..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Karafka

Czy rozmawiacie z rodzicami o ich marzeniach na starosc? o tym gdzie chca zyc, co robic, co oczekuja od nas? Jaka chca opieke, czy chca zostac u siebie czy zyc w domu starcow? Czy moze chca mieszkac z dziecmi? Jak ma byc opieka finansowana?

Wydaje mi sie, ze te tematy zostawia sie czesto na zas, a to przeciez bardzo wazne wczesniej sie o wyobrazeniach rodzicow dowiedziec Wesoly

juka

ja o tym ostatnio sporo myślę, moja mama teraz opiekuje się swoją mamą i widzę że o wielu sprawach warto pomyśleć wcześniej. nie wszystko się da przewidzieć oczywiście, ale nie wyobrażam sobie, że moi rodzice musieliby dozywac swoich lat poza rodziną, wśród obcych ludzi.

kukułka

nie rozmawiamy ale wiemy od początku z mężem że zrobimy wszystko by nie byli w domu starcow. Nawet gdyby mówiłi że chcą tam iść bo nie chcą np robić kłopotu. Gdzieś czytałam takie coś; wyście mnie nie oddali do domu dziecka to ja was nie oddam do domu starcow. Zgadzam sie z tym całkowicie.

strzyga

moja matka powiedziała, że rozmawiała z siostrami zakonnymi i w zamian za posag (dwa mieszkania) ją wezmą do zakonu.

AnnaMaria

Niania

ja mamy nigdy nie oddam do domu starców, ona o tym wie, nie chciałaby tam być.
wiadomo ze się nią zajmę.

gorzej się ma sprawa ze mną, właśnie nei dalej niż wczoraj pomyślałam sobie że przecież mną się nikt nie zajmie, że znowu po mojej śmierci nie wiem kto zajmie się Krzysiem...
ech, ale to daleko, nie będę myśleć.

milunia

Niania

mój mąż nie jest pół-bogiem i też się starzeje Laughing

i też będzie pewnie potrzebował opieki jak ja Wesoly

strzyga

AnnoMario, dla mnie nic, bo nie żyję tak, jak ona by tego chciała.

milunia

Strzyga, próbowałaś z mamą o tym rozmawiać? To nie brzmi za ciekawie...

AnnaMaria

Karafka

AnnaMaria

Karafka

to, ze sie zaopiekujemy to wiadomo, tylko ciezko mi sobie to wyobrazic ze strony organizacyjnej Confused

juka

czasem trzeba przeorganizowac sobie życie dla ważniejszych spraw - jak się ma małe dzieci, starych rodziców, ciężko chorego współmałżonka. czasem wynająć doraźną opiekunkę, czasem zrezygnować z bardziej intratnego zajęcia żeby więcej byc w domu. normalna sprawa.

edit: to jest zupełnie oczywiste (choc pewnie niełatwe), jesli człowiek przyjmie założenie że nie żyje wyłącznie dla siebie. jeśli na pierwszym miejscu jestem JA, może się stać niewykonalne.