..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

juka

ja myślę serducho że nie bierzesz pod uwagę takiej rzeczy: w tej sprawie doświadczenia, odczucia i przemyślenia abeby (moje zresztą też ) różnią się znacząco od tego, co twierdzi kk. i to jest dopiero zagwostka: jak przestrzegać zasad, jeśli wszystko nam mówi, że są niewłaściwe? jak pozostać w kościele, jeśli się zdecyduje ich nie przestrzegać? jak wzbudzić w sobie poczucie grzechu, jeśli za nic w świecie się tego nie czuje? kogo słuchać w końcu, jeśli co spowiednik to inne zdanie na ten temat? ja też jestem za tym, żeby "w te albo nazad", ale naprawdę nie wiem która droga jest właściwa.

serducho

no to dla mnie sprawa chyba jest jeszcze prostsza - skoro nie odpowiada mi nauczanie Kosciola w WAZNEJ kwestii (bo rozmawiamy mam wrazenie o grzechu ciezkim, a wiec kwestia wazna jest) - to przeciez nie ma przymusu bycia w takim Kosciele? przeciez mozna wierzyc w Boga nie nazywajac siebie katolikiem??
nie zrozumcie mnie zle - ja nie wykopuje nikogo na sile z Kosciola, tylko dla mnie jest jednak albo w te albo wewte - nawet jesli czasem gdzies w srodku czegos nie rozumiem do konca - wierze ze KIEDYS zrozumiem. wierze ze KIEDYS i to co sie mnie tu wydaje dziwne i moze nie do konca z sensem, bedzie mialo sens... moze sie WAm wydaje przedpotopowa lub zacofana ale tak jakos mam, ze nie potrzebuje wszystkiego WIEDZIEC bo wtedy WIARA by mi byla niepotrzebna. Wiara jest wiara dlatego ze dotyka tajemnic dla mnie nie zawsze dostepnych. i choc czasem sie zastanawiam i mysle dlaczego cos jest jakies, mam znajomych ksiezy "on line" ze tak powiem (choc znam niektorych z reala najpierw) i zadaje prosto z mostu pytania. i dostaje odpowiedzi. zgadzam sie z nimi lub tylko przyjmuje ze tak jest - zalezy to od tematu... po prostu UFAM ze to co KK mi proponuje jest dla mnie dobre. i nikt nie powiedzial ze ma byc lekko latwo i przyjemnie...

fiamma75

Serducho sprawa taka prosta nie jest. Dyskusyjne jest nawet to, czy jest to grzech lekki czy ciężki - i nie ma tu zgody wśród kapłanów.
Ma podobne odczucia co juka.

juka

Dona

serducho
widac ze jestes z nami od niedawna, bo my ten "problem" obgadujemy, dyskutujemy od poczatku istnienienia forum, a nawet i wczesniej na forum lmm
(tyle ze tam "cenzura" nie za bardzo pozwalała "rozwinac skrzydła" w dyskusji...)

( z reszta, poczytaj troche watków.. to zobaczysz...)

Ja tez mam podobny problem co reszta dziewczyn...
nie potrafie dostrzec zła moralnego a co za tym idzie grzechu ciezkiego w tym, ze w swoim pragnieniu męza i bliskosci z nim, obdarzamy sie pieszczotami, az do całkowitego spełnienia. ..
(pozwoliłam sobie nazwac "po imieniu" to o czym piszemy, czyli ten zniewalajacy grzech...)
(ale uznaje go za grzech cięzki , z racji tego, ze znam jakie stanowisko w tym temacie ma KK, choc.. jeszcze pare takich artykułow jak ten o. Bartosia, to nie wiem, czy mi sie cos nie zmieni...)

Dalej, ja równiez, nie porafie dostrzec zła wynikającego ze współzycia z prezerwatywą, ale fakt, dla innych to juz troche inna "materia", jakby nie było, to juz antykoncepcja,
Po przestudiowaniu wielu mądrych , kościelnych ksiag na ten temat , byłam nawet w stanie, uwierzyc w to, ze takie współzycie to swietokradztwo i wielkie zło, jakie sobie wzajemnie z męzem wyrzadzamy..

gorzej, ze "w praktyce"... to całkiem inaczej wyglada....

juko
poruszyłas dosc ciekawa kwestie, juz od jakiegos czasu miałam zamiar spytac sie/rozpoczac dyskusje w takim temacie.. a mianowicie

Mam nadzieje, ze z racji swojego zawodu, pomozesz mi zrozumiec pewne kwastie..

chodzi mi o to, dlaczego wspołczesna psychologia, a w szczególnosci wiedza o ludzkiej seksualnosci, tak znacząco odbiega od tego, co , jako dobro dla człowieka, w swym nauczaniu głosi KK.

m.in. masturbacja, współzycie przedslubne, antykoncepcja, czasami (o zgrozo!!)zdrady...., rozwody,

(nie wiem nawet czy w ten sam "worek" moge wrzucic homoseksualizm...)

