..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

abeba · Gość

[link widoczny dla zalogowanych]
i co Wy na to?
niby nic odkrywczego, ale jakoś mi smutno, jak sobie zdałam sprawę że żyję w średnowieczu i naprawdę chyba za sobą nie przepadam...
... a do tego, muszę się zgodzić z niektórymi komentarzami, mój mąż jest najwyraźniej głupi i/albo bez honoru.

Tomek

abeba · Gość

hhhhmm, a skąd Ty to wiesz? Yellow_Light_Colorz_PDT_02

moim zdaniem mówienie, ze seks jest satysfakcjonujący bez orgazmu to dorabianie ideologii do faktu własnego niezaspokojenia. (jeśli ktoś zwykle nie ma - no bo jak czasem sie nie zdarzy, to mozna jeszcze przeżyć)

abeba · Gość

kukułka

A ja jestem zupełnie z innej bajki chyba, bo czuję że ta zwariowana kultura opisana w tym artykule nie ma komletnie na mnie wpływu. Lubię siebie itd, itp

Tomek

Po podwójnym wysłaniu postu widzę, że nie tylko mi dzisiaj coś serwis się tnie. Wink

Wiedzę czerpię z teorii i własnego doświadczenia. Powracając do wątku - raczej chodziło mi o to, że ludzie 'psują sobie nastrój' za nad to koncentrując się na orgazmie. Tym bardziej, że o czym w sumie artykule też za wiele nie ma, orgazm nie może być przecież byle jaki. Najlepiej oczywiście szczytować wspólnie, pochwowo, z orgią jęków, parę razy pod rząd, itd. Wydaje mi się osobiście, że takie, obecne w ludzkiej świadomości, wyobrażenia mogą przeszkadzać (chodź by w nauczeniu się przeżywania orgazmu). Pod hasłem 'seks nie tylko dla orgazmu' rozumiem, że seks ma być przede wszystkim chwilą przyjemności, połączonej z poczuciem akceptacji, a nie sprawdzenia sprawności partnera/partnerki czy wręcz rywalizacji. Chodzi mi o to, aby dać sobie czas nauczyć się pewnych rzeczy, dać czas na odkrywanie. Oczywiście czasami rozważnie jest pomóc sobie sięgając po fachową poradę (czasami sprawy są tak 'zaplątane', że sam czas może ich nie rozwiązać).

Jeszcze inaczej podchodząc do sprawy - jestem za nauką osiągania orgazmu, ale w user-friendly, małżeńskiej/partnerskiej otoczce.

Triss

I tu zgadzam się z Kukułką. nie mam żadnych kompleksów, które wpływałyby na nasze życie intymne i szerzej pojęte relacje. Oczywiście, że nie wszystko mi się we mnie podoba, ale ogólnie jest dobrze. a jak bardziej zadowolona kobieta - to i związek bardziej udany.
pozdrawiam:-)

kukułka

A wiecie co jest kluczem do tego, ze lubię siebie? Chrześcijaństwo. Serio.

Triss

możesz to dookreślić?
ja też jestem chrześcijanką, ale jakoś nie myślałam o akceptacji siebie w tym kontekście, a może warto by było...człowiek się uczy całe życie:-)

