..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Dona · Wysłany: Śro 21:39, 26 Mar 2008 Temat postu:

wiecie..teraz juz znam Was.. osoby nawrócone.. dorosłe....., ale nikogo takiego nie nam osobiscie..

zastanawiam sie, jesli to nie tajemnica oczywiscie.. pod wpływem jakich przezyc/mysli/sytuacji/doświedczen .itp. dochodzi(ło) do nawrócenia....

Ja przezywałam taki stan ok rok temu... tak bardzo pragnelam zbliżyc sie do Boga...przezyłam fantastyczna spowiedz.. zapowiadalo sie, ze ten spowiednik pomoze mi w bardziej świadomym odkrywaniu wiary...

no i jakos wszystko sie zmieniło...przeprowadziłam sie...
a juz ciagle zmagania z "czystoscia" małzenską ( ble, juz jetem uczulona na te słowa) zupelnie odbierają wole walki o nawrócenie..i pracy nad soba

tzn. "pracuje".. owszem...ale w innych dziedzinach zycia...
ale potrafie pielęgnować celibatu w moim małzeństwie Sad

czasami mam wrazenie ze w kosciele to trzyma mnie jeszcze.....katolicka rodzina... w szczególnosci rodzina mojego m.
Tesciowa chyba by nie przezyła jakby sie dowiedziała, ze przestałam chodzic o kosciola itp.

Cale szczescie mysli te nie sa za czeste...
ale ....mierzi mnie taki model katolicyzmu...

strzyga · Wysłany: Śro 22:27, 26 Mar 2008 Temat postu:

skasowane.
Tak, Aniąt, masz rację. To było świadectwo mojej mamy. było w którymś numerze frondy i na pulsie na żywo.

micelka · Wysłany: Śro 23:08, 26 Mar 2008 Temat postu:

Niesamowite, Strzyga...

darus · Wysłany: Śro 23:43, 26 Mar 2008 Temat postu:

WOW! Rzeczywiście namacalnie doznałaś nawrócenia!!! To piękne, że grono uczniów Jezusa się powiększyło!!!

W moim przypadku stało się to jakoś cichutko... skromnie... Nawet trudno uchwycić jeden moment... to były takie postępujące zmiany!

Zaczęło się nie ode mnie, ale od mojej młodziutkiej 20-letniej siostry. Wyjechała na studia do dużego miasta... poznała nowych ludzi. Chrześcijan. Zerwała ze swoim chłopakiem (byli razem 5 lat), zaczęła chodzić do niekatolickiego kościoła. Wszyscy się o nią martwiliśmy! Byłam najbliżej niej i prowadziłyśmy szczere rozmowy. Ona mówiła, że żyje teraz z Bogiem, chce czynić dobro, chce wypełniać Bożą Wolę. W ogóle jej nie rozumiałam. Mówiłam, że ona jest w sekcie, bo gada jak wariatka!!! Oj, wiele łez razem wylałyśmy! Wiele razy się pokłóciłyśmy. Szukałam tego kościoła w spisie sekt w internecie... ale nie znalazłam. Moje argumenty ( i innych wokół) do niej nie docierały. "Trudno"- pomyślałam- chyba nigdy nie będziemy nadawać na tej samej fali. " Ale nie chciałam utracić z nią kontaktu. Dalej się spotykałyśmy, ale już się nie kłóciłyśmy. Ja starałam się po prostu jak najwięcej dowiedzieć o niej, o jej nowych znajomych, o kościele... a to wszystko z czystej troski, gdyby naprawdę okazało się, że ma problemy z przebywaniem w sekcie. Wszystko to trwało kilkanaście miesięcy. Była "cisza w eterze".
Pojawiła się w perspektywie śmierć Papieża. Kilka dni razem z mężem obserwowaliśmy pilnie doniesienia o stanie Jego zdrowia... I nagle zgon... a my siedzieliśmy ze znajomymi, i nawet opowiadaliśmy żarty... Kiedy usłyszeliśmy dzwony w całym mieście, to wszyscy rozeszli się do swoich domów. Każdy przeżywał to w samotności.
Ja siedziałam wpatrzona w telewizor... i nawet się nie modliłam, po prostu patrzałam. Od następnego dnia zaczęli puszczać wszystkie nakręcone filmy o Papieżu, cytowali Jego kazania, Jego książki... a we mnie jakby każde słowo kiełkowało! Czułam, że to rozumiem!!
Kurczę!! Bywałam w kościele co tydzień, chodziłam do spowiedzi i komunii, starałam sie być "dobrym człowiekiem", ale wiary nie miałam... Byłam na spotkaniu młodzieży z Papieżem w Częstochowie, byłam na pielgrzymce w Skoczowie, kiedy był tam Papież. I oprócz tego, że słyszałam jak mówił o Bogu-nic we mnie nie zostawało!! Ot, po prostu... ktoś dobrze mówi.
I pamiętam jeden moment w telewizji, kiedy pokazywali wielkie "bratanie się kibiców"... pomyślałam wtedy, że jestem ciekawa na jak długo to zostanie? Dlaczego musiał umrzeć Papież, aby pokazała się miłość? Dla ilu ludzi słowa Papieża będą coś znaczyły?