Ty twierdzisz, ze KK nie zawiódł Cie, w swoim nauczaniu,i swoich zasadach, jako tych, które sa najlepsze dla człowieka....
(z wyjatkiem antykoncepcji...)

i faktycznie, mi tez łatwo teraz napisac, ze nie mam jakichs wyjątkowo wielkich problemów, ze spełnianiem innych przykazan KK, moze i trudniejszych...

moze bardziej dostrzegam , ze są one faktycznie dobre dla mnie.. moze.....akurat jestem w takiej sytuacji jakiej jestem, moze w innej sytuacji, w innych warunkach... byłabym wystawiana na wieksze "pokusy".., nie wiem...

przeciez łatwo jest nie grzeszyc nie mając okazji do grzechu....

Moze tu mi sie placza dwie mysli...

wrócę jednak do mojego pytania....

troche inspiruje mnie do tego pyt. ten artykuł o. Bartosia, a mianowicie, uwzglednienie np. w moralnej ocenie grzechu masturbacji wiedzy psychologicznej o człowieku....

Więc..?
Skad takie róznice w określeniu normalnych, naturalnych zachowan seksualnych człowieka przez nauke i przez Kościół?

Ps. jesli uznacie ze to dyskusja na inny wątek, to prosze adminki o przeniesienie...

kukułka

Abeba, ja juz powiedziałam co myslę na ten temat.

kukułka

Abeba napisała:

"I tu jest kluczowy punkt twojej wypowiedzi. to samo o co uparcie dopytuję rózne osoby które sobie radzą- a one nie są w stanie mi wytłumaczyć: jesli nie czułaś obecności Boga, głuchy telefon, rozpacz - to jakim cudem miałaś wolę oddania tego Bogu??? Ja tego nie porafię zrozumieć. Jak ja nie czuję obecności Boga to mam ochotę powiedziec "Boże, k..., odwal sie ode mnie, zabierz te swoje/moje wyrzuty sumienia i odczep się" a nie "oddaję Ci moje słabości, wierzę że cos z nimi zrobisz". Po prostu nie rozumiem skąd u ludzi w kryzysie wiara, że Bog im pomoże. Mi jej brak. "
Bo uzywasz Boga do tego by Ci było lekko, dobrze itd, bo nie chcesz osobowej relacji z nim. jak zdobyc przynjamniej pragnienie tej relacji? Po sobie wiem,z e trzeba 2 rzeczy: otworzyc sie > boze rób z emna co chcesz, mówię powaznie, rob, co chcesz. I druga rzecz: Prosic, nic nie czując, nawet jak grochem o ścianę, o pragnienie osobowej relacji z nim, a potem i o te relację. Bóg da Ci na pewno, bo na czym, jak na czym, ale na osobistej relacji z człowiekiem mu zalezy...

kukułka

Dona, srducho, w psychologii tez bywają mody. I ja nie zgodze sie, ze npmasturbacja jest dobrem, a tym bardziej,z e jest dobrem zawsze. Moze być tak, ze w efekcie wywołaął dobro, na zasadzie przekształcenia zła w dobro ( co jets jak najbardziej chzrescijańskie), a psychologia w tym układzie np mzoe statystycznie podac,z e masturbacja przyczyniła sie do ajkiegos dobra w zwiazku> takie sformułowanie będize wtedy mzoe i prawdziwe, ale an zasadzie drogi an skróty.

serducho

kukulko prosze czytaj dokladniej kto co powiedzial, ja akurat o psychologii nie wspomnialam ni slowem

serducho

ja jestem prostym czlowiekiem - szczegolnie w sprawach wiary... wiec nie czuje sie na silach dyskutowac na poziomach psychologiczno-teologiczno-filozoficzno-jakichtamniebadz. ja mam umysl bardziej techniczny, scisly. dla mnie naprawde sprawa wyglada jak nastepuje: skoro takie jest nauczanie Kosciola w sprawach stosunkow malzenskich ze sie tak wyraze (abstrahujac od pojedynczych wypowiedzi ojca jakiegostam, ksiedza jakiegostam, czy kogos jeszcze, bo to nie jest przeciez postawa KK, to jest zdanie ksiedza czy zakonnika. )to tak to przyjmuje. i tyle. nie znaczy to ze nie zdarza mi sie upasc, z drogi zejsc - kwestia w nastawieniu moim zdaniem. ja przyjmuje ze to jest grzech, i jesli tak sie stanie - mam wyrzuty sumienia, i mam wole poprawy. jestesmy ludzmi. grzeszyc sie zdarza. kwestia w tym co potem. i jak sie do tego podchodzi.

