..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Smużka

Nam blok ocieplili i temperatura podniosła się o jakieś 5-6 stopni, a mamy bardzo stare i dziurawe okna (jak je wreszcie wymienimy, to będzie inkubatorek, a wczesniej miałam grzejniki w każdym pokoju, bo przy samych kaloryferach było mi za zimno).

Nana

a ja prawie nigdy nie włączam kaloryferów. w tym sezonie może kilka razu na początku chłodniejszych dni, żeby się przyzwyczaić. Ale teraz w środku "zimy" - nic a nic.

Rok temu też grzaliśmy tylko ze względu na dziecko.

A w moim domu (mieszkaniu) rodzinnym połowa kaloryferów została usunięta, bo nieużywane zajmowały miejsce. I tylko sąsiedzi się żalili, że muszą bardziej nagrzewać swoje mieszkania, bo przez ściany idzie zimno z naszego non stop wietrzonego mieszkania

strzyga

myśmy mieli wszędzie praktycznie nowe okna w poprzednim dom(k)u, a ogrzanie pokoju, kuchni (tej samej wielkości co pokój) i łazienki dawało miesięczne rachunki w zimie po 700 zł.

kap

Odkopuję

Przyznam, że nie przeczytałam całego wątku dokładnie, pisałyście już kilka lat temu, chciałam zapytać jak teraz to wygląda Mruga

Macie mieszkania na kredyt, czy wynajmujecie?
My musimy podjąć jakąś decyzję... na kredyt nie mamy szans, nie wiem kiedy to się zmieni-raczej nie prędko... Zresztą wizja całego życia z kredytem mnie przeraża Shocked

No ale wynajmowanie na dłuższą metę się nie opłaca. Aktualnie myślimy, żeby po ślubie wyjechać za granicę i nazbierać trochę, żeby mieć chociaż na jakąś część mieszkania i na czarną godzinę. No ale wrócimy i pewnie zdolności kredytowej dalej mieć nie będziemy... Bardzo trudno jest dostać kredyt w ogóle? I jak potem żyć normalnie z kredytem, nie da się wszystkiego przewidzieć, a kredyt spłacać trzeba... Pocieszcie, że nie jest tak źle jak to sobie wyobrażam... Confused

hermiona

My długo wynajmowaliśmy. Chcieliśmy uzbierać jakieś rozsądne fundusze na wkład własny i wykończenie mieszkania. No i wzięliśmy kredyt na sto lat, który obecnie spłacamy. Nie da się przewidzieć co się stanie, to prawda. Ale nawet ja ze swoim pesymizmem i czarnowidztwem jakoś się do tego przyzwyczaiłam.
Wszyscy moi znajomi zrobili tak samo. My w sumie nie bardzo mieliśmy wyjście. Mieszkanie z rodzicami nie wchodziło w grę.

kap

Też nie mamy wyjścia-nie mamy żadnego mieszkania po kimś, z rodzicami nie ma opcji żeby mieszkać. Wynajmowanie nie bardzo się nam opłaca bo tylko odwleka moment kupna, a nie mamy takich zarobków żeby było z czego odkładać na własne mieszkanie...
A ile to jest sto lat?

tilia

Hmmm chyba, że w ogóe nie wrócicie z tej zagranicy... Tak chyba często bywa ostatnio. Doskonale rozumiem te rozterki choć my na razie będziemy mieszkać we własnościowym...

kap

Nie palimy się specjalnie do wyjazdu, ale za bardzo nie ma innej opcji, no chyba wygrana w lotka

ja chcę i będę nalegać w razie co, żeby wrócić Mruga

chyba że mi się o 180° odmieni

Zazdroszczę tym, którzy mają na wstępie mieszkanie własne, to ogromny plus Mruga

mamma

my byśmy pewnie kredytu nie dostali bo nie mamy umów na stałe... na razie mamy dom po dziadkach męża i tam mieszkamy dojeżdżając daleko do pracy, gdyby był nasz pewnie byśmy sprzedali i kupili coś w mieście, ale jest teściów i się na to nie zgodzą, chwile po ślubie wynajmowaliśmy w dużym mieście, koszty takiego wynajmowania wychodzą pewnie i tak podobnie jak rata kredytu, co będziemy w przyszłości robić jeszcze nie wiemy, wszystko zależy jak będzie z pracą...

hermiona

Sto lat równa się 30 Mruga

świadomość tego jest straszna.

agu

Kredyt to abstrakcja. Bierze się najpierw, przed dziećmi.

Busola

duża część moich znajomych ma mieszkania na kredyt, większy lub mniejszy, są szczęściarze co mają po kimś, lub im mieszkania kupili rodzice. No i spłacają ludzie kredyty i jakoś żyją, choć im ciężko. Ale osobiście nie wyobrażam sobie przy takich zarobkach jak nasze spłacania kredytu i życia Smutny

.

Gitka

kap

Ja nna dłuższą metę nie wyobrażam sobie życia w obcym kraju, z dala od wszystkich, posługiwania się obcym językiem... nie mam jakiś wygórowanych oczekiwań finansowych, nie muszę żyć w luksusach, no ale fakt, wolałabym żyć spokojnie, nie liczyć każdego grosza, jechać na wakacje. Co ciekawe Narzeczony, który od zawsze mówił żebyśmy zamieszkali za granicą na stałe, teraz gdy ten temat realnie się pojawił, cały czas podkreśla, że to tylko tymczasowy wyjazd (ok 2 lat) i wracamy Wesoly

Ach, gdyby tak mieszkania z nieba spadały Rolling Eyes

Miśka

kap - ja, powiem Ci: to wcale nie jest takie ciężkie jak się wydaje. Wszystko zależy od sytuacji i Twoich/Waszych priorytetów/marzeń. My wynajmowaliśmy przez 2 lata. Po tym czasie wzięliśmy kredyt na działkę na 30 lat. Rata kredytu wynosiła połowę ceny wynajmu. Później zaczęliśmy budowę, ale to już za gotówkę i uważam, że to była najlepsza decyzja w naszym życiu. Ale dla nas najważniejsze (z rzeczy materialnych oczywiście) to własny dom. Dla nas, dla naszych dzieci. Własna firma dla nas i dla dzieci. I choćby się waliło i paliło (a bywało różnie) to da się to jakoś ogarnąć i osiągnąć, bo tego chcemy. Tyle, że to dla nas. Dla każdego jest to coś innego. Jednemu pasuje mieszkanie w bloku, innemu 200m2 domu. Jednemu auto z salonu, innemu używane kilkuletnie. Jednemu wakacje na Krecie, innemu własny taras i domowej roboty drink. Jeden wyjedzie za granicę zarobić, inny nie. Po prostu wszystko zależy od Was i Waszego zaparcia w dążeniu do celu, bo czasami naprawdę trzeba pokombinować, ale jak się mocno uprzeć, to da się. Dla nas kredyt nie był niczym złym i nadal nie jest. Wesoly

Przy okazji zweryfikował nam znajomych. Bo nasłuchaliśmy się jak to źle robimy, bo kredyt, bo coś tam. Ciekawe, że zawsze padało to od osób, które domy/mieszkania dostawały od rodzin.