..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

okoani

suso - nie chcę Cię martwić, ale My rozmawialiśmy na takie właśnie ważne tematy na długo przed zaręczynami. Ba - myślę, że właśnie te rozmowy pozwoliły Nam uświadomić sobie, że mamy podobne poglądy i w połączeniu z innymi aspektami zaowocowały miłością Wesoly

A u Ciebie jest trochę na odwrót.
Jeśli narzeczony mimo Twoich próśb nie chce rozmawiać o przyszłości, to może to znak, że do siebie po prostu nie pasujecie? Macie inne potrzeby, inną wizję małżeństwa, inny sposób działania - ja wiem, że przeciwieństwa się przyciągają, ale tylko wtedy kiedy nie ma ich w nadmiarze. Zwróć uwagę na istniejące pomiędzy Wami różnice - czy czasami nie jest tak, że poza strachem przed samotnością i wiarą w Boga nic Was nie łączy?

kukułka

wiódł ślepy kulawego....
wiecie co? korci mnie, by zamiast odpowiadac czy ignorowac robic sobie z tekstów susy jaja.... serio mowie

susa

okoani, dziękuję za Twój merytoryczny post, daje mi on wiele do myślenia.

kukułka

[quote="okoani"]suso - nie chcę Cię martwić, ale My rozmawialiśmy na takie właśnie ważne tematy na długo przed zaręczynami. Ba - myślę, że właśnie te rozmowy pozwoliły Nam uświadomić sobie, że mamy podobne poglądy i w połączeniu z innymi aspektami zaowocowały miłością :) [/quote]otóż to
pS merytoryczne to jest samo życie, a nie że odtąd dotąd merytorycznie, a odtąd dotąd w grafiku to przytulanie
i jeszcze cos - ja mysle, z eproblemy susy wynikaja z braku milosci, ona chyba nie umie kochac, bo milosci nei doswiadczyla.
p[owiem tak, Ty się, sus, najpierw daj pokochac Bogu, potem daj sie pokochac mężczyxnie, a dlaej to już sama zobacysz.
PS nawet Jezus w milosci szedl na zywioł, bo czym innym niz pójsciem na zywioł jest krzyż?

susa

Wracając jeszcze do:

Smużka

Małżeństwo nie może być sposobem na uniknięcie wad samotności.
Ono ma samo w sobie mieć zalety, a nie tylko brak wad alternatywnej opcji.

Ja uważam, że susa powinna wyjść za mąż.
Choćby dlatego, że wałkowanie tematu decyzji o ślubie mi się już bardzo znudziło i wolałabym dla odmiany poczytać o czymś innym (zapewne będzie to temat nieudanego małżeństwa - ale nic to, ten temat jeszcze mi się nie przejadł, więc dawajcie go na tapetę).

kukułka

susa,te Malickie i inne cuda to dobra rzecz jest ALE nie od tego się zaczyna. Zaczyna się od miłości i potem takie rekolekcje mają pomoc uporządkować miłość. Na razie wg mnie to zaczynasz za przeproszeniem od d.. strony bo porządkować to wg mnie na razie nie ma co. Czy Ty się czułas kiedykolwiek kochana? Kto nie czuł sie kochany, ten ne wie jak kochac. Mysle ze rodzice nie dali Ci wzorca, a może i doświadczenia miłości.
Tak jak juz mówiłam - daj się pokochać. Czy Ty się pozwalasz kochać Bogu? W sensie czy pozwalasz Mu się zbawiać? A może raczej sama chcesz przez swoje praktyki takie czy inne się zbawiać?
Na samozbawieniu daleko się nie zajedzie, i przede wszystkim nie zbuduje się miłości. Ani do Boga, ani do ludzi. Daj szansę Bogu wyleczyć rany, jakie Ci zadali rodzice. Może to Cie uzdolni do małżeństwa, jeśli jest ono Twoim powołaniem.

