..................NPR - Naturalne Planowanie Rodziny................

Edwarda

Weronika aleś se męża wytresowała Mruga

żeby się o tabletkę pytał Wesoly

A tak na serio to fajnie, że tak ma!

Weronika

heheh taki pejcz wisi na ścianie:P

Maria

t a s
wspolczuje rowniez i mocno trzymam kciuki byscie rozwiazali te sytuacje, inaczej sie wykonczysz! Popieram dziewczyny piszace bys przestala wszystko wokol pana meza robic i ciekawe czy wtedy zauwazy roznice

kukułka

strzyga

ja bym łagodnie, od listy zaczęła Wink

Dona

ja nie miałam na myśli samej modlitwy..

owszem, całkiem wskazana i potrzebna..

bardziej chyba to pisalam o swojej sytuacji..

ale wiem, ze odwołanie sie do Najwyższych Wartosci, mogłoby przyniesc skutek... w zwykłej chocby rozmowie,

Tymi Wartosciami jest oczywiscie Bóg, nasza miłosc, to, co sprawiło, ze w ogole zaczelismy byc ze sobą.. itd.

w natłoku wszystkich zajec i obowiązków, zapomina sie o tym wszystkim....

Postarac sie spojrzec na sytuacje oczami drugiej strony (moze mezowi sie otworza oczy)

ja czasami tez narzekam, ze wszystko robie ja i wszystko na mojej głowie, caly dom....itd. i wstyd mi , jak nie dostrzegam tego, co robi dla nas maz, bo to akurat nie bedzie zmywanie naczyn.. raczej nigdy nie bedzie..., ale robi wiele innych rzeczy...

Bystra

Jak oboje pracują, to prace domowe da się mniej więcej po połowie podzielić... problem jest, jak kobieta zostaje w domu z dzieckiem/dziećmi, bo mężczyznom się wydaje, że te 8h, które oni spędzają w pracy powinno kobiecie wystarczyć na zajęcie się dziećmi i domem tak, żeby już żadnej roboty, jak oni wracają do domu, w domu nie było.

Jak dla mnie metoda jest jedna - wyłączyć program "doskonała pani domu", i w czasie nieobecności męża robić tylko niezbędne minimum i mieć też z godzinę odpoczynku, a wszystkie prace, które zostaną dzielić na pół.

Na początek trzeba jasno, ale bez pretensji zakomunikować, co ty robisz, jak on jest w pracy i że prawo do odpoczynku po 17/18 (jak on wraca) macie oboje RÓWNE. A potem zrobić listę rzeczy i ustalić dużury - przynajmniej mojemu mężowi jest dużo prościej włączyć się w prace domowe, jak wie CO i KIEDY ma zrobić.

Zawsze jest ryzyko, że mężczyzna powie, że w sumie to kobieta sama sobie stwarza tyle pracy, bo .... np. chce mieć za duży porządek w domu, obstawia meble bibelotami, upiera się sprzątać łazienkę codziennie... Czasami mają rację - więc pewne ekstra rzeczy można sobie odpuścić... chociaż czasem to jest trudne, bo to nam, kobietom zwykle nieporządek bardziej przeszkadza.

Najgorzej to jest chyba w sytuacji, gdy kobieta po macierzyńskim-wychowawczym wraca do pracy i albo do tej pory wszystko robiła sama, więc mąż się rozbestwił i traktuje wdrożenie go w prace domowe prawie jak zamach terrorystyczny albo kobieta chce mieć taki sam błysk, tylko że również rękami męża, dla którego "błysk" to zdecydowanie za dużo, gdy musi sam go wykonać, a w sumie 1/2 "błysku" byłoby do zniesienie bez większego oporu.

Jak rozmowy nie skutkują, to należy ograniczyć obsługę męża... prać, jak ty i dziecko potrzebujecie, a nie kiedy mu się koszule kończą (albo potrzebuje ulubioną), nie nosić garniturów do pralni chemicznej (niech to robi sam i myśli zawczasu), nie prasować (też ma dwie ręce), czasem nie przejąć się obiadem (niech się zapcha kanapkami, bo akurat miałam ochotę na wątróbkę, za którą on nie przepada)...