kukułka

Doświadczyłam miłosci Boga, a nie tylko w nią uwierzyłam. Doświadczyłam. I wtedy...po prostu okazalo sie,ze mój wygląd jest obiektywnie dobry. Przeszłam duzo w zyciu i miłosć Boga mi w tym pomogła. zaryzykuję podanie swego świadectwa:
Miałam ten problem przez około 7 lat. Postanawiałam sobie, że nigdy więcej
itd, miałam straszne wyrzuty sumienia i nic, nie skutkowało. Bałam się iśc
do spowiedzi, w końcu po wielu latach poszłam, znów zgrzeszyłam i tak kilka
razy, ale potem trafiłam do spowiedzi do pewnego księdza, który mnie w
konfesjonale potraktował tak jak żaden inny ksiądz do tej pory, poczułam
obecnośc Boga tuż przy mnie, poczułam, że On wcale nie jest na mnie wściekły
o to wszystko, że Jemu jest mnie po prostu bardzo żal. W dzień spowiedzi
wieczorem dowiedziałam się przypadkiem , ze ten ksiądz pracuje w sąsiedniej
parafii. Od tamtej pory zaczęłamm chodzić do niego do spowiedzi,
zdecydowałam sie odbyć trudną rozmowę, powiedziałam mu, jak bardzo czuję się
zniwewolona, a on zorientował się w któryms momencie, że to, o czym cały
czas mu mówię, to nie słabość tylko, nie zamierzony grzech, ale potworny
nałóg i wtedy powiedział mi, żebym mimo tego grzechu chodziła do Komunii, sa
co jakiś czas się z grzechu spowiadała. Sam dał mi takie warunkowe
pozwolenie i poczułam , że to jestto. Chodziłam do komunii, co jakiś czas do
spowiedzi, co 2 tygodnie albo co miesiąc, o ile dobrze pamiętam i cały czas
starałam się pamiętać o słowach księdza, że Jezus przez swoje czyste i
święte Ciało, leczy nie tylko naszą duszę, ale też i nasze zranione ciało.
Wtedy postanowiłam już nie obiecywać sobie, ż enigdy więcej, tylko ufać
Jezusowi> Starać się , ale ufać Jemu.I wreszcie, nawet niw weim kiedy, nałóg
znkł.Później tylko raz czy dwa udało się szatnowi mnie skusić, ale to było
pod wpływem silnych emocji. A teraz od 6 lat jestem wolna. A przez ten mój grzech Bóg znalazł do mnie drogę, obrócił zło
w dobro. Teraz jestem wolna, ale rozumiem, co to znaczy nałóg, rozumiem, żę
nie pomagaja tłumaczenia, że robisz sobie krzywdę, że to straszne zło itd.
To tylko dobija. I dlatego z tego nałogu może nas wyleczyć tylko miłość.
Miłość Jezusa. Mimo że teraz jestem wolna, to widzę , że taki nałóg ma
później wpływ na całe życie, że potemjest pokusa, czy nawt taka nieświadoma
postawa, żeby drugiego człowieka traktować jak narzedzie do dostarczania
sobie przyjemnośći. Kiedy więc Pan Cie wyzwoli, a wiem, że wyzwoli na pewno,
módl się , by zabrał i wyprostował te wszystkie skrzywienia, które w Tobie
spowodował ten nałóg.A gdy już będziesz wolna, to pamiętaj, że Twoja
czystość będzie wspaniałym prezentem dla Twego najukochańszego człowieka.
PAN CIE WYZWOLI, TO JEST MOZLIWE.SAMA SIE NIE WYZWOLISZ, ALE ON MOZE CIE WYZWOLIC.

na zawsze zapamietałam, odczułąm, jaką moc ma Eucharystyczny Jezus, chcoć czasem pojawiaja sie zwątpienia w mojej nowej życiowej sytuacji, to jednak zostaje mi ufac,ze miłosć zwycieża.

A rzecz ciekawa- nie pamietam dokładnie momentu kiedy to paskudztwo przestało mieć nade mna władzę. Po rpostu przestało. Czuje sie wolna i jestem wolna, mam zdrowe podejscie do seksualnosci,a le dzieki temu,co przezyłąm, wiem teraz jak zachowac sie w mojej sytuacji zyciowej terazI widze, zę Bóg dopuscił zło, a wyciagnął z niego dobro. Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, ze motywacją do mojego zachowania niszczacego moja. seksualnosć było poczucie bycia niekochaną. byłam superuczennicą, z ambicjami, zdolna, doceniana za to przez rodiznę, ale krytykowaną za to,z e w domu nie sprzątam, byłam ubrana gorzej niz inne dziewczyny (potem sie to zmieniło, ale nałóg trwał), nie mogłam nikogo znleźć, pragnęłam mieć chłopaka, byłam przekonana, ze co najwyżej zechce mnei ajkis niepełnowartościowy meżczyzna, taki, co mi sie nei bedzie podobał, tkai z braku laku. potem była ta spowiedź, doświadczenie miłosci Boga i to ono mnie uzdrowiło. Mojego meża poznałam 2lata po uzdrowieniu. W tym roku minęło 6 lat jak jetsem zdrowa. A rzecz ciekawa- ta wielka spowiedź miaął miejsce w Bozę Ciało - świeto Eucharystycznego Jezusa - teraz tak mi się skojarzyło....

problem dotyczył kompulsywnego traktowania swego ciała. Wielki bałągan w moim traktowaniu i postrzeganiu siebie samej jako kobiety zostal uporzadkowany dzieki milosci Boga. Moze w tym swiadectwie jest to nieprecyzyjne, ale staralam sie jak moglam. nie wszystko da sie oddac slowami. Od tamtej pory cale cialo ludzkie postrezgam ajko piekne i dobre. I sluzace milosci. A w tym trudnym dla mnie okresie bylay momenty, gdy, pamietam to jeszce, przeklinalam Boga, ze uczynil ludzi kobietami i mężczyznami.
Słowem, moje chrześcijanstwo dzieki Bogu jest osobowym spotkaniem z Nim, stad mzoe mialo az taki wplyw na me zycie.

Niania

O i akceptacja ciała...

nie widzę u mnie związku z powyższym

są liczne inne czynniki...

kukułko... piękne świadectwo.... tylko ani słowa o tym co było Twoją bolączką... czyżbyś się nadal bała?

tato

Tomek

tato

kukułka

Napisałam, co było bolączką - kompulsywne traktowanie własnego ciała. Masturbacja mówiac po ludzku