przeciez jesli np. mam zamiar przylaczyc sie do jakiejkolwiek organizacji to sprawdzam najpierw jej program, regulamin, prawo, funkcjonowanie. i jesli mi odpowiada - przylaczam sie. jesli nie - nie przylaczam sie. a nie przylaczam sie myslac ze to czy tamto zmienie, bo mi sie nie podoba.

i jeszcze jedno - czy fakt ze jestem nowa ma jakies znaczenie? czy forum jest forum zamknietym? czy musze nie wiem, nabic sobie ilestam postow na tym forum zeby moc zabierac glos w dyskusji? jesli tak to przepraszam bardzo.
dla mnie sprawa wyglada tak: mam jakies zdanie w danym temacie to sie odzywam. nie wiedzialam ze najpierw musze przeczytac wszystko co ktokolwiek napisal w kazdym temacie

juka

Dona

channel

Przeczytałam 8 stron wypowiedzi. Cholera (sorry że tak brzydko) przez Was nabawię się poczucia winy!! Very Happy

Miałm normalną rodzinę ojca - który bardzo nas (swoje dzieci kochał) i matkę- która poza nami świata nie widziała (zresztą dość despotyczną). Nagmatwałam sobie w życiu (dziecko panieńskie w wieku 19 lat ), ale dzięki nie wiem, opatrzności boskiej?, miłosierdziu? jestem żoną, matką i chyba mogę powiedzieć że jestem szczęśliwa. Grzeszę, czasami sama martwię się jak bardzo :sad: ale wiem, że jak powiem "Panie Boże przepraszam" - jest mi wybaczone. Jak dzieciaki coś przeskrobią, przyjdą przeproszą, przytulą się - nie mogę się gniewać, bo je kocham. I chyba Bóg myśli tak samo. Sam jest przezcież MIŁOŚCIĄ. Nie odrzuca mnie, mimo wad i grzechów.
Ostatnio, Mati - syn miał operację. Pisałałm już w innym temacie nie będę się powtarzać. Niestety wszystko załatwiane na "wariackich papierach" . A pieniędzy niestety "niet". Pojechałam na mszę do krakowskich Łagiewnik i powiedziałam "Panie Jezu, nie mam kasy. Mam raty za mieszkanie. Teraz to Twoja broszka, ja nie mam siły się martwić. Tak kombinuj żebym miała na wszystko pieniądze". I przestałam się martwić. A najlepsze... w następnym miesiącu mój mąż dostał bardzo ładną premię i kaski starczyło. Very Happy

Moją siłą jest to, że nie jestem sama. Wiem że jak wieczorem padam ze zmęczenia i powiem tylko "dzięki Ci za ten dzień, dobranoc Panie" Bóg uzna to za moją modlitwę.
A i jeszcze jedna sytuacja. Moja mama zmarła 12 lat temu. Gdy po macierzyńskim wróciłam do pracy ( w między czasie zmieniła się dyrekcja) dostałam wypowiedzenie - redukacja etatu. To był październik. Nauczyciele wiedzą co oznacza utrata pracy w takim miesiącu. Poszłam na bezrobocie i wychowywałam sobie Olę. Od maja składałam w szkołach i przedszkolach oferty pracy. Odpowiedzi - niet. Przypadkiem w autobusie usłyszałam romowę dwóch kobiet o pracy biurowej, że szukają długo ale nie mogą znaleźć nikogo z biegłą obsługą komutera. Zapytałam o jaką pracę chodzi i gdzie i następnego dnia złozyłam podanie. Pracy (tej o którą się starałam nie dostałam). W sierpniu nadal nie miałm odpowiedzi z żadnej szkoły. Poszłam na spacer z dziećmi na cmentarz do mojej mamy i mówię jej "Mama nie wygłupiaj się. Zbieraj się do Boga w mojej sprawie, zasiłek się kończy, pracy nie mam, 2 maleńkich dzieci w domu. Już czas najwyższy". Dziewczyny o 9 rano następnego dnia miałam telefon z tej firmy o innym etacie - czy jestem zainteresowana. Z wrażenia zanim odpowiedziałam odłozyłam słuchawkę Mr. Green

Oczywiście przyjęłam tę pracę. Zreszta pracuję tam nadal - to juz 9 rok. No i jak tu nie wierzyć?

tato

kukułka

Channel, ja własnie takie coś jak Twoja historia jak najbardziej nazwałabym osobistą relacją z Bogiem.
A co powiesz, tato, na to,z e ktos ma mnóstwo historii, które nie są zbiegiem okolicznosci?