..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ika

Ok, wiem, że ja i mój mąż, a życie susy to dwa inne światy, inny wiek, ale chodziło mi o to, żeby pokazać susie, że nie zawsze trzeba tak wszystko skrupulatnie planować co do dnia i godziny, tego się nauczyłam. Nic co nam w czasie trwania naszego związku przytrafiło, nie było tak jak zaplanowaliśmy, nie dostałam się na studia tam gdzie chciałam, a nawet poszłam na ostateczną opcję, której w ogóle prawie nie brałam pod uwagę, o ślubie już pisałam, nasze starania o dziecko widać jak wyglądają, wg. planu powinnam już rodzić na święta, bo to był czas najodpowiedniejszy, zaplanowany przez nas, a ja nawet w ciąży jeszcze nie jestem. Nic, ale to nic dosłownie nie układa się po naszej myśli, ale tak na prawdę układa się lepiej niż sami to zaplanowaliśmy. Wierzę, że z dzieckiem też tak będzie. Bóg sam ma dla nas plan, więc nie ma co tak skrupulatnie wymyślać przyszłości, życie i tak potoczy się inaczej. Moim zdaniem, susy zdania i planu co do ślubu i tak już nie zmienimy, czemu się zresztą nie dziwię, bo będąc w jej wieku, po prostu chciałabym, znaleźć kogoś, kto by mnie pokochał i chciał taką jaka jestem, bez względu na wszystko. Przecież nie są nie wiadomo jakimi leniami, facet szuka pracy, widać mu zależy. Po prostu, suso wyłącz to planowanie, snuj sobie jakieś tam marzenia, ale nie zamęczaj faceta wielkimi planami i obliczeniami w którym miesiącu, w jakim będziesz wieku, czy Cię ktoś zechce do pracy, a czy dzieci będzie 2 czy 5.

fresita

fiamma75

Mój mąż mieszkał z rodzicami do ślubu, ale.. on się nimi opiekował. Mentalnie to on był samodzielny.

fresita

to jest inna sytuacja fiammo.ja mialam na mysli 30 letnich i starszych osobnikow ktorzy dla wygody mieszkaja z rodzicami(jak w tej reklamie jakiegos banku czy kredytu Mruga

)

Cera

Mnie absolutnie nie dziwi fakt mieszkania z rodzicami singli-ale warunek jeden-z jakiego powodu taka sytuacja istnieje cały czas (bo mi dobrze-mama ugotuje, upierze i ułoży do snu, mama da pieniążki na piwko, na kolego i panienki, tataus kupi samochód)

Mój brat żenił się w wieku 29 lat, pracował, potrafił sam siebie utrzymać. Postanowił jednak, wspólnie po naradzie z rodzicami nadal u nich mieszkać z prostego, logicznego powodu. To co miał dać na czynsz w swoim mieszkaniu- odkładał na remont, dokładał się do opłat i żywienia jak każdy dorosły osobnik, umiał właczyc pralkę i zrobić sobie kanapkę. Nie jest i nie był maminsynkiem ani pasożytem a to co głupio by wydawał choć miał gdzie mieszkać (bo za modą nie biegał i na śmieszne teksty nie reagował) zainwestował razem z żonką w generalny remont nowego gniazdka a suma niezła sie uzbierała.

Smużka

Mój brat wyprowadził się dopiero w tym roku - ma 24 lata. Mówię dopiero, bo...
Pracował już na studiach - zarabiał i zarabia naprawdę nieźle.
Nie dokładał się rodzicom do niczego.
Wymagał gotowania wg jego zachcianek, wkurzał się, gdy nie miał czystych ciuchów... Wykorzystywał rodziców jak tylko mógł, a sam od siebie nie dawał nic!