bakteria

suso, próbując zdystansować się od Twoich odjechanych przykładów z pokoikiem, postaram się skupić na tym, co najważniejsze.
U nas było tak, że wielkie, poważne rozmowy o życiu przeplatały się z przytulaniem i całowaniem się przez 3 godziny non-stop. Pokochałam M. za jego intelekt, za jego charyzmę (nie umiem inaczej określić pasji życia mojego męża w połączeniu z tyloma talentami, jakiej to liczby nie widziłam u nikogo innego), za jego ciało. A tak naprawdę pokochałam go nie tyle ZA coś, ile POMIMO przeszkód - bo naturalnie też ma wady itp. Kocham go więc, bo jest. Nie mówię, że każdy musi patrzeć na miłość tak samo jak ja (my), ale zastanów się nad moimi słowami w kontekście swojego związku.
Pewnie, że ważne jest poważne rozmawianie o przyszłości - o kwestiach lokalowych (pomijając wesoły motyw z pokikiem z internetem), o dzieciach, o wierze, o NPR. U nas wiele z tych kwestii solidnie się rozmijało - ale wiesz, co? Wszystko się układa, bo to kwestia wyrozumiałości i pójścia na ugody. Raz ustępuję ja, raz Ty - ale suso, bez liczenia, kto ile razy to zrobił!
Miłość to nie rachunek zysków i strat, to wielkie pragnienie bycia z drugą osobą na przekór wszystkim trudnościom. I tylko tak pojmowana jest dla mnie prawdziwa. I godna małżeństwa.

okoani

Olenkita

okoani

okoani

kukułka

uczyć na błędach tak ale nie namawiajmyjelEŃ ŚLUBU bo ucierpią na tym ich dzieci albo i mąż też. Niech to będzie jej decyzja ale nie namawiajmyjej

susa

okoani

susa - motywacją do ślubu nie może być ostatni dzwonek! Zwłaszcza jak nie kocha się swojego "partnera". A po tym co napisałaś wnioskuję, że obie czujecie presje wieku i tak naprawdę nie jest zbyt ważne kto będzie tym mężem, ale ważne by już być żoną. To nie o to chodzi. Oczywiście może się okazać, że w takim "wymuszonym" małżeństwie relacje między małżonkami jakoś się ułożą, ale jest to naprawdę ryzykowne. I nie ma nic wspólnego ze zdrowym rozsądkiem. Niemniej jednak rozumiem, że trudno jest walczyć z upływającym czasem.

6. Co do tych perspektyw na usamodzielnienie się, to z tego co pamiętam, to nawet po ślubie nie będziecie samodzielni, bo nie macie pracy, więc tak naprawdę nic się nie zmieni. Ale tak abstrakcyjnie to też uważam, że życie we dwoje zazwyczaj jest łatwiejsze.
5. Myślę, że akurat u Ciebie ten sam efekt wywołałoby spotkanie z przyjaciółmi. Odrzucasz wszystkie elementy, które składają się właśnie na relacje chłopak - dziewczyna. Oczywiście męża można do siebie uwiązać przysięgą - przyjaciele z czasem odchodzą.
4. Cieszę się, że dostrzegasz, że pomoc jest wzajemna Wesoly

3. Nikt tu nie ogranicza bliskości do seksu - napisałam wyrażnie o kontakcie fizycznym (a to nie jest synonim stosunku) i o pasjach. Z tego co mówisz, to nie macie za bardzo o czym rozmawiać, bo Ty nie chcesz słuchać o Jego pasjach, a On o Twoich. Nie dzielicie też pragnień i potrzeb- Ty chcesz rozmów, On przytuleń. Więc pytam ponownie - gdzie tu bliskość poza samym faktem siedzenia 2 osób w 1 pomieszczeniu?
2. Tylko, że Wy nie wylatujecie z gniazda rodziców

A małżeństwo nie jest jakimś cudownym trikiem, które powoduje ułożenie życia - to dopiero etap wstępny do układania życia we dwoje. Ty myślisz, że ślub to etap końcowy, a tak naprawdę to dopiero początek. Dlatego tak ważne jest by dokonać odpowiedniego wyboru partnera - inaczej zamiast sobie życie ułożyć, możesz je zniszczyć.
1. Właśnie - prawie każda. Ale Ty podkreślasz, ze chcesz się realizować przede wszystkim przez pracę i praktyki religijne - słowem nie napisałaś o tym, że znajdujesz sens życia w kochaniu i byciu kochaną.