..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Zojka

Parę dni temu spotkał mnie przykry incydent z szefową. Mam 2 dzieciaków i niestety jak to o tej porze roku bywa, dzieci często chorują. Fakt, że moje w tym roku coś czesciej niż zwykle Smutny

. W rezultacie jestem już trzeci raz na zwolnieniu (opieka na dziecko) od polowy października. Staramy sięz mężem wymieniac tą opieka, ale on ostatnio nie bardzo sobie moze na to pozwolić w pracy a jego pensja co tu duzo mówić stanowi lwią cześć naszych dochodów. Tak więc gdy kolejny raz zachorowal mój 7 letni syn i poszłam pełna obaw do szefowej z informacją że bede musiała wziąc znów zwolnienie ta mnie zapytała co zrobię gdy te jego choroby beda się powtarzały nadal. Niestety nie mam mozliwosci zostawienia dzieci z kimkolwiek innym, więc coś wymamrotałam, że na pewno to już ostatni raz. Ona jednak zasugerowała, czy aby na pewno powinnam pracować przy tak chorowitych dzieciach. Dodam, ze od zeszłego sezonu byłam na zwolnieniu raz przez 2 dni.
Jestem lekko podłamana. Moze ona ma rację, może powinnam siedziec w domu z dzieciakami a nie w pracy za grosze, a dzieci na świetlicy cały dzień. Wiem jedno, trzecie dziecko raczej na pewno zmusiło by mnie do tego. Wydawało mi się że dobrze godzę pracę i wychowywanie dzieci, ale teraz juz sama nie wiem.

kukułka

a pracodawcy to chyba nikt nie dogodżi. Pewnie ci było przykro ale ja bym się nie przejmowała i robiła swoje. Jednym uchem wpuścić drugim wypuścić

Zojka

Wiem, że tak powinnam zareagować, ale nie wiem co jej powiem, jak mały znowu się rozłoży po powrocie do szkoły. Podobno u nich w szkole masę dzieci jest chora i jedne zarażają drugie. Dziewczyny, które macie do pomocy w razie czego mamę lub teściową, jak ja wam zazdroszczę. Sad

kukułka

no faktycznie z grypami to ciężko teraz jest. Moje dziecko jeszcze małe ale też nie mam do pomocy nikogo. Też zazdroszczę tym co mają więc rozumiem. Niestety kompletnie nie wiem co ci doradzić

Karola

Nie martw się,albo przynajmniej spróbuj się nie martwić.

Taki to już urok pracodawcy, że chciałby aby jego pracownicy w ogóle nie chorowali (albo ich dzieci).

Spokojnie wróć do pracy po zwolnieniu i rób swoje.

Wesoly

Zojka

Jest jeden plus całej sytuacji Very Happy

mam teraz dużo czasu na czytanie i pisanie na forum. Jak wrócę do pracy to pewnie ze trzy tygodnie tu nie zajrzę tyle będę miała zaległej roboty. Dzięki dziewczyny za słowa otuchy. Najgorsze jest to, że zawsze takie rzeczy spotykają mnie ze strony kobiet, nigdy szef -facet mi się o to nie czepił. Parę lat temu inna kobieta w innej firmie jak mnie przyjmowała do pracy to mi zapowiedziała że dzieci to moja sprawa i mam być dyspozycyjna. Długo tam nie popracowałam Very Happy

.

micelka

kukułka

to tak jak z ustępowaniem miejsca w ciąży. Mężczyźni lepiej rozumieją częściej ustępują itd. Może te złośliwe baby to tak z zazdrości?

Zojka

kukułka

no jasne. Ja mam identyczna hierarchie. Dlatego nigdy nie robiłam przedstawień dodatkowch w szkole w sobotę itp czy w niedzielę.

giga

Ja trochę staram się zrozumieć pracodawcę bo czasem trudno znaleźć zastępstwo i niekiedy gonią terminy. Na pewno można w innej formie zatroszczyć się na przyszłość co do takich sytuacji a na przykład dać możliwość pracy w domu... Mówisz o zaległościach więc może da się czasem to nadrobić w domu w czasie zwolnienia?
Sama pracowałam jako "dający pracę" i powiem, że zwolnienia były dla mnie zmorą bo ja sama byłam odpowiedzialna przed kimś za niewykonaną pracę.
Więc każdy ma swoje racje co wcale nie znaczy, że nie współczuję sytuacji.

A swoją drogą czy wiecie, że na przykład w Danii ludzie pracują dokładnie do 16.30 i ani minuty dłużej Wesoly

i jacy są szczęśliwi i nie gnaja nigdzie i nie dorabiają Wesoly

fresita

tez mam takie chore poczucie obowiazku, ze jak ide na zwolnienie to czuje sie jak najgorszy przestepca, oszust co moglby wypic szklanke aspiryny i pracowac dalej... chociaz oczywiscie jak ide na zwolnienie jestem chora tak, ze ledwie na nogach stoje...

Zojka

Prawdę mówiąc nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek poszła na zwolnienie z powodu własnej choroby. Biorę zwolnienie tylko gdy moje dzieci są chore. Raz zdarzyło mi się być w pracy gdy miałam wysoką gorączkę i byłam ledwo żywa, ale akurat absolutnie nie miał mnie kto zastąpić. Miałam zwolnienie od lekarza ale poszłam do pracy i zwolnienie wyrzuciłam do kosza bo następnego dnia czułam się lepiej i stwierdziłam że mogę pracować.
Ja też rozumiem pracodawcę, że nie jest zachwycony, ale ja też mam poczucie winy i wolałabym być w pracy. Biorę zwolnienie bo nie mam absolutnie innego wyjścia. Natomiast komentarz w stylu "może nie powinna pani pracować, skoro pani dzieci tak często chorują" jest poniżej pasa, zwłaszcza, że jak trzeba to zostaję po godzinach i pracodawca mi za to nie płaci.

giga

NIE wiem czy mnie zrozumiałaś... ja pisałam o tym, że takie podejście pracodawcy (jej komentarz) jest nie na miejscu.

Zojka