..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

okoani

gaga - wiem, że wszystkiego od A do Z ustalić się nie da. Wszyscy to wiedzą poza susą

Ale susa zamiast zapytać narzeczonego o co Mu w ogóle chodzi już sobie wymyśla nie wiadomo co. Zresztą... coraz ciężej mi cokolwiek doradzić, bo kurczę... u Nas to wszystko (tak jak Małgorzatka napisała) wychodziło naturalnie: nie trzeba było wszystkiego wyjaśniać, bo to przecież rzeczy oczywiste. Skoro się kochamy, ufamy sobie (a przede wszystkim Bogu), kierujemy się w życiu tymi samymi wartościami, to dlaczego miałabym się obawiać wspólnego życia? Dlatego rozmowy z susą naprawdę przypominają pogawędki ze ślepym o kolorach. Gdybym ja myślała o małżeństwie z kimkolwiek głównie w perspektywie obaw i lęków, to by znaczyło, że albo jeszcze nie jestem gotowa na taki związek, albo że to nie ten mężczyzna. I mimo, że wciąż próbujemy tą prostą prawdę uświadomić susie, Ona wciąż idzie w zaparte (bo przecież lęka się też samotności). Do tego zamiast rozmawiać z narzeczonym, to 1sze co pisze do Nas na forum - ciekawe czy całe przyszłe życie będzie z Nami konsultowała (albo z kimś innym poza osobą właściwą - mężem).
Jeśli w tym stanie rzeczy oboje zdecydują się na małżeństwo, to naprawdę nie chcę wiedzieć co się tam będzie działo...

kukułka

ja mysle, ze oni jednak, o zgrozo, na malzenstwo sie zdecyduja (starch przed samotnoscia to kiepski motyw takiej decyzji, no ale susie nie przetlumaczysz), dlatego ja juz mysle wyłączyc sie z tego wątku i z problemow (wyimaginowanych, a jakże) susy, bo po slubie ona dopiero bedzie miala sto pytan do. i nas zadręczy...

Olenkita

Eeee po slubie to nie bede sie udzielac

Wiedzialy galy co braly

Ja szczerze mowiac to nie widze tego malzenstwa ale skoro susie sie nie przetlumaczy to...robta co chceta

Maria

Fakt...

Mnie kluje w tej sytuacji, ze susa ma te wymagania co do przyszlosci itd i ciagle cos a sam facet pragnie po prostu tego co kazdy inny na jego miejscu i akurat tego susa mu dac nie chce/bedzie robila problemy...On musi spelnic 150 warunkow a susa gwarancji przeciez ze z seksem sie ulozy dac nie moze - skoro ciagle pisze ze mysenie o wspolyciu jak sie juz ma dzieci to glupota.

Olenkita

No...Ale facet sam na siebie tez bicz kreci. Dala mu watek do przesledzenia, to ja zbywa, ze mu sie nie chce. Chyba sam mysli, ze po slubie bedzie inaczej, zamiata smieci pod dywan. A skoro tak, to juz ich decyzja, po slubie nikt im kola ratunkowego nie rzuci.

A wyobrazacie sobie matke z takim podejsciem? Zero wolnosci Yellow_Light_Colorz_PDT_37

Majeeczka

Moja mama kiedyś w rozmowie dała mi wyraźnie do zrozumienia, że jak się kocha i po prostu czuje, że to TEN człowiek, to nie ma sensu dzielić włosa na czworo. Owszem, trzeba się zastanowić czy oprócz uczucia to jest odpowiedni kandydat na męża, najważniejsze sprawy ustalić przed ślubem, ale nie wszystkie drobiazgi.

okoani

Majeeczka - dokładnie tak! Wpierw uczucie, a dopiero później zdroworozsądkowe rozważania. Inaczej nigdy się nie uśpi swych obaw i lęków. Ale susa musi wpierw wszystko przemyśleć i ustalić, a dopiero później być może Go pokocha...
Olenkita - mówiąc szczerze z tego co można wyczytać o narzeczonym susy, to też nie jest raczej przykładem dojrzałości i właśnie ma podejście "po ślubie jakoś to będzie".
Wydaje mi się, że ot po prostu spotkały się dwie osoby o podobnych poglądach, już niemłode, które zdały sobie sprawę z tego, że czas im ucieka i jak czegoś z tym nie zrobią to czeka ich samotność, a że się wzajemnie polubiły to czemu by się nie pobrać. Tyle że mają trochę inną wizję małżeństwa - susa pozostałaby przy przyjaźni, a jej narzeczony jest mocno zainteresowany także tą fizyczną stroną związku.

strzyga

wiesz, susa, jest taka książka w empiku "1001 pytań które warto zadać przed ślubem", kup, zadaj facetowi, będziesz wiedziała na czym stoisz i będzie spokój.

Olenkita

Trzeba jeszcze skrzetnie zanotowac odpowiedzi i niech zlozy podpis pod kazda, wrazie czego. Lepiej dmuchac na zimne, a strzezonego PB strzeze Mruga

buba

Maria

Ale podpis tylko w obecnosci ksiedza!

milunia

co tam księdza - notariusza!

Cera

I innych świadków 2.

buba

My się tak śmiejemy, no ale mnie już naprawdę ręce opadają, jak widzę kolejne wyimaginowane problemy susy.
Rozumiem, że przed małżeństwem każdy ma obawy, nie wie jak będzie wyglądało wspólne życie, no ale bez przesady.
Mówisz susa o powołaniu do małżeństwa - to jest chyba to, co sprawia, że tego się po prostu pragnie, a nie próbuje przekonać siebie, że to będzie katastrofa, udręka i wieczna walka z mężem, który będzie Cię zmuszał do "współżycia kiedy popadnie".
Zastanów się susa, czy Ty tak naprawdę kochasz tego człowieka, kiedyś chyba nie byłaś tego pewna, a to podstawa, tak jak mówi okoani: najpierw uczucie, potem rozsądek, chyba o to tu tak naprawdę chodzi, a wydaje mi się, że kompletnie tego nie czujesz.
Może się mylę i jeśli wyjdziesz za narzeczonego, to obym się myliła...