Bystra

Co do modlitwy i tak dalej.

Św. Ignacy Loyola jest autorem tego:
"Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a pracuj tak, jakby wszystko zależało od Ciebie."

Uważanie, że sama modlitwa bez naszego wysiłku, wszystko zmieni, jest... lenistwem (wykluczam sytuacje, gdy po ludzku nie można nic zrobić). Modlitwie musi towarzyszyć działanie - w relacji z mężem, trzeba o problemach czy oczekiwaniach rozmawiać nie tylko z Bogiem, ale przede wszystkim z mężem. Boga prosisz o dobre okazje do rozmowy (żeby wam nikt nie przeszkadzał), o to, żebyś umiała powiedzieć, jak się z sytuacją czujesz i jakiej pomocy oczekujesz bez oskarżeń czy żebyś potrafiła sobie odpuścić część prac domowych, skoro nic innego do męża nie dociera, a tobie trudno to zrobić, bo lubisz w domu ekstra błysk.

t_a_S

Bystra mądre słowa, u nas jest tak - mąż wraca z pracy godzina 16, czasami później, mała przeważnie w tym czasie śpi, je obiad, później o 17 musi obejrzeć teleexpress, później wiadomości lokalne i robi się godzina prawie 18, bo po drodze coś tam jeszcze, oczywiście mała się nudzi i ja muszę siedzieć przy niej i nią się zajmować. Czasami później jeszcze zmywa, a czasami łaskawie zajmie się dzieckiem przez godzinkę(oczywiście przy okazji rozmowy nt jego obowiązków nie omieszka wspomnieć, że on tyle się małą zajmuje i o co mi chodzi Wesoly

Wiki nie chce z nim siedzieć, więc i tak przychodzi do mnie do pokoju i idę się z nią bawić, później muszę jej zrobić kolacją, nakarmić ją, kąpie mój mąż, ale ja muszę ją później ubrać i położyć spać.

Jak chcę gdzieś pojechać np na działkę, co zresztą bardzo lubię(nie mam za dużej możliwości manewru, bo znajomych mało, rozrywek innych także), to zaczyna się litania, a po co, a dlaczego, a czemu on ma z małą siedzieć, to weź ją ze sobą itd, także zanim wyjdę z domu to już jestem na skraju zdenerwowania i już nie mam żadnej przyjemności z tego wyjścia.

Albo np mówię, żeby zdjął pranie, bo niestety przy dziecku, to dość często je robię - odpowiedź - ok, później, mija dzień, pranie dalej wisi, więc znów moja uwaga, ok zdejmie, po czym rzuci je na wersalkę i mija kolejny dzień, pranie leży, po czym wieczorem zmęczony kładzie się na tą wersalkę i na to pranie, które później jest strasznie wygniecione, oczywiście nie omieszka później wspomnieć, że on nie ma w czym chodzić, bo wszystko jest wygniecione.

Ok, może mężczyźnie trzeba wszystko mówić, ale ja nie mam kolejnego dziecka do wychowania, to jest dorosły człowiek, który pewnie rzeczy może przewidzieć, zauważyć. Nie jestem w stanie stać nad nim i mówić, że po zdjęciu prania, trzeba jeszcze je złożyć i poukładać w szafkach.

Bystra

Życzę ci dobrze - weź to pod uwagę czytając, bo mój styl jest dość bezpośredni, bez przytulania itp.

Współczuję Ci bardzo, jednak tylko od Ciebie zależy, co z tą sytuacją zrobisz. Z pewnością, jak nie zaczniesz działać teraz, to za 5 lat nie będziesz miała lepiej.
Masz problem i to jest Twój problem, a więc tylko Ty go możesz rozwiązać (przynajmniej próbować). Pamiętaj, problemy w czasie nie rozwiązują się same!

Edwarda

Oj Bystra nie przytulasz, oj nie Mruga

t_a_S odnośnie tego składniania prania.

