra małżeństwa --- to ich rady. Więc seks jest wolnością. dobry seks - który jest miłością i wyrażeniem siebie dla drugiej osoby.

tato

fiamma75

Też się zgadzam z tatą, zresztą pięknie to ujął w obu postach.

Seks w małżestwie jest z jednej strony darem Bożym dla małżonków (proponujesz więc uwalniać się od darów Bożych?) a z drugiej należy do sfery tzw. powinności małżeńskich Yellow_Light_Colorz_PDT_02

, więc i z tej strony nie wypada z niego rezygnować Mr. Green

Miłość małżeńska jest nierozerwalnie związana z seksem - chcesz tego czy nie.

Jadziu chyba wierzysz w mit typowy dla NPR, że wstrzemięźliwość w małżeństwie przynosi dobre owoce i jest łatwa. Otóż chyba nie znajdziesz tutaj (może na forum LMM tak) osoby, która Ci powie, że tak jest, raczej usłyszysz, że jest to krzyż i trud, a przedłużająca się wstrzemięźliwość na negatywny wpływ nawet na najlepsze kochające się zgodne małżeństwo. Powiedzą Ci to osoby, które nie są w żaden sposób uzależnione od seksu, tylko żyją dłużej czy krócej w małżeństwie.

Z doświadczenia - kocham męża, a on mnie, jest nam dobrze razem we wszystkich sferach, ale bardzo nam brakuje możliwości seksu. Czy kochamy się mniej, bo nam tego brakuje? Nie Uwaga

I mimo tej miłości to wcale nie jest normalne funkcjonowanie.

Tomek

Ja mam wrażenie, że Jadzia gdy mówi o wolności od seksu, chodzi o podporządkowanie 'ciała' 'rozumowi'. Inaczej mówiąc, człowiekiem 'wolnym od seksu' byłby ktoś kto kocha się bo chce a nie dlatego, że musi. Gdy zaś chce a nie może, rozumie to i o ile jest taka konieczność (np. II faza) akceptuje brak seksu jako coś naturalnego.
Jadziu, czy dobrze Cię zrozumiałem?

tato

Jadzia

juka

ja się zgadzam z fiammą. Jadzia, oczywiście że seks nie jest konieczny do życia, ba, jeśli jest ku temu poważny powód - choroba, starość, rozstanie, to i miłość małżeńska się bez niego obędzie. i nie będzie mniejsza (mówię o sobie). nie sądzę, tato, że w małżeństwie człowiek musi się kochać... ale rzecz w tym, że dzięki współżyciu ta miłość, więź, jest jeszcze lepsza, większa, bogatsza.
dla mnie to właśnie oznacza wolność - nie musieć, ale chcieć bliskości seksualnej.

talitha

Ja zaś zgadzam się całkowicie z tatą. Sytuacja w której seksu w małżeństwie nie ma nie jest normalna - w każdym razie powinien istniec powazny powód, który by ten brak usprawiedliwiał - choroba, starość, zagrożona ciąża. Jesli ktoś nie chce bliskości seksualnej - nie powinien wstępować w związek małżeński.

"Mąz niech oddaje powinność żonie, podobnie też żona mężowi. Żona nie rozporządza własnym ciałem, lecz jej mąż; podobnie też i mąż nie rozporządza własnym ciałem, ale żona. Nie unikajcie jedno drugiego, chyba,że na pewien czas, za obopólną zgodą, by oddać się modlitwie; potem znów wróćcie do siebie"

milgosia

Ja sie generalnie zgadzam z juką i z tym, co napisala o więzi i współzyciu i wolności.

talitha

Milgosia, ale gdy nadchodzi pora udać się do pracy to małżonkowie najczęściej się do niej zbierają, choćby akurat nie wiem jak siebie pragnęli, a nie machają ręką na obowiązki oddając się radośnie łóżkowym uciechom.
Z drugiej strony nie wyobrażam sobie zakonu w którym nie ma codziennej modlitwy, w którym nie ma modlitwy przez całe miesiące. Wg mnie taki zakon zejdzie na manowce...

milgosia

Widzę, że źle mnie zrozumiałaś. Nie chodzi o całkowitą rezygnację, chodzi o zdrowy dystans, czyli o to, aby kierować się zdrowym rozsądkiem w kwestii tak i modlitwy, jak i współżycia. Czasami po prostu "bardziej chrześcijańskie" jest pójść komuś pomóc, zamiast modlić się w tym czasie. I w drugą stronę, nie można pomagać innym, jeżeli się "nie ładuje akumulatorów" na modlitwie. Po to m.in. każdy kapłan, obok zalecenia spowiadania innych oraz udzielania im wszelkiej pomocy duchowej, ma obowiązek odbycia przynajmniej raz w roku rekolekcji zamkniętych, właśnie po to, aby się "podładować" duchowo. A z drugiej strony trudno wyobrazić sobie kapłana, który tylko modli się, nie służąc innym. Są co prawda zakony kontemplacyjne, ale nawet i one służą ludziom, bo omadlają ich sprawy. A czasu przeznaczonego na pracę nie mogą / nie wolno im zaniedbywać, modląc się zamiast niej na przykład.

Mam nadzieję,ze teraz jest jaśniej.

Widzę, że dyskusja trochę skręciła w innym kierunku. Więc się wyłączam.

kajanna

Akurat jeśli chodzi o zbaczanie z tematu, to robimy to nałogowo, więc nie masz się czym przejmować. Very Happy

talitha

Milgosiu, sądze, że dobrze Cię zrozumiałam, tyle, że nie mam daru "wymowy gładkiej", a pisze na dodatek pędrakami skaczącymi po głowie i w warunkach walki o komputer, więc bez zastanowienia i dbałości o precyzję i dlatego niejasno to brzmi. Mea culpa. Nie pierwszy raz. Nauczka, ze chyba raczej powinnam zamilknąć...