..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Ania M

to jeśłi nie jesteście w stanie w wieku 35 lat się utrzymać ani nawet opłacić czynszu i jest założenie bycia na garnuszku rodziców to nie jesteście gotowi na ślub i tyle.
A co by było gdyby rodziców nie było?

susa

Nie wiem co by było, gdyby zabrakło mi mamy. Ale taka jest sytuacja na rynku pracy, raz praca jest a raz jej nie ma, a pracodawcy często proponują najniższą krajową a za tą kwotę jest niemożliwe opłacenie wszystkich rachunków związanych z mieszkaniem, a gotowa jest wziąć taką pracę, ale to ledwo co wystarcza mi na własne potrzeby ale nie wystarczyłoby na utrzymanie mieszkania. Naprawdę nie wyobrażam sobie swojej przyszłości. Myślałam by się usamodzielnić, przez wejście w stały związek z mężczyzną, który jest silniejszy ode mnie i jest zdolny do utrzymania rodziny ale potępialiście mnie za takie podejście, że dla kasy chcę wyjść za mąż, ale to jedyne rozwiązanie by się usamodzielnić przez wejście w relację z silniejszym mężczyzną.

susa

adwersarz

nauczcie się niemieckiego , przekwalifikuj chłopa na cieśle albo operatora dźwigu i wyjedzcie z kraju. Mieszkać z teściami wierze że można ale tak do 3,4 miesięcy max i to nie na powierzchni 50m2 tylko większej. Mieszkałam już z różnymi ludźmi i nawet jak się z kimś lubisz i zgadzasz to po paru miesiącach zaczynacie się irytować nawzajem na zbyt małej przestrzeni (nie mówię tu oczywiście o związku kobieta-mężczyzna).

Cera

Cera

Z tego co czytam ani Ty ani chłopak pracy nie ,macie teraz. Ślub weźmiecie, mama upierze, posprząta może, ugotuje ZA SWOJE a Wy co? Jeszcze kiedy się pojawi dziecię zajmie się nim. Brawo! Pełna wygoda jakw hotelu normalnie!

susa

alfa

Czytałam trochę ten wątek i rozumiem Wasze racje, ale też trochę rozumiem susę.

Przecież jeśli chcą zamieszkać z jej mamą, to dlaczego mieliby tego nie zrobić? Jeśli obie strony to zaakceptują? Wielu moich znajomych mieszka np. na piętrze domu, albo w 2 pokojach u babci. Jeśli matka jest niekonfliktowa, to nie widzę różnicy w zajęciu przez nich części mieszkania. Oczywiście to wymaga wielu kompromisów, ale nie jest niemożliwym.

Zakładam, że chodzi o jakiś okres czasu, bo przecież Susa pisała, że jakieś oszczędności mają, podczas mieszkania z mamą też coś zaoszczędzą.

kukułka

susa

kukulko, to Twoje prywatne zdanie. I nie będę go słuchała tylko będę robić swoje. Np. ksiądz do którego chodzę na rozmowy i spowiedzi uważa, że my przejściowo jesteśmy bez pracy, a nie tak jak Ty sądzisz, że do małżeństwa się nie nadajemy. On rozumie realia w jakich żyjemy, a Wy mi każecie myśleć o czymś co jest niemożliwe (mam na myśli zaciągnięcie kredytu bez zdolności kredytowej)

susa

Tak poza tym uczyłam się trochę ekonomii i jestem zdania że lepiej oszczędzać niż zaciągać kredyty. Trzeba pamiętać że od kredytu trzeba spłacać też odsetki. I zastanowić się ile wynosi rata kredytu mieszkaniowego, czy jest się ją w stanie spłacić, trzeba przewidzieć co jeśli właśnie straci się pracę i nie będzie możliwa spłata kredytu. Ja preferuję oszczędzanie. Jeśli przez 5 lat mieszkając z mamą będziemy oboje odkładali każdy po 300 zł, da to sumkę o wysokości 36000 zł bez odsetek. Lącząc to z obecnymi oszczędnościami, pieniędzmi jakie dostaniemy gdy mama zamieni mieszkanie sobie na mniejsze wtedy zakup malego mieszkania byłby realny. I o wiele bardziej to realne by było niż zaciąganie kredytu na 30 lat.

susa

Bardzo fajne jest motto:
"Boże daj mi odwagę, abym mógł zmienić to co zmienić mogę, pogodę ducha, bym mógł się pogodzić z tym czego zmienić nie mogę i mądrość, bym umiał odróżnić jedno od drugiego"
Tym czego nie mogę zmienić to to, że na mieszkanie mnie nie stać. Pozostaje więc pogoda ducha i pogodzenie się z tym, że tego zmienić nie mogę. I takie działanie jakie jest możliwe. Czyli na chwilę obecną mieszkanie razem z mamą.

ika

Susa, mam pytanie inne, czy po tych załóżmy 5 latach oszczędzania, kiedy będzie Was stać na jakieś małe mieszkanko, czy będziesz w stanie zostawić mamę samą i się wyprowadzić?

adwersarz

Czy ja ci sugerowałam że od razu masz wyjeżdżać na zagraniczne wakacje

? Mielibyście czas żeby trochę zaoszczędzić i nie żyć ze świadomością czy starczy do 1. Na pewno 2-3 lata w obcym kraju takie rzucenie na głęboką wodę, z dala od rodziny, by wam dobrze zrobiło.
Co do kosztów życia to jest różnie : w mniejszym mieście taniej ale płace też mniejsze, w większym drożej ale nawet najgorsze stanowiska są lepiej płatne i jest również wiele możliwości dorobienia po godzinach.
Na żarcie trzeba przeznaczyć około 300zł na głowę, kupować w biedronce. Na ciuchach jest olbrzymia rozpiętość cenowa nie odzwierciedlająca rozpiętości jakościowej. Ja prawie 100% ciuchów mam albo z bazaru albo ze szmateksu i bardzo sobie chwale.Płace 3-5 razy mniej niż w sklepie dostając tą sama albo wyższą jakość. Dentysta na NFZ. Przy środkach czystości tak samo można kupić reklamowany szampon za kilkanaście zł małe opakowanie albo z biedronki za 5 (można tez kupić do użytku fryzjerskiego kanister 5l za 30kilka zł), wypierzesz tak samo w dosi jak i w wizirze. Na mieszkanie w dużym mieście wynajmując z kimś, jakąś drugą parą (tak jak studenci) wydacie około 900-1000zł jak poszukacie.
Wiec życie na styk mniej więcej wystarczy że każde z was będzie zarabiać 1000zł, tak da się żyć bez pomocy rodziny ale na dziecko już cię stać nie będzie, dlatego pisze że najlepiej się przekwalifikować na coś co daje jakąś w miarę konkretną kasę.
Nie wiem kim tam jesteście z zawodu ale jeśli np filozofem i historykiem to życia może wam nie starczyć na znalezienie pracy.