Pamiętam jeszcze z książek o wychowaniu, które swego czasu pożerałam (z racji studiów i nie tylko) że dziecko może powiedzieć "zrobię to później". (jak ma ciekawą zabawę na przykład) Ale wtedy trzeba dopytać o to "później" to znaczy powiedzieć "Ok w takim razie kiedy?" i dziecko mówi np. "po dobranocce" (do męża to też można zastosować, ew. zmienić dobranockę na Wiadomości

)

beti_1975

Nowa jestem na forum ale się włączę.
Generalnie widzę 3 rzeczy:
- zgadzam się z Bystrą w kwestii wychowywania faceta. Mi też się nie podoba, że musze mężowi wsyzstko tłumaczyć, ale on NAPRAWDĘ nie wie, co trzeba robić w domu, nie umiał nic ugotować, uwierzyłam, żę on NAPRAWDĘ NIE WIDZI, ŻE NP. JEST BRUDNO. OK, chciałabym, żeby on to robił z własnej woli ale bez sensu jest upierać się przy swoim chceniu. Trzeba patrzeć realnie. Wiedzę, że kiedy go o coś poproszę (ale też w poszanowaniu tego, że on może zapomnieć, być zmęcozny, zrobić coś źle itp) i ucieszę się, kiedy to zrobi to on naprawdę sie stara. Strasznie mnie to kwurzało na początku - że jeszcze kurde chwalić go musze. Ale skoro to działa - czemu nie? Mój mąz teraz sporo robi w domu. ALe np. co widzę - w domu wstaje od obiadu i odnosi talerze, wkłada do zmywarki, sprzata kuchnię,w weekendy to jeszcze często gotuje. A jak jesteśmy u jego rodziców to nawet swojego talerza nei odniesie. A mama robi mu nawet herbatę.
- w kwestii zajmowania sie dzieckiem - ja uznałm, że moją sprawą jest zadbać o jego kontakt z nasyzmi dziećmi. On miał kiepskie relacje z tatą, z rodzicami w ogóle i trochę to nie umiał, trochę się bał. Więc ja dyskretnie np. namówiłam go by ze swoim kolegą który ma córkę w podobnym wieku poszli jako tatusiowie z dziećmi na basen, albo by zabrał Maciusia na spacer (tłumaczyłam, że źle się cuzję, nie było to do końca prawdą, ale...), nigdy nie móiłam, mu że coś źle zrobił (a bywało, bywało...) przy dzieciach, ewentualnie później w spokojnej rozmowie mówiłam, że wolałabym, aby coś robił nieco inaczej (my jesteśmy w Domowym Kościele i często dobrą okazją do takich rzeczy sa nasze dialogi),
Znów brzmi to trochę jak wychowywanie dziecka ale znó zapytam - dlaczego nie, skoro to działa?
Moja znajoma pyta w takiej sytacji - chcesz mieć rację, czy chcesz osiągnąć efekt?
- w kwestii Twojego samopoczucia. Zauważyłam, że już kilka razy niemal chciałam rozwieść się z mężem i zwykle po czasie widziałam, że byłam wtedy po prostu przemęczona czy sfrustrowana sprawami, które sama sobie narzuciłam (np. za dużo obowiązków) Najprościej było mi widzieć wtedy wady męża. Gdy ochłonęłam to... widziałam niby to samo ale jakoś emocje były inne.
A mój odpoczynek to moja sprawa. Sama musze o niego zadbać. Mąż to robi - ogląda np. TV. OK, on woli tak odpoczywac a ja inaczej. i np. leżę i godiznę czytam sobie ksiązkę zamiast prasować (a co tam, uprasuje kiedy indziej, wystarczy tylko to co pilne) albo wychodze z córcią (karmię ją więc tak mi wygodniej) a mąż zostaje z synkiem czy chce tego czy nie, zapraszam do siebie sąsiadkę na kawkę albo prosze męża byśmy w weekend pojechali sobie gdzieś. To nieważne jak ale ważne, że to ja o tym myślę. OK, fajnie by było gdyby to on o to zadbała ale tkaie egzemplarz pokochałam... A o swoje samopoczucie muszę zadbać sama.