Od następnego dnia zaczęłam się modlić... słowa tak płynęły mi w głowie, że naprawdę nie wiem, skąd je znajdywałam. Ufam, że to działanie Ducha Świętego! Zaczęłam czytać Biblię... po prostu Ją pochłaniałam... i byłam w szoku, że jest Ona napisana w tak prosty sposób, że wszystko do mnie dociera! A podchodziłam do niej parę razy wcześniej..i nic!

I choć teraz mam ogromny problem z czczeniem Maryi, uznawaniem Papieża za nieomylnego i wielu innymi sprawami, których nie ma w Biblii... To i tak czuję się szczęśliwa z Bogiem! Moje życie jest wolne! Patrzę teraz na nie z Bożej perspektywy... I każdy dzień oddaję Bogu! Nie pracy, nie dzieciom, nie mężowi, nie kościołowi... To sa tylko dodatki...Ale Bogu w Trójcy.

I teraz dopiero rozumiem moją siostrę... i bywam w takich sytuacjach, jak ona kiedyś ze mną... i mam świadomość, że to Bóg musi zadziałać, aby ktoś dokładnie pojął, dlaczego tak się zachowuję, a nie inaczej, albo dlaczego mówię coś, co może być niezrozumiałe... Teraz "nadajemy na jednych falach" Wesoly

Tomek · Wysłany: Czw 0:23, 27 Mar 2008 Temat postu:

"Rok w zgodzie z Biblią"
Żyd, agnostyk, liberał i jednocześnie dziennikarz pisma dla mężczyzn starał się przez rok żyć zgodnie z zaleceniami Pisma Świętego.
[link widoczny dla zalogowanych]

"(...) Szczególnie zaskoczyło go, jak bardzo zdążył przyzwyczaić się do plotkowania – Mówienie źle o innych Biblia nazywa „złym językiem”. Kiedy przestałem plotkować, nie miałem już negatywnych myśli o innych ludziach. To była jedna z największych lekcji tego roku: nasze zachowania potężnie wpływają na nasze myśli.

Twierdzi, że dotyczy to nawet tak trudnego dla niego wyzwania, jak modlitwa. Pod koniec roku modlił się tyle, że zaczął wierzyć w Boga. Kiedy przestał się modlić, przestał wierzyć. – Jak powiadają: "Dopóki się nie nauczysz, udawaj". Najpierw coś robisz, a potem czujesz."

Wesoly

Aniąt · Wysłany: Czw 7:57, 27 Mar 2008 Temat postu:

strzyga, mam wrażenie, że napisałaś o swojej mamie, mam rację? A ty byłaś towarzyszącym jej dzieckiem? Czy też jest to świadectwo jeszcze kogoś innego?

