..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

ika

Susa tak mi się tylko przypomniało...kuzyn męża z żoną pobrali się po 30, on pracował, ona nie, ale dostał kredyt, kupili mieszkanie i do głowy by im nie przyszło mieszkać z rodzicami. Tamtą pracę stracił, a teraz pracuje na stacji benzynowej, ona jako sprzątaczka (czyli zarobki niskie, bo to tylko parę godzin tyg.), no i ma niewielką rentę po zmarłych rodzicach. Pomimo to jakoś sobie radzą, nie widziałam, żeby klepali biedę, żyją skromnie, ale na swoim. Do tego cały czas od 4 lat ( Smutny

) starają się o dziecko i wydają kupę kasy na lekarzy bo mają z tym problemy niestety. A o co mi chodzi, o to że jak się chce, to się da zrobić wszystko. Ale oczywiście zawsze można usiąść na przed komputerem i narzekać na forum nie robiąc nic innego.

fiamma75

Chciałabym zwrócić uwagę tak radzącym kredyt, że weszła teraz nowa rekomendacja przy której trudniej wziąć kredyt. Poza tym która z Was ma kredyt, że tak lekko go radzi osobie bez pracy?

kukułka

nikt jej nie radzi kredytu
toz ja jej caly czas radze niewychodzenie za maz (ze wzgledow innych niz materialne)

Nana

jeszcze jest trzecia możliwość. Jak nie można kupić mieszkania, a chce się mieszkać bez rodziców, za to z mężem, można pomyśleć o wynajęciu choćby kawalerki na start.

ika

Też jej nie radzę wziąć kredytu, ale też nie narzekać, że to się nie da i tak też się nie da, bo z taką postawą daleko nie zajdzie. Albo się ma samozaparcie i podejmuje decyzję, tak weźmiemy ślub, damy sobie radę mimo wszystko, możemy żyć skromnie, ale razem, albo się nie bierze ślubu i problem z głowy.

susa

Zgadzam się z fiammą że za lekko mówicie o braniu kredytu. Tak wogóle to niewypłacalne kredyty doprowadziły do ogólnoświatowego kryzysu. Byłabym więc przeciwna braniu kredytu, jak też nie podoba mi się wynajmowanie mieszkania, też nie mieszk a się wtedy na swoim. Ja preferuję oszczędzanie. Oboje mamy coś zaoszczędzonych pieniędzy, ale to nie wystarczy nam na zakup mieszkania. nie podoba mi się również myślenie na zasadzie wszystko albo nic. Dlaczego odradzać małżeństwo, gdy dwoje ludzi chce być razem, ale nie stać ich na mieszkanie? A na otrzymanie mieszkania w prezencie od rodziców na razie rodzice nie zgadzają się,rodzice z obu stron mają duże mieszkania to można by je było wymienić na mniejsze, ale się na to nie zgadzają. Natomiast moja mama zaczyna akceptować fakt, że on będzie mieszkał razem z nami.Mielibyśmy dwa pokoje. I myślę że pomoc matki w opiece nad małym dzieckiem przydałaby mi się. Nie wiem jak dałabym radę, a poza tym nie chcę skorzystać z urlopu wychowawczego, chcę wrócić do pracy.

Ania M

Mieszkanie z teściami dla młodego małżeństwa to niestety częsta droga do problemów i rozwodu. Oczywiście nie mówię, że tak jest zawsze ale dobrze jest robić wszystko co możliwe aby być samodzielnym a nie zakładać, że
- kredytu nie wezmę
- mieszkania nie wynajmę
- i na wieki wieków będę mieszać z rodzicami
-no chyba, że przepiszą czy zamienią mieszkanie.

Znam młode małżeństwo ona zarabia znacznie poniżej średniej krajowej, on ma tylko prace dorywcze, mieli możliwość mieszkania u rodziców ale wynajęli sobie maleńkie mieszkanko. Tak więc da się.

A jeśli już jest absolutna konieczność pomieszkania jakiś czas u rodziców trzeba
-zadbać by było to jak najkrócej
- robić wszystko by się usamodzielnić
- wyraźnie zaznaczyć swoją odrębność - np rodzic nie ma prawa wchodzić do Was bez pukania albo w czasie waszej nieobecności. Staracie się mieć odrębne budżety i żyć własnym życiem a nie tym co mamusia dla Was zaplanowała na dany dzień.

