..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

buba

Susa, każdy z nas ma wady, Twój narzeczony nie inaczej, weź pod uwagę, że często nasz partner życiowy to ktoś "kto doprowadza nas do szału jak nikt inny" (gdzieś taki cytat znalazłam, ja się zgadam).
Tu chodzi o miłość.
Jeśli naprawdę go kochasz, to pomimo nawet wielu jego wad będziesz chciała zostać jego żoną, a te wszystkie przeszkody do kupy wzięte, nie są ważniejsze niż to, że chcesz z tym człowiekiem spędzić życie.
Naprawdę się zastanów, bo jeśli masz inne odczucia, to nie obsesja na punkcie seksu, czy niedopasowanie w tej sferze, ale małżeństwo z rozsądku będzie największym problemem.
Może źle to widzę, ale naprawdę zastanów się nad tym.

A wyjazd w góry, z osobnymi pokojami to dobry pomysł.
Może to rozwieje Twoje wątpliwości, zobaczysz jak to jest być z narzeczonym prawie non-stop przez więcej niż 3 h.
Mimo to powtórzę, to miłość, a nie poznanie się na wylot (bo nigdy do końca nie sa się drugiej osoby poznać, zresztą Pawlukiewicz też mówi o tym niepełnym poznaniu się przed ślubem), powinno rozstrzygać przy podejmowaniu decyzji o małżeństwie na całe życie.

susa

ika

suso, jak człowiek nieraz wraca zmęczony z pracy i kładzie się w końcu do łóżka to wierz mi na prawdę ostatnią rzeczą o której myśli jest seks, a jedyne o czym marzy to się przytulić do współmałżonka i po prostu zasnąć. Nie pożądam wtedy męża, jako partnera do seksu, tylko jako ukochaną osobę, która chcę, żeby w tej chwili była blisko i mnie przytulała.

Para oczywiście mogłaby zamieszkać przed ślubem i spać w osobnym pokoju i nie jest grzechem to, że mieszkacie razem, ale to, że możecie wywoływać zgorszenie. Tu nie chodzi o sam fakt mieszkania razem, bo możecie nawet i spać w jednym łóżku i nie uprawiać seksu, ale chodzi o to, że ludzie obserwujący Was nie wiedzą co robicie i może to gorszyć.
Osobiście uważam tez nie nie trzeba wcale mieszkać razem, żeby się poznać w życiu codziennym. Zresztą są gdzieś takie rekolekcje dla narzeczonych, że zamieszkują razem chyba na tydzień, czy dwa, mają takie rożne zadania do wykonania i się poznają, czy stawią czoła trudom życia. To jakiś ksiądz organizuje, widziałam coś takiego w telewizji.

mamma

skojarzył mi się z tym taki film komedia "licencja ma miłość" o naukach przedmałżeńskich Wesoly

Smużka

1)
Moja była-przyjaciółka miała inne zdanie. Jej dużo łatwiej było powstrzymywać się od seksu w okresie narzeczeństwa niż po slubie, kiedy upragniona osoba leżała tuż obok.
Mówiła, że nie da się porównywać tych dwóch spraw, tak bardzo ciężko jej po slubie.
Więc jak widać, każdy przeżywa to na swój sposób.

2)
My od dawna wiemy, że nasze małżeństwo będzie krótkie, bo mieszkalismy razem przed ślubem.

3)

buba

susa

buba

mamma

Smużka

@ buba,

Myślisz, że narażanie się na grzech jest grzechem ciężkim?
Bo ja bym raczej jako lekki to zaklasyfikowała.
Całe małżeństwo to narażanie się na grzech, bo można w II fazie sięgnąć po gumkę.
A my nie jesteśmy osobami, które się jeszcze sobą nie nasyciły i bez seksu nie wytrzymają.
Więc nasze narażanie się jest na tym samym poziomie, co narażanie się na gumkę u przeciętnego małżeństwa katolickiego dajmy na to po porodzie.
Gdybam sobie hipotetycznie tylko, bo i tak nie zamierzaliśmy chodzić do spowiedzi przed ślubem.
Nawet nie wiem, czy będziemy po. Po prostu staram się zrozumieć rzeczy, które są dla mnie teraz nie do pojęcia. Mruga

buba

susa

ika

susa, całe życie jest narażaniem się na grzech, więc nie wymyślaj beznadziejnych argumentów. Jeżeli zginiesz w wypadku samochodowym to nie jest to grzechem, chyba że jechałeś po pijaku i giniesz z własnej winy. Natomiast idąc spać z kimś kto Cie pociąga fizycznie świadomie narażasz się na to, że w końcu nie wytrzymacie i dojdzie do stosunku. Chociaż ja i tak na to inaczej patrzę. Jako narzeczeństwo nieraz spaliśmy obok siebie i nie uważam tego za grzech, bo nie jesteśmy zwierzętami i w przeciwieństwie do nich potrafimy powstrzymać swoje popędy seksualne.

Poza tym susa Ty patrzysz na to wszystko w swoich dziwnych kategoriach. Normalna para narzeczeńska, która kocha się i chce spędzić ze sobą resztę życia na prawdę nie musi mieszkać razem przed ślubem, bo:
1. ich randki raczej nie trwają po 3 godziny, tylko zawsze chcą spędzić ze sobą jak najwięcej czasu, a wtedy lepiej się poznają niż w czasie tych 3 godzin
2. Jeśli są praktykującymi katolikami to do głowy nie przychodzi im bardzo modny w obecnych czasach rozwód. Bóg ich złącza i żyją ze sobą, a skoro się kochają to zniosą i przetrzymają wszystko. Mój mąż zawsze oburzał się na to, jak moja mama mówiła coś w stylu: "Nie lepiej nie to czy tamto bo jakbyście się rozwiedli to..." Powiedział, że w jego słowniku nie ma słowa rozwód, nie istnieje coś takiego i ja też tak uważam.
3. Chcą także spędzać ze sobą wakacje i jeżdżą razem na parę dni bo jest to bardzo dobry czas na to, żeby się sprawdzić.

Tutaj nie chodzi raczej o to, że koniecznie trzeba razem zamieszkać, żeby się dobrze poznać. Ty go w ogóle nie znasz, na ile można poznać człowiek przez 3 godziny? Oczywiście jeśli jest szczery, rozmawia z Tobą o wszystkim to można poznać jego umysł, uczucia w jakimś stopniu. Ale czy byłaś kiedykolwiek u niego w domu? Czy była u niego w czasie, kiedy nie miało Cie tam być w danym momencie. Czy wiesz jak zajmuje się domem, jaki jest jego stosunek do rodziców?