..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

buba

Ja też jestem jedynaczką Smutny

Rodzice się starali o rodzeństwo dla mnie, ale się nie udało.
Zawsze marzyłam o bracie lub siostrze, zawsze!
Na szczęscie mam bliski kontakt z kuzynkami, spędzałyśmy razem wakacje, święta, teraz mieszkamy w jednym mieście i ciagle jesteśmy sobie baardzo bliskie, wiele rzeczy tylko im mogę powiedzieć.

Ale widzę też, że brak rodzeństwa ciagle ze mnie "wychodzi" i to w sensie negatywnym, jestem wrażliwa za bardzo, wszystkim się przejmuję.
Mojemu M siostra urodziła dopiero się jak miał 16 lat, czyli też właściwie "jedynak".
Marzymy o trójce Wesoly

(aj, znów się rozmarzam o dzieciach!)

okoani

walecznaS

susa

okoani

Chyba się już trochę za bardzo czepiacie tego ograniczania się susy do 1 dziecka. Zwłaszcza, że takie plany najlepiej weryfikuje życie, a nawet samo już wstąpienie w związek małżeński. Przecież susa tak naprawdę nie napisała niczego o czym same byśmy nie myślały "planując" kolejne dziecko Wesoly

Chyba jesteśmy już za bardzo przewrażliwione tym planowaniem przez susę każdego aspektu życia. Rzeczywistość szybko ją nauczy, że się tak nie da, także nie musimy już tego powtarzać. Ważne by susa umiała przyjąć do wiadomości, że plany i marzenia swoją drogą, a życie (a przede wszystkim plan Boga) swoją... i by Jej to nie załamało.

Susa - opieka nad noworodkiem jest jak najbardziej wyuczalna, bo przecież nie wszystkie przyszłe mamy miały wcześniej kontakt z innymi dziećmi. Także nie martw się na zapas - jeśli umiesz zająć się sobą, nie jesteś niefrasobliwa i roztrzepana, to naprawdę dasz sobie radę Wesoly

I przecież nie będziesz z tym sama - mąż też pomaga przy dziecku. A jeśli planujecie mieszkać u Twojej mamy, to i będziesz miała kogoś, kto będzie czuwał nad tym jak opiekujesz się maleństwem. Wesoly

Aha - tak co do tego mieszkania, to nasuwa mi się jedna refleksja. Napisałaś, że to Twój narzeczony postanowił, że zamieszkacie z Twoją mamą, a Ty jej to powiedziałaś. Cóż... podziwiam Twoją mamę, że się takim Jego/Waszym zachowaniem nie wkurzyła. Jednak chociażby samo dobre wychowanie nakazywałoby wpierw zapytanie Jej co o tym sądzi, a dopiero później planowanie. Bądź co bądź to Jej mieszkanie. Ale to taka uwaga na marginesie.

strzyga

Dokładnie. moja mama już kiedyś mi powiedziała, że uważa, że teściowa pod jednym dachem często może rozbić małżeństwo i ona się na coś takiego absolutnie nie zgadza.

a dzieci... ja kiedyś chciałam mieć jedno dziecko. mi tam jako jedynaczce było zawsze dobrze

teraz myślę o drugim Mruga

choć ani warunków nie mamy ani kasy (na to obecne zresztą też nie Mruga

), ani nawet nie wiemy gdzie chcemy mieszkać.

okoani

Ja samego pomysłu mieszkania z teściami nie neguję, choć dla mnie osobiście to byłoby nie do przyjęcia. Chodzi mi tylko i wyłącznie o sposób załatwienia przez susę i Jej narzeczonego tej kwestii z rodzicami.
Ja od razu zapowiedziałam wtedy jeszcze narzeczonemu, że nie ma mowy byśmy po ślubie zamieszkali z Jego rodzicami (całe szczęście podzielał moje zdanie). Po prostu uważam, że dla dopiero co poznających się ludzi, uczących się żyć ze sobą nie ma nic gorszego niż rodzice za ścianą, choćby byli najfantastyczniejszym ludźmi pod słońcem Kwadratowy

Co innego jak na jakimś etapie życie (np. budowa domu) okaże się, że czasowo trzeba się wprowadzić do rodziców. Ale każdy robi jak uważa.

Ania M

susa

silva

susa

silva, dziękuję za gratulacje i życzenia z okazji zaręczyn. Też podoba mi się suwaczek. Choć już wczesniej rozmawialiśmy z chłopakiem o ślubie to był właśnie ten wymowny moment. Ja wcześniej miałam wahania, niepewność, a on rozpoznając je zabiegał o moje względy i powiedział, że zorganizuje zaręczyny. I był to wymowny moment gdy specjalnie na to przebrał się w garnitur, a wręczając pierścionek zapytał czy zostanę jego żoną i pełne radości było moje tak. Teraz decyzje o wspólnej przyszłości mamy podejmować razem, oboje a nie ja sama. Wewnątrz mnie jest radość.

A co do naszej dyskusji nie zauważasz że piszemy o tym samym? Tylko innymi słowami ale Ty nie rozumiesz. Przeczytaj co napisałaś i co ja Ci odpisałam.

Smużka

Odnośnie cytatu..
Dzięki NPR na pograniczu menopauzy poczęła się moja siostra. Rodzice (mama w wieku 44 lat w momencie porodu i tata 49 lat) zupełnie nie byli przygotowani, absolutnie nie planowali sobie na stare lata nowego maleństwa. Czas był tragicznie nieodpowiedni, oczekiwania przepełnione stresem (mama nie zgodziła się na badania genetyczne w ciąży - bo bała się chorego dziecka, a i tak nie chciała decydować się na aborcję, co jej sugerowali lekarze).

Oczywiście rodzice z wielką miłością przyjęli moją siostrę.
W tej chwili ma ona 16 lat (a rodzice są już na emeryturze).

Nie mówię tu, że to wina rodziców, bo prawidłowy NPR nie prowadzi do wpadek.
Wg mnie NPR ma prowadzić do otwartości na życie - i naginanie zasad jest jego częścią (a zdaje się, że po ciąży i przed menopauzą bywa ciężko z interpretacjami. moi rodzice do dziś uważają, że z tego ciąży miało na pewno nie być).
A otwartość i pokora nie zawsze stoją w parze z idealnie zaplanowanym czasem na macierzyństwo.

Sorki, za wywód, ale zirytował mnie cytat.

susa

Smużko, w dalszym cytacie, który pominęłam jest też o nieplanowanym poczęciu

Smużka

suso, jak pokazuje powyższy przykład (i cała Twoja działalność na forum). Wyrywasz cytaty "z całego życia" i z tych skrawków usiłujesz zbudować swoją wizję świata. To tak nie działa. Twoja wieża się rozpadnie.

susa

Cytowałam to co uznałam za ważne. Tamto widocznie uznałam że nie jest istotne i nie przedstawia problemu. Podałam link do całego artykułu, bo cały artykuł jest rewelacyjny. Kto chciał, mógł cały artykuł przeczytać. Ja przeczytałam cały artykuł i dobrze oddaje on istotę problemu według mojego zdania. A na coś szczególnie zwróciłam uwagę, by nie rozmył się sens.