Aniąt · Wysłany: Czw 7:59, 27 Mar 2008 Temat postu:

kukułka · Wysłany: Czw 8:15, 27 Mar 2008 Temat postu:

Dona, ja tez sie nawrocilam jako dorosla. teraz nie mam czasu tego napisac, bo dziecko juz mnei wola, ale jak znajde chwile, to napisze wieczorem, jak to bylo u mnie.
edit:
strzyga, piekne, a jednoczesnie to swiadectwo, ze kazdy dostaje takie nawrocenie, jakie jest w stanie przyja c. ja, gdyby mnei cos takiego spotkalo, pewnie bym sie nie nawrocila. podziwiam to u innych, ale do mnei kompletnie by to nie trafilo.
a z drugiej strony, z tym podejsciem Twoim, Dona, bardzo cie rozumiem. moj maz ma chyab podobnie. tradycja, troche przekonania, troche przywiazania a ja bardzo bym chciala, by cos nim wstrzasnelo. Confused

darus · Wysłany: Czw 9:41, 27 Mar 2008 Temat postu:

Dona... Czy mylę się, jeśli rozumiem Cię tak : "jak przeżyłabym nawrócenie to o wiele prościej byłoby mi przetrwać w czystości w małżeństwie."
Piszesz, że masz wolę walki o nawrócenie... że spotkałaś na swojej drodze spowiednika, który miałby pomóc Ci w świadomym odkrywaniu wiary...

Widać z Twoich postów pełno "niepokoju" wewnętrznego... To Bóg pobudza Cię do działania! Stawia na Twojej drodze osoby... (tak jak np. na mojej postawił Was wszystkie

) ... Czasem to jest jest sytuacja, czasem słowo- i często wcale nie tam gdzie sie spodziewamy! To Bóg wybiera dla nas czas i miejsce!

A jeśli chodzi o życie z Bogiem... to przyznam szczerze, że sprawa czystości małżeńskiej to maleńka cząstka!!! ja mam to przez 18 dni, Ty 20-kilka, ktoś inny 30 a potem spokój: wreszcie wszystko jest ok!!! O wiele trudniej jest dochować przykazania Bożego: "Kochaj bliźniego swego jak siebie samego"- to "męczy duszę człowieka" 100 (albo i więcej) razy na dobę... i nie ma okresu spokoju! To jest dopiero wyzwanie od Boga! Wesoly

Myślę często o Tobie... Wesoly

i Bóg też... Wesoly

Edwarda · Wysłany: Czw 9:43, 27 Mar 2008 Temat postu:

darus · Wysłany: Czw 10:01, 27 Mar 2008 Temat postu:

kukułka · Wysłany: Czw 10:45, 27 Mar 2008 Temat postu:

Edwareda, ja tez, choc zyje w KK, uwazam sie za chrzescijanke po prostu. Do Maryi modle sie, ale daleko mi do tzw poboznosci maryjnej.

juka · Wysłany: Czw 11:02, 27 Mar 2008 Temat postu:

a mi Matka Boska bardzo pomaga we własnym matkowaniu, najbardziej w tych najtrudniejszych sprawach. czuję to bardzo realnie, np. w sytuacjach całkowitej bezsilności i braku pomysłu, kiedy proszę o pomoc i nagle okazuje się że jest jakieś wyjście Very Happy

kukułka · Wysłany: Czw 13:31, 27 Mar 2008 Temat postu:

To u mnie tak działa Duch Św Wesoly

czasem sw Jozef, ale to rzadziej.
myslalam,z e sie zblize do maryi, jak zostane mama, ale nie, jednak nie.

Aniąt · Wysłany: Czw 15:21, 27 Mar 2008 Temat postu:

A u mnie Pan Bóg i Maryja na pierwszym i drugim miejscu, a tuż za nimi św. Antoni (bo ja ciągle czegoś szukam Mruga

) i św. Krzysztof - zawsze się do niego modlimy w podróży Wesoly