susa

Ja znam naprawdę wiele osób po 30 singli, które mieszkają z rodzicami. Także znam dwie dziewczyny po 30 które do czasu wyjścia za mąż mieszkały razem z rodzicami(gdzie teraz mieszkają to nie wiem). Znam też koleżankę, która gdy znalazła dobrze płatną pracę wynajęła mieszkanie, była w nerwicy, bo nie dawała rady, gdy straciła pracę wróciła do rodziców, mówiłam jej że popełniła błąd wyprowadzając się od rodziców, tak to by miała możliwość zaoszczędzenia pieniędzy, a tak wydała wszystko na życie i zgodziła się ze mną. W pracy miałam też osobę, która wynajęła mieszkanie, ale szybko wróciła do rodziców, bo nie dawała rade z opłatami. Szkoda że usunieto z archiwum katolika, temat o mieszkaniu z rodzicami bo był takowy.

Ja marzyłam o usamodzielnieniu sie, o własnym mieszkaniu. Ale mieszkanie z rodzicami nie wynika z wygody, ale z tego że usamodzielnienie się jest poprostu nierealne. Skąd wziąć przeszło 120 tys zł na zakup kawalerki? A sytuacja na rynku pracy jest tak niepewna, że raz się ma pracę a raz jej nie ma, a zarabiając najniższą krajową (zgadzam się na nią by mieć jakolwiek pracę i zdobywać doświadczenie w zawodzie) nie da rady opłacić wszystkich rachunków za mieszkanie.
Myślałam by żeby usamodzielnić się wychodząc za mąż, opierając się na silnej dłoni mężczyzny, i w dwójkę sobie radzić, oboje byśmy się wspierali, bo tak łatwiej (za to wtedy mnie krytykowaliście). Ale biorąc pod uwagę, że w wyniku nieplanowanego poczęcia (w każdej chwili w małżeństwie może dojść do seksu) mogę stracić pracy, mąż też będzie tracił pracę i będę musiała go utrzymywać zastanawiam się czy bardziej nie dałabym sobie radę, będąc sama, bo byłabym dyspozycyjna dla pracodawcy.

buba

kukułka

susa, nie wychodz za maz

susa

kukulko, a jak dam rade sama się utrzymać? W dwójkę podobno jest łatwiej. Poza tym zżyliśmy się ze sobą.

gaga

kukułka

kukułka

susa

kukułka

o pracy napisalam wyzej, wroc do mojego poprzedniego postu - dopisalam tam co nieco\
opowodach wyjscia za maz wsyztscy tu pisali z milion razy juz. nie bede sie powtarzac
aaa, i nie kazdy musi pracowac preciez w swoim zawodzie. mam mnostwo znajomych pracujacych nie w swoim zawodzie, sami z mezem tez oprocz pracy w zawodzie (mąż ma 3 zawody, ja dwa) robimy rózne inne rzeczy. takie czasy, zreszta to fajnie rozwija
masz do wyboru - albo zarabiac grosze i pracowac na zlenie w swoim zawodze, albo pracowac w innym, a mie prace pewniejsza, lepsza finansowo. z miesiac temu moja szwagierka wroila do pracy po odchwaniu 4-letnigo dziecka. jest fizjoterapeutka, po studiach itp itd, w zawodzie praowala moe ze 3 lata, teraz pracy w zawodzie niet.
poszla wiec do sklepu na kasę - praca nie w zawodzie, ale warunki ok (nie wszedzie jest tak, z sie siedzi po 8-10h non stop przy kasie), ma prace, ma kase, a do awodu kiedys moze jeszcze wroi. twoje myslenie, susa, jest takie jak przed 30 latysi8e myslalo - pracawylacznie w zawodize i najlepiej ale zycie w jednej firmie. nei da sie tak, nei te czasy.
zreszta mysle, z takie zcasy jakie mamy to tez moze by swietna szkola pokory - jesli sie chce miec rodzine i troche grosza na nia, trzeba umiec podjac prace niekonieczni w swoim zawodzie, czasme marzenia odloyc na pozniej - tylko z tu jest kwstia, co sie bardziej kocha - wlasne marzenia i studia czy rodzine