MI się wydaje to bardzo trudne żeby mieszkając razem, zwłaszcza dla młodego docierającego się małżeństwa zdrowo ułożyć sobie relacje. Chyba, że oboje są niezależni psychicznie od rodziców już od dawna i silni duchowo oraz wiedzą, że najważniejszy jest współmałżonek i relacja z nim

szarotka

Nasze mieszkanie z rodzicami (4 miesiące - rok temu) ma bardzo duże konsekwencje. Od tej pory jakoś próbujemy te relacje uzdrowić. Może czas przyniesie ulgę.
A w sumie wszystko było ok, każdy się starał!!!

bakteria

susa, ja też myślałam, że z teściami da się mieszkać. Byłam pełna dobrej woli, oni też. Całe szczęście, że udało nam się zamieszkać osobno, bo kilka tygodni razem pokazało nam, że byśmy się po prostu pozabijali. I nie chodzi nawet o awantury! To po prostu cicha wojna, mimo najlepszych chęci. Nawet nie bardzo umiem wytłumaczyć źródło i przebieg konfliktów, wiem tylko, że mieszkanie z rodzicami udaje się bardzo niewielu. I chyba tylko jak wszystkie charaktery się odpowiednio dobiorą. Znamy wiele małżeństw, a nawet par - nikt nie wytrzymał z rodzicami (i vice versa).
Czy Twój narzeczony w 100% chce mieszkać z Twoją mamą?

PS - a, no i z mężem otwarcie sobie powiedzieliśmy, że gdyby jednak trzeba było mieszkać z rodzicami, to po 2 miesiącach skończyłoby się na wyprowadzce do wynajętego mieszkanka. Było by bidnie (w sumie teraz też jest przeciętnie, ale wystarczająco), ale osobno i szczęśliwie. Być może też szybciutko dojdziecie do takiego wniosku, ale nie chcę krakać.

susa

Olenkita

Majeeczka

Wydaje mi sie, ze lepiej chyba wziac kredyt na nawet malenkie mieszkanko, niz wynajmowac, bo jednak w obu wypadkach wydaje sie spora kwote co miesiac, a w przypadku kredytu to mieszkanie przynajmniej jest wlasnoscia.

A co do malzenstwa, modlcie sie przede wszystkim, a jak juz podejmiecie decyzje - ja mysle ze Pan Bog pomoze. Oczywiscie nie trzeba czekac z zalozonymi rekami na manne, tylko samemu dzialac, szukac, probowac, ale ufac tez Bogu.

Nana

Majeeczka, pewnie, że lepiej kupić mieszkanie, ale nie każdy może marzyć o kredycie - o zdolności kredytowej. Więc jak się nie da, to wynająć lepiej, niż mieszkać u kogoś

Kropla

Susa zastanów się, czy Twój narzeczony będzie potrafił w mieszkaniu Twojej matki poczuć się jak mężczyzna? Czy będzie się tam czuł panem, czy tylko będzie kolejnym dzieckiem przygarniętym pod skrzydła Twojej mamy? Mężczyzna żeby spełnił sie w swoim powołaniu potrzebuje być głową rodziny. A w mieszkaniu matki to ona jest gospodynią i panią domu. I czy Ty jesteś w stanie podczas konfliktu stanąć po stronie męża, czy będziesz popierała matkę i będziesz starała się urobić swojego mężczyznę, dopasować go do zasad obowiązujących w tym domu? Bo zawsze ręczniczki w łazience były ładnie poukładane, a brudne rzeczy zawsze w koszu na pranie, a kabelków to w ogóle nie było, i tak ma pozostać? Pozbawisz się poczucia, że zaczynacie tworzyć coś nowego, coś swojego. Ten dom stworzyli Twoi rodzice i pewnie nie chcą go zmieniać.

bakteria

Olenkita, no ja też tak trochę to widzę. Dlatego m.in. napisałam "nikt nie wytrzymał z rodzicami (i vice versa)". Mnie m.in. to męczyło, że wiedziałam, że wciąż jestem jakby gościem u teściów - z szacunku do nich starałam się trzymać ich zasad, ale często było to tak sprzeczne z tym, co już było ustalone z mężem między nami przez kilka lat wspólnego mieszkania - że po prostu było nam wszystkib bardzo trudno. No i mnóstwo konfliktów innego typu Mruga